A Rigaud deel 2 Cultuur en natuur.

 

Hoewel ik in eerdere jaren goed heb rondgekeken in de regio van A Rigaud, de Haute Saône, zag ik het als een uitdaging toch weer nieuwe plekken te ontdekken en indrukken op te doen.

Een stad die al lang op mijn lijstje stond - tientallen keren reed ik eraan voorbij - was Dijon. Bekend door de hertogen van Bourgondië. Dit laatste maakte dat er tussen de kerken en paleizen veel ruime boulevards en straten met terrassen zijn ontstaan.

 

  

Na zo'n viceversarit van 150 km over tertiaire wegen heb ik bij thuiskomst dan wel weer behoefte aan het andere uiterste: ultieme rust en ruimteplekken in de natuur.

Ik heb er - ook nu weer - meerdere gevonden. Goed om te lezen, thee te drinken, een - veilige - siësta te houden, te koken of om gewoon maar wat te zitten en te zijn. 

 

 

 

En tijdens dat zittend zijn komt als vanzelf de behoefte om weer te gaan bewegen. Meestal wandelen, maar ook regelmatig zwemmen in een van de 4 stuwmeren rond Langres.

 

 

Ook cultureel was er weer het nodige te genieten. Zo kwam ik na een bezoerk een een grote Leclerc terecht op de weg naar Auberive. Daar vond ik een prachtig gerenoveerde Cisterciënzerabdij, die ook deels gebruikt werd als expositieruimte.

 

 

Met name de bronzen beelden in de tuin nodigden uit tot ontmoeting en invoeling.

 

 

Zowel binnen als buiten was veel zorg besteed om het geheel iets van haar oude grandeur en schoonheid terug te geven.

 

 

Terugkerend naar de natuur: de zonsondergangen die vanaf het terras van A Rigaud in beeld komen waren weer van ongekende kwaliteit.

 

In de 15de eeuw werd in het plaatsje La Rochelle een glasblazerij opgericht, die nog steeds bestaat en evolueert. Leverden zij aanvankelijk alleen gebruiksglas, geleidelijk aan kwam er ook Jugendstil-achtige design bij.

 

 

 

 

 En om het voor een breed publiek nog aantrekkelijker te maken, kun je er rondwandelen in een Japanse tuin of de plaatselijke galerie bezoeken. Deze keer stond daar werk van de wereldberoemde conceptuele kunstenaar Huguet geëxposeerd.

In dit werk b.v. werd het probleem van de watervoorziening in de Himalaya verbeeld.

Veel steen en weinig water zo te zien.

 

 

 Deze vakantie ontmoette ik duidelijk minder vrouwen als anders. Maria kwam ik echter tegen boven op een berg, waar zij waakte over de dorpelingen beneden. Dit had zij in de Frans-Duitse oorlog van 1870-71 ook al gedaan en dat werd gevierd met dit monument.

 

Veel aardser waren de levensgrote houten beelden van o.m. Afrikaanse vrouwen, die ik in Port de Saône aantrof. Gelukkig voor haar was er terplekke videosurveillance, zodat zij niets hoefde te vrezen.

 

Het was mooi om te zien hoe de Franse "waterbouwkundigen" de Saône " enerzijds de natuurlijke ruimte om te stromen en te recreëren hebben gegeven.

 

 

Terwijl er anderzijds - met hetzelfde Saônewater - een stevig gefundeerde vaarweg voor plezierschepen was aangelegd. Deze liep zelfs door een berg, iets dat de Saône als rivier nooit gelukt zou zijn. 

  

 

En dan waren er de kunstenaarsdagen in Langres. De zwemtochten in de stuwmeren. De siësta's in het bos, de contacten aan tafel met de verblijvende of passerende gasten.

Het was weer mooi geweest. 

 

 

 

 

 

 

A Rigaud deel 1: de camping.

Het was weer eens een andere vakantie. Geen zingen of schilderen in cursusverband, maar 18 dagen doorbrengen op en rond A Rigaud ( Chambres d'Hôtes et Camping Vert ) in de Haute Saône.

 

Mijn plan zag er goed uit:
kamperen op een zeer ruime camping met goede voorzieningen, ronddwalen in de natuur of in de lokale plaatsen en dan 's avonds gezellig mee-eten aan de Table d'Hôtes van Eric en Jenny ( die "ik vertrek" op authentieke en succesvolle wijze vorm hebben gegeven ).

 

 

Echter het was al laat in het seizoen en beiden hadden een pauzeweek ingelast ( pas de chambres, pas de nourriture ). Dat was even slikken, want dat betekende ook: "pas de gezelligheid aan tafel".

Aan de andere kant: koken is ook een kunst en daar heb ik wel wat mee.

 

 

Echter zover was het nog niet:

 De eerste 4 avonden waren erg gezellig en met Jaap, Frits en Simone erbij, als vanouds en heel muzikaal.

