Liefdesrelaties en innerlijke groei.

Soms komt er op het juiste moment iets op mijn pad dat naadloos past op de aktuele situatie waarin ik verkeer. In dit geval - ik ben wel eens meer met dit thema bezig - was het de mail van Ab Straatman, hartdeskundige , werkend vanuit de Quantum Life - visie.

De moeite waard om te gaan luisteren en deel te nemen.

 

 

De bijeenkomst vond plaats in Op Hodenpijl, een centrum voor bewustwording in vele vormen. In Schipluiden op een mooie plattelandslocatie.

Quantum Life is een richting die zich bezig houdt met de kunst, wetenschap en techniek van het supergezond en lang leven in liefde, overvloed en zelfmeesterschap.

 

 

Liefdesrelaties en innerlijke groei

Het belangrijkste onderdeel en doel van de werkgroep Quantumlife is de meditatieve werking, versterking en genezing van ons hartcentrum. In een groep gaat dat een stuk makkelijker dan individueel. Het onderwerp van zondag leent zich uitermate goed voor de vergroting van je liefde- en zelfliefde vermogen vanuit je hartcentrum.

De romantische liefde Langlopende liefdesrelaties hebben een verborgen groeifunctie voor de liefdespartners. Zelfs het verliefd worden berust niet op toeval,. Je kiest iemand mede uit omdat je systeem 'weet' dat die ander precies de juiste licht- en schaduwmix heeft om jou te helpen in je groeiproces. Het is belangrijk om te beseffen welke rol je voor elkaar speelt in het verhelderen en genezen van diepe jeugdthema’s en trauma’s en hoe je bewust die wederzijdse uitdaging kunt omhullen met begrip en liefde. Daardoor wordt je liefdesrelatie een spirituele liefdesrelatie met groeigeluk en dus een hogere houdbaarheidsdatum/

Van verliefdheid naar liefde

Wetenschappelijk onderzoek leert dat de maximale houdbaarheidsdatum van verliefdheid 3 jaar is. Ergens in die tijd moet er een brug van liefde zijn ontstaan anders loopt de relatie droog en gaat op zijn best over in een gedoogbeleid op basis van gemeenschappelijke belangen zoals veiligheid, financiën, angst om alleen te zijn en -ook nogal eens- de kinderen.

 

Altruisme?

Liefde is complex en varieert van egoïstische tot altruïstische liefde. Er word wel gesteld dat moederliefde de hoogst mogelijke vorm van „aardse” liefde is. Inmiddels is bekend dat ons hartcentrum na training ( dat lijkt een vreemd woord in dit verband) geheel in staat is om belangeloze liefde en compassie te genereren en te richten vanuit de onuitputtelijke liefdesgenerator die ons hart in wezen is. Ons hart is in de eerste plaats een liefdespomp, daarnaast ook een bloedpomp. Dit klinkt een beetje mechanisch maar is wel beeldend!

 

Zelfliefde: de sleutel tot veilige liefde

Veel mensen zijn bang zichzelf te verliezen in de liefde voor hun partner, zoals loverboys hun "meisjes-met-een-laag-zelfbeeld" volledig naar hun hand zetten. Zelfvertrouwen, zelfbeeld en zelfwaarde vloeien direct voort uit zelfliefde. Zelfliefde kun je wel leren genereren, niet imiteren. Ook worstelen veel mensen in hun liefdesrelatie met bindingsangst versus verlatingsangst. Zelfliefde is de oplossing voor dit angstduo en de beste garantie tegen alle angsten gerelateerd aan liefdesrelaties.

 

Bewuste Creatie van een liefdesrelatie

Ons hartcentrum is de werkelijke Creator van ons leven en heeft in aanleg het sterkste vermogen om onze levensloop vorm te geven. Zo ook in liefdesrelaties. Je kunt je bestaande liefdesrelatie grondig vernieuwen of je kunt een nieuwe liefdesrelatie in je leven oproepen en realiseren. Middels een speciale hartmeditatie leren we dit uitvoeren.

