En toen werd het volle Maan: The Voice 2016.

Voor het eerst dit seizoen heb ik alle uitzendingen kunnen volgen, meestal door ze op te nemen ( zodat ik de commerciële franje en het quasi - gezellige geleuter in de rode kamer aan mij voorbij kan laten gaan.

De kandidaten, hun optredens en onverbrekelijk daarmee verbonden: de coaches, daar gaat het mij om. En hoe heerlijk is zelf thuis jurylid te kunnen zijn en te genieten ( of niet ) van wat daar allemaal in beeld komt.
En te voorspellen natuurlijk wie er door zal gaan.

Gisteravond was de finale.
En zo werd het vanmiddag geen saaie regenachtige middag, maar een bonte en spannende apotheose met 4 opmerkelijke kandidaten.
Met voor mij een favoriet : de 18 jarige Maan.

Om het ook voor mijzelf spannend te houden heb ik een ( gedeeld ) logboek bijgehouden: 

13.58 uur. 
De eerste 3 hebben gezongen. Brace valt tegen in duet.Dave goed. En dan komt Maan, eerst gebeurt er niks en dan ineens onderweg ( alweer ) gebeurt er opnieuw  iets “onbenoembaars” . Weer die diepe geraaktheid. Zo zuiver, zo puur.

Zet haar nu op 1. 

14.20 uur. 
Marco Borsato zou er na 5 jaar als coach mee stoppen en spontaan noemde ik Guus Meeuwis als zijn opvolger. Wie schetst mijn verbazing als tijdens de uitzending...............
 Ik schrik als ik hoor dat het inderdaad Guus Meeuwis is. Ik had geen relevante informatie daarover vooraf.

Vind de duetten tot nu toe overigens tegenvallen. Geen van allen in een goeie balans tussen beide artiesten. Geen echt contact.

Kijk uit naar Marco en Maan. En Jenny solo ?

14.40 uur.

Jenny weer veelzijdig, maar niet echt bijzonder. Wat schreeuwerig.

Marco en Maan , het enige duet met echt onderling contact. Het ideale vader/dochter duet ? Prachtig.

De gastartiest vind ik een blerpop. Afgezet.

Nu komt de stemming en ik verwacht dat Brace afvalt.

15.10 uur. 
De volgende afvaller is…….Dave of Brace. Dave vermoed ik, alhoewel Dave mogelijk veel festivalstemmers trekt.

Maan straalt puur geluk en blijdschap uit. Vraag mij nu ook af of dit het afscheidscadeau aan Marco is. Zou mooi zijn.

We gaan het zien.

!5.30 uur Dave toch door.

Verwachting nu: het wordt Volle Maan zo meteen.

Een lichtpunt.

En dat is het geworden.
Soms is televisie echt nog wel leuk.

 

Symposium: zien voorbij je ogen: de technologische versnelling.

Innovator en TNO-wetenschapper Pieter Haasnoot vertelt over de zich in hoog tempo veranderende en ontwikkelende techniek en de inzichten in de wetenschap waardoor een nieuwe manier van denken en kijken naar de werkelijkheid ontstaat.

Handelen nu is al toekomst.Zo stelt hij.

Hij wijst ons erop dat elke twee jaar het computervermogen zich verdubbeld.
En dat proces is onomkeerbaar.

Om een beeld ervan te geven introduceert hij de uitvinder van het schaakspel. Deze is op bezoek bij de koning en geeft een demonstratie. De koning wil het spel kopen en vraagt wat de maker ervoor wil hebben.

De man zegt: graankorrels. De koning: Graankorrels ?

De man legt uit hoeveel: op het eerste schaakbordvakje ligt één korrel, op het tweede 2, op het derde 4, op het vierde 16, enz.

 De koning laat een berekening maken en komt uit op 5 jaaroogsten graankorrels.

Volgens Haasnoot bevinden wij ons op dit moment in de techniek halverwege het schaakbord en de verdubbeling gaat maar door. Waar gaat dat heen ?

Wij bevinden ons niet meer in een tijdperk van verandering,
maar in een verandering van tijdperk.

Hij presenteert daarbij een fundamenteel schema met vragen over heden en toekomst:

1.het leven van alledag ?
2.hoe organiseren wij onszelf ?
3.welke zienswijzen hanteren wij ?
4. welke bronnen staan ter beschikking ?

