Koning Siebe eet een broodje aardbei.

Koning Siebe eet een broodje aardbei. 

Nou zeg. Had ik even geluk. Na een heel drukke periode in mijn koninkrijk Huissen aan de Rijn kon ik koningsdag gaan vieren in Bergen op Zoom bij mijn koningin-grootmoeder, prinses Inge.

Even er helemaal uit met af en toe een ritje in de Toyotakoets.

Ik was vroeg opgestaan, want graaf Henk van Ommoord en Omstreken was onderweg om er een avontuurlijke dag van te maken. Vanaf de buitenbank zagen wij hem aankomen en zwaaien. Daarvan kregen we gelijk honger en terwijl oma wat drankjes ging klaarmaken probeerde ik hoe een snor mij zou staan.

Zoals je kunt zien was ik met een staatkundige puzzel bezig en het viel niet mee om het helemaal op te lossen, omdat er in het midden een stukje ontbrak.

Gelukkig werd ik afgeleid. Oma had verse broodjes gehaald en Henk had Hollandse aardbeitjes meegebracht. Dat leverde een heerlijk broodje op. Nou ja, eigenlijk een gebakje.

Het opeten zelf viel een beetje tegen, want mijn mond ging niet ver genoeg open. 

 En dus werd het knabbelen geblazen. Ook heerlijk en zo doe je er ook veel langer mee,

Ik mocht ook bio namaak koffie maken en dat deed ik zo goed dat ik er nog heel lang van kon nagenieten. Intussen deed ik met oma een spelletje parade opstellen in zwart en wit, waarbij ik de spelregels bepaalde. Ik was tenslotte de regerend vorst.

En toen werd het tijd om naar buiten te gaan. 

Met de koets ( eigen ontwerp i.s.m studio IPT5 ) reden we naar het markiezaat Huijbergen- Hoogerheide, alwaar oma een stukje heide en vennen als buitenverblijf leek te hebben aangekocht. Mijn zusje, prinses Mette, had er al eens gespeeld en aan een boom gehangen. Helemaal top, vond ze.

Het voordeel van zo'n eigen gebied is dat je er helemaal alleen kunt spelen. Elke boom was alleen voor mij en ik kon zo opklimmen tot grote hoogte.

Af en toe keek ik nog eens om naar mijn volgelingen. Dat waren er niet zoveel, want je moet heel veel durven om tot hier te komen.

We maakten ook nog een lange wandeling naast het pad, dus dat werd vallen en opstaan. Ik werd er wel een beetje moe van, maar dat ging snel over toen Henk zijn benen als poortje liet gebruiken.

Wel 100 keer ging ik door het poortje. Om O-benen van te krijgen.

 Ineens stonden we bij een meertje, met een vlonder en een bankje. Daar zaten mensen op, maar toen ik liet zien wat ik kon gingen ze snel weg en konden wij fijn zitten.
Goed gedaan Siebe !

Nou ja fijn. Oma was bang dat haar spontane zomerkoninkje zomaar in het water zou kunnen vallen tijdens zijn balansoefeningen en dat wilde ze niet. Pas toen ik beloofd had te blijven zitten ( wat voor mij een uitdaging is ) kreeg ik boterhammen met kaas. Die met banaan hoefde ik niet. Ja ik ga graag voor gezond.

Om toch een beetje avontuur te maken probeerde ik tussen de planken door in het water te vallen, maar dat lukte niet omdat mijn capuchon niet wilde.

Ineens wilde ik naar huis !

Henk probeerde mij nog op te vrolijken met het zingen van : We gaan nog niet naar huis. Lief bedoelt, maar ik had het hier nu wel gezien.Ik stelde een ander liedje voor: Voort voort voort kruipt de koning door de poort.

En dus opende graaf Henk van Ommoord en Nesselande opnieuw een 100-tal poortjes voor mij op weg naar de koets. Dat ging bijna langs de korste weg ( iets waarover de hofhouding nog wat discussieerde ). Onderweg wilde ik mijn bodyguards spontaan bedanken dat zij steeds weer voor mijn veiligheid hadden gezorgd. Ik plukte voor ieder een boeket paardenbloemen.

Bij de koets aangekomen zaten er twee lieve koala beertjes op het dak. Ik moest onmiddellijk aan Tijmen en Mette denken. Zo schattig.

Thuisgekomen vertelde oma mij dat ik moe was ( ik had rode wangen, vermoedelijk van de aardbeien en ik viel regelmatig om ). Ik ontkende dat natuurlijk steeds weer en liep naar de bank om te laten zien hoe fit en wakker ik nog was.
Oma beloofde ons een film als we wakker zouden blijven tot het eten. De film was heel spannend en ontspannend tegelijk.

Al met al vond ik het toch een leuke en afwisselende koningsdag was geworden. Een dag die voor mij doorging tot in de kleine uurtjes, ook toen oma al op één oor lag.