 

De rol van het hart

Het Hart genereert liefde. Je brein volgt daarin, niet andersom. in deze werkgroep versterken we ons vermogen tot zelfliefde, compassie en liefde met gerichte hartmeditaties die daarvoor ontworpen zijn.

 

 

Het werd een boeiende ochtend, waarbij ik mijn plek had tussen enerzijds een superverliefd mooi jong stel, anderzijds een dame die verslaafd ( of verliefd ) was op haar i-Pad.

 Haakte in op mijn verlangen enerzijds en mij afkeer anderzijds.

Als de hartmeditaties ( er waren er diverse ) stopten was zij al weer bezig met "ergens anders zijn". "Ze" piepte ook zodat ieder het kon weten.

Haar i-Pad als hart ? Of pacemaker ?

 

Bij de laatste visualisatie / oefening ervoer ik iets wat ik nog niet zo ervaren had.

En dat dus ook nog maar even bij me hou.

Mooi is het wel.

 

 

 

Familieopstelling in Antwerpen.

Gisteren ben ik weer in Antwerpen geweest voor een serie familie / systeemopstellingen.

Altijd weer bijzonder.
Het vraagt vertrouwen om zomaar - tesamen met onbekenden die jou en je familie representeren - in een energetisch familieveld te stappen en met zo min mogelijk denken te ervaren van hoe het voor jou was, is en wat je grote wens is.

 

 

Vrijwel steeds wordt er in het begin een veld van onderlinge verhoudingen zicht- en voelbaar, die niet past bij wat je zou kunnen noemen een natuurlijke ordening.

De verstoring van deze ordening kan allerlei oorzaken hebben: conflict, scheiding, ziekte, verkeerde waarneming of interpretatie, verlies, dood.

Dit betreft ook voorvallen in de vorige generaties.

 

Ook vandaag werd weer drie maal zichtbaar hoe via een proces van geleidelijkheid en vertrouwen dit hersteld kan worden. Dan komt er blijdschap, verbinding en liefde in het veld. Men kan weer verder, anders.

Met deze nieuwe ervaring kunnen er grote of kleine veranderingen in het persoonlijk leven plaatsvinden. Welke ? Dat valt op voorhand niet te zeggen.

Net als in de opstelling is het zaak te ervaren en alert te zijn.

 

Met de natuurlijke ordening wordt bij de familieopstelling bedoelt, dat "naar de toekomst gericht" de kinderen vooraan staan, daarachter de ouders en grootouders, enz. 

 

 

 

 

 

 

Dansfeest in Hotel New York.

Het is vrijdagavond 18 april en ik ben op weg naar het verjaardagsfeest van Jan.

De weg er naar toe is lang. Er vallen metrotreinstellen uit en als er dan een komt is er in Schenkel een politieblokkade n.a.v. crimineel gedrag op de metro-overgang.

 

 

Dan maar met de auto naar de Capelse Brug. Daar kan ik wel verder reizen en belandt zo op station Wilhelminapier. Het ziet er futuristisch uit.

Lopen hoeft niet meer. De vloer beweegt.

 

 

 

Jan is een regelmatige bezoeker van de dansavonden in Orion. En ook nu hij 90 is geworden gaat hij daar gewoon mee door.

Als ik bij Hotel New York aankom heeft hij de verlichting al ontstoken.

 

Binnen in het restaurant is het heel druk en daarom heeft Jan elders in het gebouw een zaal afgehuurd.

 

 

 Er is al een groot gezelschap aamnwezig. Langs de kanten vooral

familie en vrienden en rond de dansvloer al " Jan's brothers and sisters in dance".

 

Al snel werd de muziek opgezet en werd er gedanst, gedanst en gedanst.

 

 

Tussendoor waren er hapjes en drankjes en kreeg Jan een aantal bonnen om het theater bezoeken ( toneel is ook een van zijn passies ).

Wijnand legde intussen alles vast wat en wie er te zien was.

 

Rond 23.00 werd het tijd om naar huis te gaan ( immers, met de metro weet je het nooit ). Buiten aan de kade lag het zeiljacht van Jan. Dat laatste heb ik niet gecheckt.

