Oostvoorne, de twee werelden route.

Met het vooruitzicht van een regenachtig weekend ( wat tot nu toe geweldig mee viel ) en de wetenschap dat aan de kust de zon meer schijnt, besloot ik te gaan doen waar ik 2 dagen geleden niet echt aan was toegekomen:

 het verkennen van de 2 werelden route.

 

Oostvoorne, waar ik vroeger ooit nog met mijn ouders met de auto over het strand had gereden en vervolgens bij opkomend water nauwelijks nog wegkwam, is nu wel erg gestructureerd geraakt.

De meeste structuur is zichtbaar aan de rand. De horizonvervuiling optimaal.

 

Na deze aanblik werd het tijd voor de andere wereld. Die van de natuur.

Duinen, strand en water.

 

 

Met een plaats waar de broedplekken van de watervogels ongestoord ( voor de vogels ) gevolgd kunnen worden.

Het heeft wel veel weg van een scherm met geschutspoorten, waarmee vijandelijke schepen tegengehouden kunnen worden.

Zelfde beeld, andere tijd, andere betekenis.

 

 

Mooi geïntegreerd in de duinen ligt een restaurant dat geheel op groene energie draait.

 

 

Uitgebreide informatie daarover lees ik als ik de uitkijktoren beklim.

Het uitzicht is de moeite waard.

 

 

Ik besluit naar de zee te gaan. Onderweg wordt ik ingehaald door een klein blond jongetje, die de naam Tijmen draagt. Deze wordt veelvuldig geroepen.

 Tijmen gaat blijkbaar graag zijn eigen weg.

En is dol op balbezit.

 

 

Op deze vaag zonnige dag met veel wind is het strand een El Dorado voor kitesurfers.

Al lijkt het ook wel op de Gobiwoestijn met hier en daar wat tenten.

 

 

En dan ben ik plotseling getuige van een wonder: ik zie een man die over water loopt !

Hij zoekt iets. Mogelijk naar diepgang.

 

Ik kijk nog een tijd naar een kitesurfer en ontdek dat zij eerst een band aan het zeil oppompen.

Terug bij de auto pomp ik gelijk de banden van mijn fiets op.

Wellicht gaat het nog heel hard waaien en kan ik meedoen.

 

 

Het was een mooie dag. De volgende keer steek ik door naar Rockanje.

Kijken hoeveel werelden ze daar hebben.

Casa Janneke, een oase.

Of ik een atelierruimte zocht ? J. liet mij een adres en een sleutel zien van een zomerhuisje met tuin in Oostvoorne, op de Kruiningerschors.

En zo had ik ineens weer een nieuw doel in mijn leven: een mogelijk zomeratelier aan de kust. Dat wilde ik zien.

 

Na een voorspoedige rit langs de "bossen" van de Botlek, belandde ik ineens in een groen paradijselijk landschap: de Kruiningergors.

Ik ontdekte al snel dat hier veel meer zomerateliers in gebruik waren en gezien de omvang van het complex wendde ik mij tot de receptie waar ik allervriendelijkst voorzien werd van een routeplanner en een gratis dagparkeerkaart voor veld C.

 

 

Daar lag het. Pal aan het veld, enigszins verscholen achter de laurierstruiken:

Casa Janneke.

 

 

Nieuwsgierig stapte ik naar binnen: een lichte ruimte met keuken, kasten, zithoek een een beetje digitenne. Quadrofonie in de 4 hoeken en niet onbelangrijk voor de zomertopdagen: airco.

 

 

En dan was er een douche / toiletruimte met airco. 

En een frisse, heldere slaapkamer met 2 stevige bedden. Een voor na het beeldhouwen en een voor na het schilderen.

 

 

Het uitzicht aan de achterzijde goed verzorgd en fraai geschoren.

 

 

En het belangrijkste voor een zomeratelier: de voorzijde met de stenen terrassen.

Het was er ook goed koffiedrinken en lunchen.

 

 

Mijn interesse ging ook uit naar de omgeving. Kon ik daar inspiratie en rust vinden en zou er voldoende natuurlijk materiaal voorhanden zijn om mijn creaties ook een biologisch element mee te geven ?

 

 

Door het bosrijke groen spoedde ik mij naar - zo gaf de plattegrond aan - Het Brielse Meer.

Ik kwam op een groot en stil strand waar meeuwen en zwanen het goed naar hun zin hadden.

 

 

 Het water - okee er was wat kroos langs de waterkant - was kraakhelder schoon.

Van goede kwaliteit zo verzekerde een bord namens Zuid-Holland mij.

 

 

Wat ik echter niet kon zien was de zee. Die lag op fietsafstand verderop en dus kwam de fiets uit de auto en ging ik op pad.

