Gisteravond heb ik een bezinningsbijeenkomst bijgewoond van de Rozekruisers in het Lectorium Rosicrucianum in Rotterdam.
Na binnenkomst werd ik verwezen naar een ruimte in het sousterrain - dat veel weg had van een kleedkamer bij een sportinstelling. Langs de muren zaten een aantal mensen, die op gedempte toon met elkaar spraken en mij vriendelijk begroetten. Mijn "goedenavond" stond ongetwijfeld in contrast daarmee. Gelukkig zijn er dan toiletten om even op mijn gemak af te stemmen op hetgeen en diegenen die ik hier ontmoet.
Met korte tussenpozen verlieten er tweetallen deze ruimte. Ik wachtte af tot een allervriendelijkste dame mij uitnodigde met haar mee te gaan.
Zij vroeg mij daarbij stilte te betrachten.
Wij liepen de trap omhoog ( de berg op ) naar de tempel.
Daar werd ons door een heer een plek aangewezen. Het werd aansluiten ( mijn sub die zelf graag ervaart welke plek voor hem het fijnst voelt had het even moeilijk ) in de rij.
Ik voelde links en rechts van mij en dat was okee.
Ik bevond mij in een mooie, stille witte ruimte. Centraal boven het podium ( altaar ) hing een gouden rozekruis. De horizontale ( dagelijkse ) en de verticale ( licht en duisternis ) wereld komen bijeen in de roos, symbool van het hart.
Om mijn oude lerermeester te citeren: in het hart van de roos verdwijnen de tegenstellingen.
Ook stond er een menora, een zevenarmige kandelaar die - in tegenstelling tot de afbeelding hierboven - een ander symbool van de Rozekruisers in de basis droeg.
De oorspronkelijke betekenis van de kandelaar zou de brandende braambos zijn, welke Mozes tegenkwam in de woestijn. Niet alleen in het Jodendom, maar ook bij de Soefi-beweging ( 7 wereldgodsdiensten ) tref ik dit symbool aan.
WORDT VERVOLGD.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten