Ik had er maanden lang naar uitgekeken ........en toen ineens was het zover: Mijn reis naar en door het Westen zou beginnen. Eerst nog even met mijn familie naar de Efteling ( erg leuk ) en daarna door naar Chateau Welberg voor een welverdiende vakantie.
Na een 2 daagse landingsperiode, waarin ik alle plekjes dichtbij weer even bezocht en tussendoor een parkeer en rangeerterrein aanlegde, was het op woensdag tijd voor een excursie in de regio Halsteren en Bergen op Zoom. Gek genoeg reden we naar het zuiden, maar het werd steeds kouder, zo koud zelfs dat we in de auto ingesneeuwd dreigden te raken.
Gelukkig hadden we brood met roomboter en geitenkaas en water bij ons en zo konden we overleven. Daarna gingen we naar Bergen op Zoom, een oud vestingstadje met een Middeleeuwse poort.
En het was inderdaad of we in de Middeleeuwen terecht kwamen. Overal op straat waren kooplui en bedelaars bezig om wat zwart bij te verdienen. Echt overal. Om hieraan te ontvluchten renden wij de plaatselijk Artotheek binnen, alwaar mijn begeleiders in de rij gingen staan voor het toilet.
Ik niet, ik zag een heleboel schilderijen en was benieuwd of er nog iets voor mijn kamer bij zou staan.
Met een opgeluchte Inge en Henk werd het mogelijk snel naar de winkel van Terre des Hommes te rennen, waar ze een fantastische collectie puzzels in de aanbieding hadden. Vanuit mijn ervaring zocht ik de beste twee uit, waarbij een mij ook geschikt leek voor mijn lieve zus Mette.
Voor als zij naar het Westen zou reizen.
Omdat het toch wel erg koud, nat en ongezellig was besloten wij thuis te gaan lunchen.
Het werd een echte koningsdaglunch. Er was van alles wat en na afloop gingen we elkaar een kroontje geven ( zo een van een aardbei en dan op je neus ). Dat was dus lachen geblazen.
Opa Henk had nog iets in zijn oor van de vorige koningsdag. Mogelijk was dat om het geluid van Guus Meeuwis wat te dempen.
En toen werd het tijd om de geest te scherpen. Schaken doe ik dan het liefst, maar nu kreeg ik een interessant boek met 3d -bril en uitklapgebouwen. Nou dat wilde ik wel eens goed bekijken.
Er zat een bouwpakket van het Rietveldhuis bij en als jonge onderzoeker wilde ik dat gelijk bouwen. Opa wilde dat met wasknijpers doen, maar ik als jonge experimentele architekt wilde het sneller. Liefst in 10 seconden.
Onze uiteindelijke samenwerking leverde een mooi resultaat op; een beetje van Rietveld en een beetje van ons.
Intussen was oma begonnen met het Koningsdagdiner. Af en toe liep ik even langs om wat te proeven en.... het rook niet alleen goed, het smaakte ook heerlijk .
Met een breed gevulde buik ploften wij op de bank om te zien hoe het feest in Tilburg was geweest. Daar zagen we een breiles van koningin Maxima.
En natuurlijk heel veel gezwaai en geschud van handen en handjes.
Met dank aan het Brabants Dagblad.
En toen was het tijd om te gaan slapen, want morgenvroeg om 07.00 uur lag er een puzzel met 1000 stukjes op tafel. Jammer toch dat je als kind steeds weer tussendoor moet slapen, terwijl er zoveel te doen valt.
De dagen er na deden wij wat rustig aan. We ( oma en ik ) schaakten wat en we gingen bijvoorbeeld naar Willemstad. Ja die Willem kom je overal tegen. Nu weer in de stad.
We wandelden wat rond en belandden toen in een heel deftig restaurant met uitzicht op het water.
Hier konden we genieten van de vele boten die hier voorbij kwamen.
Op zondagochtend moest ik heel vroeg uit de veren, want er stond een reis gepland naar het buitengebied van Rotterdam: de Willem-Alexanderroeibaan ( weer Willem ), de Rottermeren en de Zevenhuizerplas. Ja, water speelt deze vakantie een belangrijke rol.
We gingen eerst langs bij opa Henk, die heel hoog in de lucht woont voor een korte pauze en toen reden we met zijn auto naar............................
Ineens stonden we aan een heel groot water en kwam er een boot recht op ons af. Aan boord ontmoetten wij kapitein Wijnand en voor ik het wist ( hij wilde zeker een vrije dag ) zat ik met het roer in mijn handen en luisterde ik naar zijn aanwijzingen.
In het begin was het wel spannend, maar eenmaal op open water stuurde ik er vrolijk op los.
Opa Henk leek wat jalours want hij probeerde mijn stuurbewegingen na te doen. Als ik zo gestuurd had, dan waren we vast in het riet beland.
Oma genoot ook heel erg van mijn stuurvaardigheid en was heel trots op mij. Zelden had zij zich zo veilig op een boot gevoeld. Zij vroeg aan de kapitein of deze ooit zo'n snelle leerling had gehad en de kapitein zei: Neen. Ik moest er ook om lachen.
Na deze boottocht gingen we aan wal voor een warme choco en 2 capuccino's.
Dat was fijn. Minder fijn was dat het steeds harder ging waaien en of de boot niet uit de vaart zou worden genomen. Dat zou een stevige wandeling geworden zijn.
Gelukkig was kapitein Wijnand niet bang voor de storm en zo werden wij weer teruggebracht naar onze startsteiger en was het tijd voor ( toch ) een wandeling naar de sluizen.
We boften. Er moesten 2 boten door de sluis en de sluiswachter liet zien hoe dat ging. ook had hij een heel leuk hondje met een zwemvest met een handvat erop. Hij had ook een bal die we dan wegschopten en dan ging hij er razendsnel achteraan.
Intussen was ik wel wat moe gewoorden van al deze ervaringen en verantwoordelijkheden en een ijsje zou daarbij goed geholpen hebben. Onze zoektocht begon en zo kwamen we op een plek waar mensen probeerden te waterskiën in de storm. Dat viel niet altijd mee.
IJs hadden ze daar niet, maar wel een ongezoet appelsapje uit Zeeland. Dat was heel lekker en ik knapte er helemaal van op.
We hebben heel lang naar een blond meisje gekeken bij wie het waterskiën goed lukte en een ander geduldig blond meisje die alleen maar omviel. Ook dat zag er heel spannend uit. Ik leefde dan helemaal mee.
Daarna gingen we weer naar opa's huis, waar oma zich verdiepte in Oorlog en Vrede en ik een uurtje kon spelen met heel interessant speelgoed uit de vorige eeuw.
Zo bouwde ik een huis met de voorloper van Lego.
Ondertussen had opa Henk een zomerse maaltijd bereid met frites, kipblokjes en salade.
Het Griekse yoghurtje toe maakte het nog zomerser.
Helemaal blij en ook een beetje moe van deze leuke dag werd het tijd om naar huis te gaan. Op het laatste moment vond ik nog een bewegende spaarpot en omdat de rente erg laag staat adviseerde opa mij hierin verder te gaan sparen. Daar werden de spaarpot en ik nog blijer van.
Yes !!!