Net als de zonsondergang, die tussen de bruidssluiergordijnen door kom meegenieten.

 

 

Jenny had deze winter al haar recepten gedigitaliseerd en deze kwamen razendsnel in beeld op haar eigen tablet. Ze vertelde dat zij en Eric 6 maanden lang aan het voorproeven waren geweest. En niet tevergeefs: zo waren er nieuwe salades:

 

 

En warme hapjes, soms met vlees, maar ook vegetarisch.

Een lust voor het oog.

 

 

Na 4 van deze culinaire hoogstandjes gingen zij op vakantie en werd het tijd om mij terug te trekken in mijn accommodatie om op mijn tablet wat maaltijden te genereren.

 

 

 

De eerste avond werd eigenlijk heel gezellig. Mijn zuiderburen, liefhebbers van de koninklijke domeinen in Apeldoorn nodigden mij uit voor iets heel lekkers met gebakken aardappelen. Het werd ook nog even spannend weer, maar uiteindelijk liep het goed af.

 

 

Nu ga ik meestal goed voorbereid op reis en had ik de juiste spullen bij me:

Of het nu ging om Elzasser Flammkuchen, Kipkerrierijst, Warmegeitenkaassalade of een ander flamboyant gerecht: het smaakte voortreffelijk.

De zuivere lucht en de ijskoude glinstertransparante rosé deden de rest.

 

 

Om van de prachtige avondluchten maar te zwijgen.

Het was leuk om te zien ( nou ja zo zie ik het ) hoe Eric en Jenny daarna probeerden mijn primitieve Flammküchen met nog lekkerder maaltijden te overtreffen.

 

 

Het was weer mooi geweest, het weer ook: 16 dagen warmte en zon.

Op het moment van afscheid werd het wel enige tijd heel vochtig, maar zoals zo dikwijls: na regen komt zonneschijn en soms komen ze samen.

 

 

 

Boerderijcamping / Bed & Breakfast
"A-Rigaud"

Jenny en Eric Horstman
1 Rue Dessus de Rigaud
70120 Bourguignon lès Morey
France
Tel: +33.(0)3.84.91.08.58
e-mail:A-rigaud 

 

 

 

 

 

 

 

Life of Tij .........niet te verwarren met Life of Pi.

Vandaag was het eindelijk zo ver. De rugzakken gevuld, stevige schoenen aan en ingesmeerd tegen zon en insecten reden Tij., L. en ik naar Blijdorp in Rotterdam op zoek naar de Grote Tijger.

We waren er mooi vroeg, zodat we niet in de rij hoefden te staan bij alle dieren in het Oceanium.

 

Er waren haaien, pinguïns, zeehonden en heel veel verschillende vissen, maar lang bleven we daar niet want Tij wilde zo snel mogelijk naar de Grote Tijger. Onderweg verzamelde hij informatie over welke dieren er wel en niet konden bijten.

 

 

De prairiehondjes deden dat wel, maar daar werd wel voor gewaarschuwd. Onvervaard echter doken I. en Tij de diepe tunnel in om deze wonderlijke dieren van dichtbij te kunnen zien.

 

 

En na een bezoek aan de olifanten in hun nieuwe zomerverblijf werd het tijd voor het tijgerpad ( het pad waar de tijger regelmatig wandelt ).

Voorzichtig zoekend, voetje voor voetje drongen wij door in het Sumatraanse oerwoud en ineens stond hij daar:

De grote Tijger.

Dat was even schrikken, maar de onverschrokken Tij stelde ons gerust en liet ons zien hoe je met zo'n tijger om kunt gaan.

 

 

En omdat dit allemaal goed afliep hadden we voldoende moed en zin om de volgende uitdaging aan te gaan: de Krokodillenrivier, een waar broeinest van krokodillen. Het was er erg heet en de kroks deden het kalmpjes aan ( en dat is juist zo gevaarlijk ).

 

 

Om een beetje bij te komen van onze avonturen dronken we iets fris en aten we iets hartigs op het grote terras bij de grote vijver. Even was ik ontroerd. Ook ik had hier gezeten toen ik bijna 5 was, alleen hadden ze toen nog geen frites.

Er waren veel grote vissen die, als je niet oppaste, zomaar een frietje bij je probeerden weg te pikken.

 

 

 

Daarna hebben we nog de giraffen bezocht, die een heel mooi nieuw huis hadden, maar vanwege het zomerse weer liever buiten waren. Daar pikten ze mooi een groen blaadje mee van de toeschouwers.

 

 

Daarna hebben we nog wat geklommen en geklauterd in de speeltuin "voor kleine apen". Ja kleine. Boquito mocht er niet in. Die zat een beetje zielig te zijn of aan zijn geliefde te denken. Of beide.

 

 

Tenslotte, met de blaren op onze voeten en likkend aan een ijsje verlieten we de tuin.

Het was een mooie reis geweest.