 

 

Het betekende tegelijkertijd een onderdompeling in het uitgaansleven van de categorie 16 - 26 jaar. Dat geeft een hoop geluid.

En dat alles temidden van de torenhoge gebouwen, glas en staal.

Bij het Luxortheater ging ik ondergronds.

 

 

Ik vond het een geweldige avond.

Met dank aan Jan en zijn nog vele gezonde jaren.

 

 

 

 

Een schilderdag: de voorjaarscollectie.

Het is donderdagavond 17 april en ik heb er zin in: schilderen.

Op sommige momenten heb ik al iets in conceptvorm gedaan, maar vandaag ga ik er echt voor.

Eerst is het allemaal wat constructief en met precisie gebracht.

 

 

Dat gaat zo een tijdje door tot het moment dat het genoeg is. Mijn "andere" hand neemt het over: de expressionistische kant.

De grote bos wilde tulpen wil graag meedoen.

En dat is mooi gelukt.

Anatomie van het geluk.

 

Zaterdag ben ik samen met I. naar het Lectorium Rosicrucianum in Bergen op Zoom geweest voor de themadag: De anatomie van het geluk.

 Gelukkig ..............................konden we redelijk dichtbij parkeren.

 

 

Na een korte verbale en muzikale introductie was het woord aan de Gentse hersenwetenschapper Rigobert Matthijs. De stelling die hij inbracht was : "Wij zijn geprogrammeerd om gelukkig te zijn".

 

 

Hij werkte met een powerpointpresentatie en zo nam hij ons mee door alle delen van de hersenen en kwamen wij o.m. tot de ontdekking dat als het limbisch systeem ( evolutionair een van de oudste delen van de hersenen ) in de alarmfase is, onze voorhoofdskwabben ( voor bredere visie en inzicht ) voor zo'n 80% stil kunnen liggen. Advies: Bij grote stress geen belangrijke beslissingen nemen !

 

 

De kans op een burn-out bij een hert of konijn blijkt minimaal. Een hert schrikt, vlucht en als alles veilig is trilt hij nog wat na om vervolgens van het malse groen te gaan smullen.

De mens doet dat meestal anders: schrik, vechten of vluchten en er daarna nog veel en langdurig over nadenken, zodat de ontspanning achterwege blijft.

 

Hormonen spelen een belangrijke rol in dit spannings- / ontspanningsverhaal.

Hypofyse en Epifyse, hoe klein ook zijn hofleveranciers.

Ze liggen centraal in de hersenen.

De hypofyse heeft de grootte van een kikkererwt en weegt ca.0,5 gram. Opvallend zijn de 2 kwabben en die een zekere gelijkenis met het hart vertonen.

 

 

De epifyse of pijnappelklier heeft zich als orgaan bij de hogere gewervelde dieren en de mens ontwikkeld uit het zogeheten "derde oog".

Bij kinderen is deze klier goed ontwikkeld, na de puberteit wordt deze steeds kleiner.

 

 

De epifyse produceert melatonine. Het wordt afgescheiden als de hoeveelheid licht afneemt ( avond, nacht, seizoenen ). Het brengt ontspanning.

In de Oosterse filosofie wordt de epifyse beschouwd als de zetel van de ziel.

En volgens Descartes speelt het een rol in de interactie tussen geest en lichaam.

 

Hier legde Rigobert een verband met het symbool van het Rozenkruis:

De hypofyse zou gekoppeld zijn aan het maanbewustzijn, de epifyse aan het zonbewustzijn. Als beiden optimaal samenwerken is er vrede in het hart, verdwijnen de tegenstellingen en is er sprake van een gelukservaring.

Er ontstaat dan een verticale lichtinstroom.

 

 

Anders gezegd: Op het kruispunt van het kruis verdwijnen alle tegenstellingen: links, rechts, boven, beneden. Het is de plek van de roos, symbool voor het hart.