Ook daar aan het strand was het ongekend stil en dat terwijl de zon scheen en de temperatuur erg aangenaam was.

 

 

Fietsend door de duinen en langs een wat futuristisch restaurant, gevuld met medewerkers van de Havendienst Rotterdam, belandde ik onverwacht in het mulle zand.

Dat was zwaar fietsen. Ik moest er echt naast gaan lopen om nog een enigszins trappende beweging te kunnen maken.

 

 

Maar alle inspanning was niet voor niets. Daar lag zij: onze Noordzee. Ze maakte een wat teruggetrokken indruk, maar vermoedelijk zou dat later door de natuur weer gecompenseerd worden.

 

 

En om fileleed te voorkomen besloot ik nog enige tijd te blijven, haalde een Oostvoorns patatje met en ging nog eenmaal naar casa Janneke "by night".

Er was nu een buurman te zien, althans zijn grijze haar. Ook al erg rustig.

Wilde ik nog wel terug naar de stad ?

 

 

Met een goed gevulde maag en Casa Janneke in mijn hart reed ik terug.

Het was een mooie inspirerende dag geweest.

Viva casa ! zal ik maar zeggen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zon, kunst en terras, een zondag.

Op uitnodiging van Bert, die dit weekend - in het kader van de Capelle Kunstroute - open huis houdt, gaan wij naar het Sterrekinderenerf in Capelle. Bert exposeert daar zijn schilderijen samen met Kitty, die gespecialiseerd is in raku- keramiek.

 

Het trappenhuis van het appartementencomplex is omgetoverd tot een galerie vol 

intense kleuren. Ik kan me voorstellen dat de buren hier ook blij mee zijn.

Met name de klaprozen van Bert vragen om zo geplukt te worden.

 

Ook binnen in huis veel prachtige abstracte schilderijen en een mooi uitzicht op en van het zonnige terras. Temidden van de lavendel staan de raku- birds van Kitty, die familie lijken van de schilder- birds van Bert.

 

Binnen staan ook prachtige maskers - met een exotische schoonheid - van haar.

 

En na een rondgang en een drankje zijn we toe aan een nieuw fase: Feest in het Schollebos.

Na een ware zoektocht temidden van het struikgewas komen we op een groot grasveld waar heel veel mensen en honden ( en die zijn hier verboden ) zijn.

Twee meisjes uit Serooskerke proberen ons op te vrolijken met wat vioolmuziek.

 

 

Maar omdat dit toch niet helemaal in onze behoefte voorziet ( stoelen, terras, hapje, drankje, uit de zon ) kiezen we voor een radicaal andere richting: We gaan naar de IJssel.

Naar café-restaurant Fuyks

Ellen is daar heel blij mee. Zij heeft daar prima contacten en meteen uit de auto kan ze haar blijdschap niet onderdrukken om haar favoriete ober te ontmoeten.

 

 

Dit terras heeft inderdaad alles wat wij wensen. Lichte parasols, een zachte wind, comfortabele zitjes en een leuke kaart ( alhoewel dit natuurlijk geen 3 sterrenrestaurant is ).

 

Het ligt er prachtig langs het water, waar een dolgedraaide waterscooter door de politie bekeurd wordt om er daarna weer even hard van door te gaan.

 

 

Het maakt niet uit: er zijn glutenrijke en glutenvrije hapjes, 2 droge wijnen ( ingeroken door de ober ), bier en water met en zonder bubbels.

Janneke, stamgaste, roemt de specialiteit van het huis: de bruchetta ( of zoiets ).

En dat ziet er zo uit.

Ik krijg weer water in mijn mond.

 

 

Het is een goudgerande gezellige middag, waar ik mogelijk nog een vakantiehuisje in Oostvoorne aan over kan gaan houden.

En dan is het tijd voor koffie en tijd om alles te laten bezinken.

Morgen is er weer een dag. 

 

 

Antwerpen, een dag vol leven.

Vandaag, zaterdag, kom ik na een omweg aan in Antwerpen. R. en A. organiseren vandaag weer een dag systeemopstellingen. Er zijn veel deelnemers, de meesten zijn voor mij nieuw. Het representeren brengt mij vandaag in de rollen van jongste zoon, grootvader en goede vriend. En dat voelt goed.

 

 

Systeemopstellingen brengt - voor wie dat durft, wil - de mogelijkheden om bewust te worden van soms diep verborgen problemen in de familie en zo te werken aan oplossingen die de harmonie in het familieveld herstellen.

Hoe dan precies ? Het zelf ervaren, aangaan is het beste.
 

Daarna is het tijd voor de lichtere activiteiten. Ik laat mij meenemen naar Kapellen, naar de St.Lucas-academie voor Beeldende Kunst. An, een levenslustige beeldhouwster, presenteert daar haar afstudeerwerk ( opleiding van 9 jaar ).