Alle informatie zit wereldwijd opgeslagen in de Cloud. Je kunt het vergelijken met wat men een morfogenetisch veld ( Rupert Sheldrake ) noemt.

En wij bevinden ons daar midden in. Een bedrijf als b.v. Google maakt het voor ons behapbaar. We voegen zelf ook informatie toe aan de Cloud ( Wikipedia, Facebook, etc. ).

Door deze bundeling van informatie vindt er ook in de wetenschap een grote versnelling plaats. Zoals b.v. op medisch gebied zichtbaar wordt.
En wat te denken van drones. Een aantal jaren geleden nog utopie. Nu liggen ze bij Blokker. En de robotisering in b.v. de industrie. 

 De "virtual reality"in het kinderziekenhuis: het kind zet een bril op en waant zich thuis in de woonkamer bij zijn/ haar ouders, etc.
En de 3D printers die voor steeds meer toepassingen geschikt zijn.
De nano-technologie die de atoomwereld achter zich laat. 
En hoe zou het zijn als wij onze hersenen konden verbinden met de computer ?

Er is nu ook al materiaal dat reageert op een bepaalde input. 
B.v. je gooit een bepaald materiaal in water en het neemt de vorm van een boot aan.

Wie nu geboren wordt heeft de kans om 150 jaar te worden. 

Het kan maken dat schaarste de wereld uitgaat en overvloed het overneemt.
Wat ook zal verdwijnen is het hiërarchische model.

De nieuwe organisatievorm is en wordt het netwerk.
Hierbij spelen design, storytelling, empathie en spel een grote rol.
   

Talenten inzetten in "het grote geheel"
Om hiermee contact mee te maken zijn meditatie, natuur en stilte onmisbaar.

Immers: alles wat we willen weten kunnen we aan de computer overlaten.
Het is tijd om van buiten naar binnen te gaan.
Bewust Zijn opent een grote potentialiteit ( niet de materie ).
Vanuit innerlijk meesterschap en ervaringen spreken in metaforen
( de Quantummetafoor / de Godsmetafoor )

Dan wordt alles mogelijk.

Symposium: Zien voorbij je ogen: "Atheïsme is een afwijking".

 In het tweede deel van het Symposium : zien voorbij je ogen komt emeritus-hoogleraar  psychiatrie Herman van Praag aan het woord.

In zijn opening brengt hij de stelling: Geen mens kan zonder religiositeit.

Religiositeit geeft de mogelijkheid tot het geven van betekenis en diepgang aan het leven.

Atheïsme is eigenlijk een afwijking van de norm, betoogt emeritus hoogleraar psychiatrie Herman van Praag in de VolZin van deze week. Van Praag legt uit: “Ik heb atheisme vergeleken met ongevoeligheid voor esthetische ervaringen en prikkels. Als iemand zegt ‘Schilderijen zeggen me niets’ of ‘Literatuur en muziek doen me weinig’, dan ontbreekt daar iets dat het leven rijker en interessanter maakt. Datzelfde vind ik van religieuze onontvankelijkheid. Als iemand niets met religie heeft, dan ontbreekt er een dimensie. De meeste mensen zijn wel ontvankelijk. En ik vind het dan ook een tekort, een deficiëntie.”

 Deze mening wordt hem niet in dank afgenomen in intellectuele kringen waar hij lezingen geeft, vertelt hij verder in VolZin. “Mensen worden echt boos. Dat moge zo zijn, maar het is wel mijn overtuiging.” Dat atheïsme veel voorkomt onder intellectuelen is volgens hem onder meer te wijten aan Freud, die religiositeit en religie afschilderde als een archaisch overblijfsel uit een ver verleden, iets primitiefs. “Intellectuelen willen zich niet bezighouden met iets infantiels, dus schuiven ze dat helemaal weg.”

Niet alle religiositeit is gezond, volgens de emeritus hoogleraar. “Dat geldt voor alle levensverschijnselen, lichamelijk en psychisch: als ze normaal voorkomen, kunnen ze ook 

  in abnormale proporties voorkomen – te veel, te weinig of misvormd.” Religie kan ook ‘stollen’, zo noemt hij dat, in orthodoxie en fundamentalisme. Of ‘hyper’ worden, zoals bij sommige patiënten die hij tegenkwam in zijn praktijk, met godsdienstige wanen. Maar soms is die hyperreligiositeit volgens hem ‘creatieve pathologie’. Hiermee bedoelt hij: “Een scheppende ziekte. 