 

 

Onze pijnappelklier (epifyse), een klein orgaan in het centrum van het brein, staat in de neurowetenschappen bekend als een hormoonklier die een scala aan hormonen produceert, die gereguleerd worden door onder andere de licht-donker (dag-nacht) cyclus. De hormonen zijn serotonine, melatonine, DMT (dimethyltryptamine), 5meo-DMT (5-methoxy-dimethyltryptamine) en pinoline.1-5 Oude spirituele tradities zoals Yoga en Tantra beschouwen de pijnappelklier als een “kosmische antenne” via welke wij in contact staan met een diepere, mystieke realiteit.6 De wetenschap heeft aanwijzingen dat de pijnappelklier inderdaad een rol speelt in mystieke (oftewel transcendentale), paranormale en hallucinatoire ervaringen, omdat sommige van haar hormonen psychoactief zijn.

 

Deze hormonen verbinden zich met de seroton

ine-receptoren in vele gedeelten van de hersenen. Dit leidt tot complexe patronen van electrische activiteit. De betreffende persoon krijgt dan innerlijke ervaringen, die variëren van hallucinaties via dromen tot en met mystieke ervaringen.7-10 Er is aangetoond dat met name de slaapkwabben complexe electrische activiteitspatronen vertonen tijdens mystieke ervaringen.

 

Hartcoherentie.

Het gaat hierbij om de samenwerking tussen hart en hoofd.

Ook daar kon Rigobert veel over vertellen, maar helaas voor hem en voor ons was zijn tijd om.

De hartcoherentie-methode gaat ervan uit dat het hartritme (het ritme tussen twee hartslagen) je emotionele toestand beter weerspiegelt dan enig ander orgaan. Als je bang bent, zenuwachtig of gefrustreerd dan is het hartritme ongelijk en onregelmatig, zo is tien jaar geleden ontdekt door het HeartMath Institute in Californië. Het hartritme ziet er dan uit als opgejaagde bergpieken. Het hart kan ook een ander patroon laten zien. Dat is het geval wanneer je merkt dat je vertrouwd of gewaardeerd wordt, wanneer je leuke dingen doet en daarvan geniet. Het hartritme heeft dan een patroon dat er veel glooiender uitziet.

 

PAUZE

 

De vegetarische lunch die door vele dienstbare Rozenkruisers was samengesteld kende een scala aan wraps, quiches, salades en een soepje vooraf.

 

Daarna was het de beurt aan de eveneens Gentse Monique Lemmens met haar "Parabel van het gestapelde geluk". Hierin kwam de consumptiemaatschappij in beeld die meer dan ooit en heviger dan voorheen probeert mensen te verleiden "spullen te kopen, die gelukkig maken".

 

 

En dan al die boeken die je in 5 stappen of 10 oefeningen tot het ultieme geluk zouden kunnen brengen.

 

 

En ze gaf het toe: iets nieuws kopen kan een geluksgevoel geven, dat echter veelal zeer vluchtig blijkt, net als de 5 stappen naar geluk.

Daarna was het Hugo van Hooreweghe die zijn visie op de huidige maatschappij gaf - weliswaar met humor - maar vrolijk werd ik er niet van.
Eerlijk gezegd ging het wat aan mij voorbij. Ik had nog wat melatonine over.

Na afloop hadden I. en ik een mooi inhoudelijk gesprek met A.
En toen was het tijd om afscheid te nemen.
Het was weer mooi geweest.

Noah

Vanmiddag op de terugweg naar huis hadden A. en ik dezelfde behoefte: stilte en ruimte om te reflecteren op de film Noah. Een indrukwekkend epos, waarvan ik blij was dat dit een 2D - uitvoering was.

 

 

Aanvankelijk had ik het idee dat ik in een goedkope B-film terecht was gekomen. Kale dorre landschappen, Kaïnachtige agressieve jagers en grote robotachtige figuren die uit rotsen waren samengesteld.

 

 

Dit veranderde toen er een magisch zaadje in de grond werd geplant. Plotseling schoten overal de planten en bomen uit de grond. Gelukkig maar, want er moest een Ark gebouwd worden.