Het is prachtig werk waarbij zij gebruik maakt van beton, gips en plantaardig materiaal.

Het spijt mij dat ik mijn camera niet mee heb.

We ontmoeten ook G. die haar geschilderde portretten komt ophalen.

We blijven net iets te lang en worden ingesloten en gelukkig daarna ook weer bevrijd.

 

 

Buiten wordt het afstuderen gevierd met veel wijn, zon en gezelligheid.

Dan slaat het honger gevoel toe en gaan wij naar Hoogboom / Kalmthout, waar A. voor ons een tafel gereserveerd heeft bij Bobs Place.

 

 

Achter het bebouw is een prachtige ommuurde binnentuin. Het weer is inmiddels zomers geworden en zo kunnen we buiten eten.

 

 

We kiezen deze keer voor diverse steaks en brochettes en raken bijna verslaafd aan de peper-, champignon- en andere sauzen.

 

 

Het geheel doorspoelend met Leffe uit de tap.

Ja Bob heeft een grootse bierlicentie.

 

 An legt ons uit wat zij onder een wijze man verstaat, we bespreken de mogelijkheid van een gezamelijke wandelvakantie in Frankrijk en als het kouder wordt neemt An ons mee naar haar beeldhouwersatelier.

Uit alles blijkt haar passie voor de kunst. Haar huis en atelier ademen het.

De jasmijnthee is geurig en zij beschikt over meerdere toiletten, waarvan een buiten.

 

Dan is het tijd om terug te gaan. Terug naar Antwerpen. Terug naar Rotterdam.

Wat een mooie dag, wat een veelheid aan indrukken.

Het half uur file bij Ridderkerk was minder leuk, maar ja dat was eigenlijk al de volgende dag.
Met dank aan R. en A. en An.

 

 

 

 

De vijf inzichten van de Tolteken.

 Dinsdagavond tijdens een bijeenkomst voor spirituele filosofie kwamen ze onverwachts voorbij:

De Tolteken.

In eerste instantie dacht ik aan een van de vele Indiaanse volken die in Centraal - Amerika leefden en daar nogal geleden hadden onder Cortez en Cornuiten.

De Tolteken hadden , zo werd helder, toch ook iets anders.

 

Zij waren een volk en een beschaving dat van de 10de tot de 12de eeuw in Centaal Mexico leefde. Zij waren bekend om hun wijsheid, kunstenaarsschap en wetenschap.

 

Drie Tolteekse wetenschappen zijn:

1. meesterschap in bewustzijn.

2.meesterschap in transformatie.

3.meesterschap in liefde.

Ze beschikten over spirituele kennis en gaven. De Hogepriesters ( naguals ) kwamen met hun leerlingen bijeen in Teotihuacan, de oude piramidestad die bekend staat als de plaats "waar de mens God wordt"

  

 

 

Volgens de Tolteken was het leven een collectieve droom, die we met z'n allen door onze gedachten hebben gecreëerd. Ieder van ons schept in gedachte zijn / haar wereld, die tevens wordt beïnvloed door wat we vanuit de buitenwereld meekrijgen.

 

We maken afspraken met elkaar hoe de wereld in elkaar zit.

En we maken afspraken met onszelf.

De afspraken met jezelf die met liefde te maken hebben, geven je energie en maken de droom van je leven tot een hemelse droom.

 

De Mexicaanse Sjamaan Don Miguel Ruiz schreef er een boek over : vijf belangrijke afspraken die je met jezelf kunt maken:

 

1. Wees onberispelijk in je woorden

( zuivering leidt tot betere communicatie ).

2. Vat niets persoonlijk op

( minder kwetsbaar voor willekeurige meningen en daden van de ander ).

3. Ga niet uit van veronderstellingen

( stel vragen ).

4. Doe altijd je best

( om de eerst 3 inzichten toe te passen ).

5. Wees kritisch

( maar leer te luisteren ).

 

Hierbij dient wel aangetekend te worden dat de Tolteken tevens een forse oorlogszuchtige levenshouding  ( met ridderorden ) hanteerden. Zo werden regelmatig strooptochten bij de buren gehouden om te voorzien in hun mensenoffers.

 

 

Over dualistisch wereldbeeld gesproken.

 

 

Mooi hierbij aansluitend vind ik de visie dat een kind het leven begint met 5% angst en 95% liefde. Het kind handelt daarnaar. Bij volwassenen kan dit percentage volledig omgekeerd zijn. Ook daar wordt naar geleefd.

Daar speelt de ontwikkeling van bewust zijn een belangrijke rol.

 

 

 Schilderij: De tocht van de Sjamaan.

Henk van der Veen juni - 2014