Neem de profeten uit de
Bijbel, die literair en sociaal een buitengewoon belangrijke boodschap hebben. Dat zijn vreemde figuren geweest. Ze hoorden stemmen, dachten dat God tot ze sprak – ze zouden nu als abnormaal worden beschouwd. Ik noem ze bóvennormaal, omdat ze qua inhoud en vorm iets hebben bijgedragen van onsterfelijke waarde. Dus het abnormale kan ook een positieve connotatie hebben. Ik heb ook patiënten met psychosen gezien die gedachten hadden van een enorme rijkdom en diepgang. Dat komt bij herhaling voor. Je ziet het ook bij de mystici, die leven in een
andere wereld, die zij als een openbaring beleven.

In zijn boek: Net voorbij de Rede stelt hij dat het religieuze leven zich bevindt op het grensvlak van 2 wegen:

De weg van het Vernuft.

En

De weg van de Verbeelding 

 Onder vernuft verstaat hij: het gecultiveerde verstand, het creatieve surplus, het associatief denken en het veronderstellen van samenhangen.

Onder verbeelding verstaat hij: beelden kunnen zien van wat er niet is of nog niet is. Het kunnen formuleren van ideëen.

Het gaat dan niet over fantaseren ( veelal vluchtig en teleurstellend ), daar dit geen nieuwe gezichtspunten brengt.

Werkelijke verbeelding brengt de mens verder: het biedt de mogelijkheid het leven een verticale dimensie te geven: een Godsbeeld ( een vaderbeeld, een moederbeeld ) als produkt van de verbeeldingskracht.

Van Praag constateert dat niet alleen de mens feilbaar is. Het eeuwige is dat ook.

Een geruststellende gedachte.

Als pijler van zijn eigen ( Joodse ) identiteit ziet hij de kern van de 5 boeken van Mozes: de Pentateuch.  

  In de Sinaï sluit God met Mozes de Zgn. Sinaï - convenant, beter bekend als de Tien Geboden.

"Gij zult niet" staat vanaf nu aan de basis van gelijkheid van alle mensen.
Een maatschappij-transformatie. Een revolutionaire ontwikkeling.
Dit betekent het einde van de slavernij ( Egypte ) en het binnengaan van het Beloofde Land.
Vriendschap, liefde, respect en eerlijke rechtspraak voor iedereen, ongeacht status, afkomst, geslacht of gebrek.
Het betreft hier een religieuze plicht en geen gestolde vrijheid of contemplatie in eenzaamheid. Zingeving en spiritualiteit in de praktijk.

   
 De rechten van de mens of mensenrechten zijn hier een prachtige voortzetting van: omvatten rechten waarop iedereen aanspraak kan maken, ongeacht herkomst, nationaliteit, overtuiging, geslacht, wettelijke status of andere kenmerken. Voorbeelden zijn het recht op vrije meningsuiting, het recht op leven, het recht op bescherming tegen marteling en het zelfbeschikkingsrecht.

Daarna was het tijd voor de lunch.

En een zuurstofrijke boswandeling met lenteverschijnselen.

Wordt vervolgd.

Symposium: Zien voorbij je ogen: Architectuur als huis voor het onbenoembare.

Afgelopen zaterdag meldde ik mij bij het conferentiecentrum Renova in Bilthoven voor een symposium met als titel: 

Zien voorbij je ogen.
Over de aard van de werkelijkheid.

Aan de hand van een viertal voordrachten door Herman van Praag ( psychiater, Pieter van der Ree ( architekt ), Pieter Haasnoot ( innovator, TNO ) en Jos Oehlen (kwantumfysicus ) zouden we gaan kijken naar de aard van de / onze werkelijkheid.

Onderliggende vraag: Is er een hogere, geestelijke vorm van werkelijkheid die ons kan inspireren waardoor b.v. natuurkundige ontdekkingen gedaan worden, kunstwerken ontstaan of prachtige muziek en literatuur wordt gecreëerd ?

