Kunstenmuseum Den Haag.

 Ik had ergens gelezen dat je bij dit museum tussen 10 en 13 uur gratis kon parkeren ( vrij uitzonderlijk in deze parkeer onvriendelijke stad ). En het klopte, sterker nog : ik kwam voor de deur te staan.

Een ander voordeel was dat het nog niet druk was en het naar binnen gaan met de museum-pas moeiteloos verliep. Daarna volgde wel de keuzestress. Het aanbod was zo groot dat ik besloot te gaan zien waar ik terecht kwam. Dat begon met tamelijk, zo niet geheel onbegrijpelijk werk van Hilma af Klint.

Zij maakte deze 10 grote schilderijen in 1907 in opdracht van haar "spirituele" gidsen. De serie symboliseert de 4 fasen van een mensenleven. Organisch gaat geleidelijk over in geometrisch. Haar verlangen was dit werk in een spiraalvormige tempel te tonen. Erg begrepen voelde zij zich echter niet. Haar werk mocht pas 20 jaar na haar dood naar buiten worden gebracht in de hoop dat er dan wel begrip zou zijn.

De sfeer binnen de ruimte is heel licht en prettig. Het zoeken en vinden in haar werk naar een stuk "houvast" vind ik moeilijk. Het blijft een bonte verzameling van vormen die qua compositie door elkaar heen dansen. Maar wel interessant.

Hoe anders is het werk van Heeringa en Kalsbeek: ruimtelijke collages van afval, afval en afval. Elk materiaal dat voorbij komt wordt ondergebracht in chaotische constructies. Dat geeft een totaal andere sfeer dan bij Klint ( die laatste heeft dan echt mijn voorkeur ).

Bij Klint is vrede voelbaar, hier oorlog en chaos. Wel spannend om zulke constructies te durven en kunnen maken. Op de naar de volgende ervaring: Tweed. Een veel gebruikte vorm van textiel, die mij doet belanden in Engeland en Schotland.

Er is veel publiek voor deze expositie. Het geeft ook een mooi tijdsbeeld van verschillende periodes. En natuurlijk is er aandacht voor de kleding van het Koninklijk Huis.

En dan beland ik ergens in de "kelders"van het museum. De wereld van de zgn. Wonderkamers. Heel veel ruimtes met een eigen collectie, spiegels, beweging, muziek, kunst, gebruiksartikelen. Het is een wonderlijke wereld.

Dit project is bedoeld voor iedereen met fantasie. Ronddwalen, ontdekken, spelen en leren en je steeds weer laten verrassen. Het is wereld vol beeldende kunst, fotografie, mode, architectuur en toegepaste kunst.

Het idee is bekroond met internationale prijzen.

En dit gebeurt er aan tafel:

Op een besloten afdeling kan er geslapen worden, tweedimensionaal, driedimensionaal, alleen of met elkaar. Er wordt omhelsd en gekoesterd, kortom een warme kamer.

Of je te laten updressen via een Q code.

En toen sloeg de "flauwte"toe. Tijd voor koffie en wat hartigs ( deze dag zou vegetarisch worden, maar dat kon verplaatst worden ). De foyer ligt in de inmiddels overhuifde vroegere binnenplaats. En mooie, unieke ruimte met plek voor van alles.

Aan het plafond een van de grote strandbeesten van Theo Jansen. Ooit mochten we met een wat kleiner exemplaar rondwandelen in de beeldentuin in Delft.

Daarna werd het tijd voor de wat kleinere zaken, zoals de keramische wezentjes van Bruno Gambone. Speels en groot van eenvoud.

Veel complexer oogt het werk van Wouter Dam. Hij breekt zijn gedraaide potvormen open, versnijdt ze en voegt ze weer aaneen. Dat brengt objecten met veel beweging, bijna dansend. Ook is er heel strak werk te zien in een mooie lichte ruimte. Een lust voor het oog.

Na nog even gezwaaid te hebben naar een jeugdwerk van postbode Schoonhoven wandel ik naar buiten. Verzadigd. Er is nog veel meer te zien, maar dat is voor een andere keer. Kunstmuseum bedankt.

Buiten parkeer ik nog steeds gratis. Ik besluit er nog enige minuten van te genieten voordat ik plaats maak voor een andere gelukkige.

Den Haag, 29 oktober 2023.

 

Meer Herfst in Meer.

Het was weer tijd om naar Meer te gaan. Fijn een dag het herfstbos in. Lekker buiten. En het zag er gisteren goed uit: geen regen, hoogstens plassen. En een grote kans op paddenstoelen.

Maar eerst de nuttige zaken, zoals het tanken bij Maes in Minderhout. In Meer betaal je 10 cent per liter benzine meer dan in Minderhout. In Minderhout is tanken dus meer de moeite waard ( meer benzine voor minder ). Bovendien is het er ruimer van opzet.

 Daarna naar de Carrefour voor kraakverse "koffiebroodjes" ( op zondag 2 voor de prijs van één !). En natuurlijk bronwater uit de Franse Ardennen en Duvel uit de abdij. Nog wat Franse kazen erbij en mijn bossenbezoek kon echt beginnen.

