Rolduc.
Enkele weken geleden kwam ik op het idee om met Oud en Nieuw een paar dagen de rust en de natuur op te zoeken. Via een folder van Krasreizen ( hun wandelaars overnachten daar ) kwam ik uit bij de Abdij van Rolduc ( tevens hotel ).
Snel geboekt en gelijk betaald en ik had een leuk vooruitzicht, dat vorm kreeg door te verkennen waar ik heen zou gaan. Op maandag stapte ik na het wandelen en Woodz om 13.00 uur in de auto en reed naar Kerkrade. Rijdend via Nederland kreeg ik weer volop te maken met vertraging, met name bij Eindhoven.
Rond half 4 meldde ik mij bij de receptie.
Kreeg de sleutel van mijn Comfortkamer, zette mijn tassen neer en ging weer snel naar buiten om, terwijl het nog licht was, rond het complex te lopen. Een mooie wandeling door geaccidenteerd terrein.
Eenmaal terug op mijn kamer ( viel niet op toen de zon scheen ) ontdekte ik dat een flink aantal felle, gele bouwlampen, die het gebouw verlichtten, rechtstreeks bij mij de kamer in knalden.
Genieten van de schemering ging dus niet lukken. De gordijnen moesten dicht.
De kamer zag er netjes uit met 2 bedden en een badkamer. Wel was er nauwelijks ruimte om gewoon te zitten ( op een stijve stoel die meer aan boetedoening deed denken dan aan comfort ). En om nu de hele avond op bed te gaan liggen.......
Om 18.00 uur begaf ik mij door de lange ( erg koude ) gangen naar de Brasserie, waar ik een maaltijd geserveerd zou gaan krijgen. Het zag er gezellig uit en tegelijk klopte er iets niet. Men liet mij in het voorbijgaan steeds zitten zonder te kijken en ik kreeg het gevoel dat ik hier niet fysiek aanwezig was of kon zijn. Na een minuut of 20 probeerde ik aandacht te trekken en dat zorgde voor verwarring. Wie ik was, wat ik zou eten, aan welk tafeltje ik behoorde te zitten....
Ik kreeg een biertje en kon na overleg 3 gangen van de menukaart nuttigen. Na ca.enige tijd weer om aandacht gevraagd. Er gebeurde namelijk niets. Ik kreeg brood en boter en het voorgerecht kwam er aan. Niet dus.
Nou ja tegen 19.00 uur kreeg ik een groot bord met 2 miniplakjes vlees en een slablaadje. Daar raakte ik toch wel geïrriteerd door: deze bereiding had een uur geduurd ?!
Ik vroeg naar de manager. Er was druk overleg, er werd naar mij gekeken en toe ik op wilde stappen kwam de manager naar mij toe met excuses. Ik was "tussen de wal en het schip gevallen ". En ja, daar wordt geen eten geserveerd ( noot schrijver dezes ).
Daarna kon ik mij baden in een periode van verwennerij. Het eten kwam snel, was smakelijk, ik kreeg extra consumpties en het hele team informeerde regelmatig hoe het met mij ging en of ik nog een biertje of een kopje koffie wilde.
Verzadigd en met een goed gevoel begaf ik mij naar mijn comfortkamer, nadat ik eerst een beter zittende campingstoel uit mijn auto had gevist.
Buiten loeiden de schijnwerpers en knalde er ( niet zo verwacht daar ) veel vuurwerk. De CV deed het prima, maar het bleef koud en zie: enkel glas ramen en een niet adequate radiator ( werd afgedekt door marmer en de gordijnen ).
Me verheugend op morgen probeerde ik wel te gaan slapen.....wat niet lukte door meerdere factoren.
Rond 23.30 uur belde ik de receptie voor een andere kamer zonder al dat externe en interne non-comfort. Men begreep het en ik kreeg een andere, ruimere en luxere kamer veel verderop in het gebouw. Dat werd dus een lange zoektocht door onaangename gangen met veel deuren en nummeringen.
En het dient gezegd: de kamer zag er goed uit. Content met mijn nieuwe verblijf ging ik fijn slapen. Dat duurde ongeveer een kwartier..... De buren.
De fluisterstickers op de gang hadden ze genegeerd. Wel werd de deur hard dicht gedonderd en ging men alles doen wat anderen overdag doen. Klaar wakker zat ik in mijn nieuwe comfortroom.
Receptie gebeld, nadat ik zelf aangeklopt had en genegeerd werd.
Ze zouden - hoe onbewust kun je zijn - zachtjes aan gaan doen. Het schrikbeeld nog 2 nachten naast deze onnozele Neanderthalers te moeten overnachten werd mij teveel.
Ik begreep nu ook waarom Jozef, Maria en Jezus liever buiten in een stal sliepen.
Ik besloot weg te gaan. Stelde de receptie op de hoogte en daar ontmoette ik veel begrip en het advies een klacht in te dienen. Buiten voelde ik mij opgelucht. Het was 02.00 uur en ik was klaar wakker, nou ja stond stijf van de adrenaline.
En dat kwam goed uit voor het terugrijden. Om 04.00 uur plofte ik thuis in mijn bed voor een goede nachtrust.
En in plaats van toeren door de Eifel kon ik mij aan mijn bezwaarschrift gaan weiden.
En niet tevergeefs. De hotelmanager liet vanaf zijn vakantieverblijf weten dat hij niet blij was met mijn ervaring en wel met mijn melding.
De gehele reissom werd teruggeboekt, zodat ik iets anders mee kan gaan doen.
Positief gezien ben ik even naar Kerkrade heen en weer gereden om daar ( in alle geduld ) een gratis maaltijd te nuttigen.
Rotterdam, 4 januari 2020.
Gelukkig Nieuwjaar !
