maandag 21 oktober 2019

Herfstschilderen in Huissen.

Herfstschilderen in Huissen.

Het was zondag 20 oktober en Henk was op reis naar ons voor een middagje herfstsfeer schilderen.
Onderweg langs de Rijn zag hij al een beetje hoe het er zou gaan uitzien.
Hij had ons van te voren huiswerk gegeven. We moesten in de vakantie herfstblaadjes verzamelen. Maar ja dat kwam er niet echt van en dus speurden wij op zondagochtend in de bossen van Huissen naar blaadjes die er bijna net zo uitzien als die in Vlaams Limburg,
Niemand zag het verschil. Wel waren ze erg nat, zodat we ze met theedoekjes gingen afdrogen. Er waren mooie frisse blaadjes, maar ook van die hele oude, gerimpelde.
Eerst gingen we aan tafel zitten en geduld oefenen. In de tussentijd werden de schilderdoeken op de tafel gelegd, de plekken verdeeld en de verf op de bordjes gedaan. Ook had Henk handschoenen voor als je geen vieze vingers wilden krijgen. We gingen de blaadjes beschilderen en afdrukken zoals wij dat leuk vonden.

O ja, die vieze vingers waren eigenlijk best leuk. dat kon je goed zien bij Siebe, de Karel Appel van ons gezelschap. Hij is daar heel bij de hand in. Wat een expressie ( en niet alleen op zijn doek, maar ook ver daarboven en onder ).
Zelf had ik een wat rustiger stijl. Ik hou wel van wat ruimte om mij heen en dat wilde ik ook in mijn schilderij stoppen. En zo te zien is dat heel goed gelukt.
Michiel maakte vooral een schilderij die hij als een gifje zou kunnen laten bewegen op zijn smartphone. Alsof de wind zijn blaadjes heen en terug blies.
Hij had ook een heel klein hartje in het bos gevonden.
Mette en Annemarie werkten samen ( meisjes onder elkaar zal ik maar zeggen ) en dat was goed te zien. Er was een prachtige ster van eikenblaadjes te zien, een heel groot hart en nog veel meer. Mooi hoor.
Henk deed zelf ook mee. Hij liet ons zien hoe mooi en kleurrijk onze keuken er uit zou zien met zijn blaadjesbehang. Natuurlijk moest je daar dan niet meteen met je broek tegenaan gaan zitten.
Onze keukentafel zag er vanmiddag ineens heel anders uit. Wel gezellig. Gelukkig lagen er doeken onder.
En toen moesten we de kamer opruimen, want morgen zouden we weer naar school gaan. En wie weet zou de juf of de meester daar iets met herfstbladeren willen doen.
Daar weet ik dan alles van en dat is mooi !

zaterdag 19 oktober 2019

Almere De Nieuwe Linie: Deva Premal, Miten en Manose.

Naar Almere.


Of ik tijd en zin had om mee te gaan naar een concert van Deva Premal in Almere, vroeg Eugenie. Bijtijds vertrekken en dan daar een hapje eten en dan door naar het theater. Het klonk mij als een mantra in de oren. Even na half 5 verlieten we hoopvol Rotterdam. Het zag er allemaal goed uit: mooi weer, leuk concert, gezelligheid. Alleen het verkeer wilde niet zo meewerken en deze keer lag het niet aan de boeren.
Het werd een spannend ( qua tijd ) ritje. Gelukkig had Eugenie alle benodigde apps en randapparatuur om ons naar en langs Amsterdam te leiden.

Om 19.15 uur reden we de parkeergarage binnen. Een snel broodje zalm bij de plaatselijke foodstore en dan het theater in. Gelukkig begon de voorstelling wat later zodat wij ons toetje ( brownie en rozijnenkoek ) in alle rust konden opeten.


 We waren vanavond niet alleen, integendeel: een uitverkocht huis met ongeveer 95% vrouwen. Dat had ik niet bij de Johan Derksens Bluesbreakers gezien, maar ja, dat is ook een ander cultureel verschijnsel. Na wat zoeken namen we plaats in onze loge met schuine stoelen.


 De zaal had wel iets van een futuristisch amfitheater uit Startrek Voyager ( waar Seven of Nine zo prachtig figureerde ). Niet de gebruikelijke ovale of ronde vorm, maar gewoon rechthoekig. De akoestiek was er niet minder om.


En dan ineens ontstond er beweging op het podium. Geen spectaculaire aankondiging. Gewoon Deva, Miten, Manose en hun 3 begeleiders die binnen wandelden. Na een wat langere Om kon het concert beginnen.


Het werd een aaneenschakeling van verstilde en opzwepende mantra's, die veelal breed meegezongen werden. Het projecteren van de tekst op de achtergrond hielp daarbij een hele boel.
Af en toe nam Miten ( als hij niet zat te kletsen ) het initiatief en bracht hij gospel, blues en country van een mild buitenaards niveau en klankkleur.


Over klank gesproken: de stem van Deva blijft ongeƫvenaard ( ze klonk nog net als 5 jaar geleden in Brussel ), net als het fluitspel van de ons voortdurend zegenende Manose. De aanvulling van bas, drums en piano maakte het geheel nog sfeervoller.

En toen werd het weer tijd voor de zakelijke, koude wereld: toilet, water tappen voor onderweg, garderobe, uitrij-kaart regelen ( knap gedaan Eugenie ), auto zoeken en naar huis rijden. Nu zonder file of afsluiting. Die nacht werd ik af en toe een beetje wakker. Gewoon....om naar een in mij rondzingende mantra te luisteren.
 Alsof Deva even op de rand zat. Heel even maar.

Opmerkelijk detail: Het was mogelijk om een flesje Deva-parfum te kopen. Jezelf hullen in de geur van de diva zelf. In gedachten zag ik mij met dichte ogen in die wolk zitten. Ik in het midden en rechts Manose en links Miten........tsjonge. 
Ik heb het uiteindelijk niet gekocht.


Deva Premal en Miten in Almere

dinsdag 1 oktober 2019

Nieuwe schilderijen augustus, september 2019.

Nieuwe schilderijen.

N.a.v. het thema Indian Summer zagen vorige week 2 nieuwe schilderijen het daglicht.


Meestal ligt het schilderen in de zomermaanden wat stil. Alhoewel.  Dit jaar was er eind juli een periode van onrust, hetgeen tal van schilderijen opleverde die in de categorie katarsis thuishoren. Op zich niets mis mee, integendeel soms fijn om te doen.
Belangstellenden kunnen ze altijd een keer komen bekijken, maar op het blog kies ik liever voor het lichtere genre. Daar zit op zich al veel vuurwerk in.







Wil je meer zien, kijk dan even op https://artonoevo.blogspot.com