 

Die avond, in bed, droomde Tij nog van De Grote Tijger. En soms leek het erop dat hijzelf een beetje die tijger was geworden.

 

 

 

 

 

 

 

 

Naar de kinderboerderij.

Vanochtend met T. en I. als warming up voor morgen naar de kinderboerderij in de buurt van Steenbergen geweest. Het was er heerlijk rustig en lekker fris weer.

De lokale boer vertelde ons van alles over de dieren die hij in de loop van de jaren had verzameld.

 

Maar niet alle dieren waren al wakker. Sommigen snurkten gewoon door..............

 

 

Anderen keken heel nauwlettend wat wij kwamen doen...........

 

 

Of waren te druk bezig met hun relatie..........

 

Hoe dan ook: echt gezellig was het bij de hamsters, die net hun jaarlijkse familiedag hadden en dat te zien ook.

 

 

 Daarna was het tijd voor de speeltuin met een super-gladde glijbaan waarbij zeer hoge snelheden bereikt konden worden. Dat was heel stoer "om te doen".

 

Meditatie, visualisatie, symbolen.

Gisteren was het weer tijd voor een schilderworkshop. Deze keer met M. op locatie.

Na een korte meditatie volgde een visualisatie, geinspireerd op de Beagle, het schip en de reis van Darwin.

Visualisatie 1:

In dit geval varen we met een schoener, een tweemaster. Een schip uit een vroegere tijd en ook aangepast aan de moderne tijd.

Het is een prachtige heldere dag, de zon schijnt en er staat een lichte bries. "Het gaat ons voor de wind" kun je stellen. De zee is rustig.

 

We naderen een subtropisch eiland. met brede, schone stranden en een rijke begroeïng.

Met een roeibootje kom ik aan land. Ik ben goed toegerust voor een wandeling bergopwaarts.

Na verloop van tijd kom ik op een open plek in het woud. Dit is waar ik wil zijn. In het midden is een luik in de grond zichtbaar. Daaronder ligt iets kostbaars. Ooit daar neergelegd tot dit moment.

Ik ervaar het ook als spannend. Wat zal ik aantreffen ? Dan krijg ik gezelschap van iemand die deze plek steeds bewaakt heeft. We begroeten elkaar hartelijk en samen openen wij het luik.

 

 

Ik vind daar een rose edelsteen temidden van allerlei ander materiaal. Ik neem 'm in mijn handen en kan 'm nu ook in de bewerkte vorm zien:

 

Dankbaar neem ik afscheid van de wachter en de plek waar deze schat lange tijd heeft gelegen en ik ga terug naar het schip. De kapitein heeft de touwladder uitgeworpen en behoedzaam klim ik aan boord.

De kapitein zet de koers uit voor de terugreis en het eiland verdwijnt geleidelijk aan de horizon.

 

Schilderij 1:

Ik loop tegen een probleem aan. Het beeld dat ik zie en heb gezien wil ik graag schilderen. Echter dat is voor mij technisch niet mogelijk. De poging er toe werkt niet en iets in mij wil spontaan en wild schilderen wat zich aandient.

Het wordt wild en chaotisch en na verloop van tijd ontstaat spontaan struktuur: een beeld dient zich aan:

mijn schoener met 3 bemanningsleden: achterop ( verleden ? ), in het midden ( Nu ) en een op het voorsteven ( toekomst ?).

Het beeld is heftig, het schip op koers.

 

Visualisatie 2: 

 

Op een moment van rust is het tijd om het anker uit te werpen. Het ligt nu nog op de voorplecht. Hoe ziet het eruit ? Roestig of nieuw, groot of klein. Welk materiaal ? Kijk ernaar zonder oordeel.

Zie dan op een plek achter je borstbeen - op harthoogte - het psychisch hartpunt - eenzelfde anker, veel kleiner en nu van goud.

Jouw innerlijk anker.

 

Schilderij 2:

 

Spontaan schilderend verschijnt mijn anker. Eerst de basale vorm. Geleidelijk aan ook de details.

 

 

Mijn anker komt in meerdere opzichten overeen met de kleur en de vorm van mijn schip. In die zin is het nu een eenmaster geworden: beneden de boot ( met driehoekig zeil ), op de kruising ( daar waar alles samenkomt ) het kleine anker en boven "in het oog" de zon.

 

Er komen veel associaties en beelden op, zoals:

 

 de zonnegod Ra

Maria, Sterren der Zee.

 

Het Ankh-teken. het levenskruis.

 

 

Thor Heyerdahl

 

En zo werd deze workshop een luik dat zich opende naar een rijkdom van oersymbolen en de betekenis daarvan.

Die betekenis en de vorm die het aanneemt, kan aannemen, is voor ieder verschillend.

 

Voor mij is het onder meer een symbool van een levensreis, de mijne, met eigen kleuren en gebeurtenissen en beelden.

 

Ik reik ze graag uit. Ook via workshops.