 

De vorige keer was men al druk bezig met het oogsten van de maïs. Niet ideaal voor de stilte, maar voor deze keer wel spectaculair.

 

 

De machines hadden nu hun werk gedaan en het zag er opgeruimd uit. En eerlijk gezegd ook troosteloos met zo'n verdwaalde halve maïskolf.

Voor de jagers ( een had een gebroken geweer ) en hun honden was het tijd om op jacht te gaan. Zonder maïsvelden was overstekend wild goed zichtbaar. Zelf zag ik geen enkel wild, wel hoorde ik knallen. Tijdens het wandelen stelde ik mijzelf gerust: als ik door hagel getroffen zou worden, dan was dat voorbestemd: gewoon doorlopen dus en.........................niet het maïsveld oversteken.

 Na een voortreffelijke lunch werd het tijd voor de wandeling. Meestal dezelfde route door "verboden" gebied. Het is een afwisseling van bos, velden en water. In dit geval: veel.

 

 

Inmiddels begon de zon tussen de wolken door te komen en voelde het soms bijna lenteachtig.

Met onderweg mooie contrasten tussen de herfstkleuren en de altijd groene hulst. Of op het "karrenspoor".

Na een korte route langs het riviertje De Mark werd het tijd om af te slaan naar een van de mooiste natuurpunten. Tevens een plek om stilte en ruimte te ervaren en af en toe te zwaaien naar passerende fietsers aan de overkant. Ja de sfeer is ontspannen en vriendelijk hier.

 

Een passerende dame met hond vraagt aan mij of ik al een ijsvogeltje heb gezien ( het Vlaams blijft altijd even wennen ). Als zij aan de overkant voorbij wandelt en kijkt, maak ik een vliegende beweging en roep: Ja , een hele grote.
 

 

Ik blijf nog even zitten, maak een korte filmimpressie en wandel dan verder langs de 4 zwartbruine paarden die onmiddellijk naar mij toe komen. Blijdschap alom.

 

 

Later bij de auto zie ik de jagers vertrekken. Ze zwaaien vriendelijk. Ik ben buiten schot gebleven.

Ai Weiwei in de kunsthal.

 Eindelijk is er weer eens een aparte tentoonstelling in de Kunsthal. De Chinese mensenrechtenactivist en beeldend kunstenaar Ai Wei Wei. Dus vroeg op pad, zodat de expositie ook echt te zien is ( op zondag na 12 uur niet te doen ).

Ai Weiwei: In Search for Humanity.

Het is een wonderlijke en soms vreemde wereld waarin ik rond ga. Er wordt werk van de afgelopen 40 jaar getoond. Een uitgebreid scala van zijn beeldende kracht. Mooi ingericht ook.

In eerste instantie werkt hij veel met alledaagse dingen, bevrijdt ze van hun praktische betekenis en schept zo een nieuwe realiteit.

En deel van de ruimte wordt overschaduwd door een gigantische slang. Dieren ( de sterrenbeelden ) waren ruim vertegenwoordigd in gouden omhulsels en van lego-steentjes.

Deze opstelling refereert aan de Dierenriem fontein in het oude zomerpaleis van de keizer in Beijing ( Yuanmingyuan ). Tijdens de Tweede Opiumoorlog vernielen en / of roven de Engelse en Franse troepen deze beelden. Deze komen later op de markt voor hoge prijzen. Inmiddels zijn er 7 van de 12 weer in de Chinese musea.

 De vergulde, bronzen koppen zijn een herinterpretatie van de geschiedenis.

  

De vernielzucht van het Chinese regime geeft hij symbolisch weer in de verzamelde afgebroken sokkels met voeten. China dat de beelden van de Boeddha vernield. Een beeldenstorm in Tibet.

 

Politiek beweegt hem. De vluchtelingencrisis ( 14.000 achtergelaten zwemvesten brengt hij samen voor het Berliner Konzerthaus ).

En ook de oorlog in Syrië, Julian Assanges en zijn eigen confrontatie met de Chinese overheid.

 

In 2009 wil hij getuigen voor een vriend: Tan Zuoren. Deze is een rechtszaak begonnen tegen de overheid n.a.v. de constructie van ingestorte schoolgebouwen in 2008 bij een aardbeving.

Zijn getuigenis levert hem een arrestatie, een zware mishandeling en 5 jaar celstraf op. Vanaf dat moment is hij een felle criticus van het regime.

In de Kunsthal maakt hij zijn gevangenschap zichtbaar. Er staan kleine ruimtes waar je via kleine vensters naar binnen kunt kijken. Daar zie je de wassen beelden van Ai Weiwei en zijn bewakers in verschillende omstandigheden.

Ook is, iets verderop, is zijn cel op ware grootte nagebouwd ( en dat valt qua ruimte dan wel weer mee ). Van bovenaf kun je in het toilet kijken, waar natuurlijk ook toiletpapier is.

Soortgelijk toiletpapier is voor een leuke prijs en in Weiwei verpakking te koop in de Art shop.

Slimme jongen, die Weiwei.