 

 

Het verhaal is bekend: de mensheid is zondig en slecht en God geeft Noah opdracht een Ark te bouwen om de onschuldigen - de dieren - te redden van de aankomende zondvloed.

Het is de bedoeling dat Noah en zijn gezin ook zullen uitsterven.

Einde mensheid.

 

 

De instroom, invlucht van de dieren is spectaculair. Gelukkig heeft Noah een soort slaapverwekkende rook bij de hand, zodat alle dieren in een diepe slaap vallen.

Bij mensen ( ander soort ? ) gebeurt er in dit opzicht niets.

 

 

Als het echt gaat regenen willen de Kaïn - adepten mee aan boord. De grote stenen wachters - gevallen engelen - beschermen echter Ark en opvarenden.

 

 

Aan boord gebeurt nog van alles. Plotseling blijkt Noah's aangenomen dochter toch zwanger te zijn - nog wel van 2 meisjes - waardoor het uitsterven van de mensheid van de baan lijkt. Noah probeert ze nog te doden, maar zoals hij zegt: als ik deze kinderen zie voel ik alleen maar liefde.

De film heeft ook een ecologische boodschap: hoe wij als mensen met de aarde en bewoners omgaan is niet zorgzaam en respecterend.

En dat, zo maakt Noah wel duidelijk, kan leiden tot rampen.

Een film die je niet onberoerd laat.

Met een prachtige rolbezetting.

 

 

Belcanto Oostzaan.

 Het is zaterdagavond 5 april en ik rijd naar Oostzaan om de premiére bij te wonen van een bewerking van de musical Belle en het Beest. Dit oorspronkelijke werk uit het Disney Theater wordt uitgevoerd door Bel Canto Oostzaan onder regie van John Lust.

De uitvoering vindt plaats in Theater de Kunstgreep.

  

 

De zaal is volledig uitverkocht en gespannen wachten we ( zo te zien zijn er veel familie en vrienden van de cast ) aan deze zijde van het dichte doek.

Het orkest zorgt voor een toepasselijk intro.

  

 

Op het podium is een multifunktioneel decor gebouwd en aan de aankleding te zien speelt het stuk in een vroegere tijd.

Er is een mooie jonge arrogante ridder die een lelijke tovenares geen onderdak wil bieden. Hij wil dat wel als ze ineens heel mooi is. Te laat. Hij wordt vervloekt en ziet er uit als een Beest.

Alle personeelsleden veranderen - op de koop toe - in levende huishoudelijke accessoires.

 

 

Bijzonder is het lot van een jongetje die in een theekopje verandert en daarmee tafelgebonden is.

"Mamma, wanneer mag ik weer rennen ? vraagt hij.

Dat kan helaas pas als het Beest zijn hart heeft geopend voor de liefde.

 

Er is ook een mooie jonge vrouw, Belle. Deze wordt belaagd door een macho-jager, die met haar wil trouwen. Hij is daarin nietsontziend.

Echter Belle raakt in het kasteel van het Beest. Deze weet niet hoe met haar om te gaan en zo blijft de betovering in stand.

 

Wat opvalt is de rijkdom en de creativiteit die in de aankleding te zien is. Kostuums voor huishoudelijke accessoires zijn niet te huur en dus is alles zelfgemaakt.

Het ziet er prachtig uit.

 

Als Belle een keer boos het bos in loopt ( het Beest mist duidelijk charme ) wordt zij door hem gered van de wolven. Geleidelijk ontstaat er iets moois. Al het personeel - verlangen naar normaal - zet zich in om het Beest te coachen.

 

 

 

En dan gebeurt het: Beest verklaart Belle de liefde. Beide harten staan wijd open en dat maakt dat de betovering verbroken wordt. Het Beest wordt weer de mooie prins en ja, dan wil je ook wel trouwen.

Alle kandelaars, kop en schotels en ladenkastjes worden weer gewone mensen.

Tijd voor een feest !

 

 

 

 

Het was weer een mooie avond.