Als eerste kwam de architekt aan het woord. Hij vertelde dat de waarneming van de werkelijkheid in de loop van de tijd verandert. Zo dacht men b.v. in Egypte dat de zon wordt geboren in de ochtend, volwassen wordt gedurende de dag en sterft bij de zonsondergang. En dat elke dag.

De zon werd ook gezien als een wezen.

Een andere ordening van de werkelijkheid vinden we o.a. ook terug bij Plato ( logos ).
Om deze ordening zo helder mogelijk te maken is het van belang een ontwikkelingsweg te gaan van "donker" naar "licht" ( zie eerder bij Plato op dit blog ). 
Deze ordening dient zo harmonisch mogelijk / zo dicht mogelijk bij het "ideaal" te komen.

 Als het Joodse volk uit Egypte vertrekt ( grot van Plato ? ) op weg naar het Beloofde land ontvangt Mozes vanuit een "goddelijke" inspiratie de 10 geboden. Dit staat aan de basis van de ordening van een tot dan toe ongekend maatschappijsysteem ( die ook in het heden nog aktueel is ). Het gelijkheidsprincipe is revolutionair.

Daar de stenen tafelen een hogere inspiratie, die in materie is omgezet, vormen, wil men daar graag iets omheen bouwen. En zo ontstaat een mobiele tempel ( een Ark van sittimhout ) met duidelijke maten en een duidelijke indeling.
Deze maten zou Mozes tegelijkertijd met de stenen tafelen van God ontvangen hebben.
God is hier dan de architekt.
Dit staat ook model voor de latere tempel van Salomon.
( en b.v. het Escorial van de Spaanse koning Philips II ).

 Hoe verder in de tempel, hoe "heiliger" het wordt. 
Achter het gordijn of de deuren: het "Heilige der Heiligen" met de Ark.

Na de kerstening van Europa zien we hoe Karel de Grote in Aken een kapel laat bouwen, waarin alles gebaseerd is op 12voud ( weer een ordening ).
Hier het middelste deel van de Dom van Aken.

In die tijd worden in kerken kroonluchters opgehangen met een tweeledig doel: verlichting van de ruimte en ook als symbool voor de Heilige stad Jeruzalem Poorten en muren.

Beroemd zijn die o.a. van Hildesheim , Aken en Bonn.

Anders gezegd: het Hemelse Jeruzalem daalt neer over de gelovigen.

Een ander mooi voorbeeld van vormgeving ten dienste van het spirituele is de Madeleinekathedraal in Vezelay ( waar ik jaren geleden nog heb mogen zingen
- Youtube Hotze2009 Zang in Vezelay ).
Op 24 juni komt men bij het binnengaan van de kerk in een schitterende lichtbaan:

Hierbij past de uitspraak van Christus:

"Ik ben de Deur en ik ben het Licht." 

Omdat men telkens probeert "het nog mooier te doen" verwijst onze architekt naar Chartres met het fantastische glas-in-lood, dat verwijst naar een schitterende en veelkleurige wereld "daarboven".

Tijdens de Renaiossance verandert het wereldbeeld. Perspectief gaat een belangrijke rol spelen en de bouw wordt meer aards en zintuiglijker.
Zoals hier bij de St.Jan van Lateranen in Rome.

Aan het begin van de 20ste eeuw ontstaat een nieuwe stroming: de theosofie en antroposofie.
Rudolf Steiner is een van de grondleggers van o.a. een nieuwe vorm van architektuur, die sterk natuur gerelateerd is ( organisch ). Dit leidt o.a. tot het Goetheanum in Dornach bij Bazel.

Een nieuwe "tempel" met "kleine wachters"en "grote wachters".

Met een grote ruimte met achter het gordijn het podium waar op verschillende manieren "het goddelijke", "het spirituele" vorm wordt gegeven via b.v. mysteriespelen, muziek en dans.

Kleur speelt ook in de antroposofische vormgeving een belangrijke ( en helende ) rol.
Deze organische vormgeving vinden we ook in Barcelona in de Sagrada Familia.

En in de kerk van Le Corbusier in Ronchamps.

En dat is de architektuurtijd ( die ook nu weer te kort is ) voorbij.

Wordt vervolgd.