Gelaagdheid, een workshop met kleur.

Gelaagdheid.

Gisteravond hebben Janneke , Marjanne en ik "gespeeld" met kleur. Het verder open thema was: gelaagdheid. Gelaagdheid kun je overal vinden en wordt het best zichtbaar bij een "doorsnede". Je kunt denken aan grondlagen, lagen in de natuur, de stapeling van een smakelijke taart ,enz.

Gelaagdheid kun je ook vinden in een film, een boek, verhaal, symbool, psyche, gedrag. Zover zijn we niet gegaan, alhoewel het soms een duidelijk zoeken en soms vinden van "de juiste laag" betrof. Genoeg gefilosofeerd: hierbij een selectie:

We werkten laag over laag, soms met penselen, soms met paletmessen, waardoor er  ook structuur kon ontstaan.

Na afloop was er tijd voor beschouwing. 

En was er in de meeste gevallen sprake van ge(s)laagdheid.

Henk.
 

Uit het schrijfcafë 26 juni 2023.

 Uit het schrijfcafë.

Vandaag was het weer schrijfcafé Hoek. Vanmiddag in een wat grotere bezetting dan gewoonlijk.

Janneke had voor ons om te beginnen een Woordzoeker, een soort hersenkraker, waarin we 3 woorden moesten traceren. Niet echt mijn ding. Niet erg want de te vinden woorden stonden eronder ( ja, zo kan ik het ook, dacht ik ). Het werden: Associatief, Troost en Meditatief.

 

Associatief.

Dit komt als eerste boven  drijven en dat vind ik niet vreemd. Het is mij op het lijf geschreven. Alles is met alles verbonden en dat kan dan van alles opleveren. Gewoon ergens beginnen.

Ik herinner mij uit de tijd dat ik intensiever mediteerde er een soort van koepel boven mij verscheen waarin van alles zichtbaar werd ( het werkte nooit onder stress ) en wat er dan om vroeg met elkaar verbonden te worden. Soms bliksemsnel, soms met geduld. Voor het oplossen van problemen of het plannen van een proces, een brief, een schilderij, Whatever. Zien kan dan overgaan in schouwen.

Een meditatieve houding is m.i. onontbeerlijk voor een goed resultaat. Anders is het venster te klein en zullen er veel mogelijkheden buiten beeld blijven. Je bent dan meer aan het kijken.

Recent kwam ik in aanraking met EMDR, een vorm van psychotherapie. Een beeld en bijbehorend gevoel ( trigger ) uit het heden wordt in relatie gebracht met een soortgelijke situatie uit het verleden.  Dat beeld wordt gekaderd en de bijbehorende gevoelens kunnen hun vrije uitloop hebben. Associaties maken dat er steeds nieuwe deurtjes open gaan.

Intussen zorgen de psycholoog en een balk met snel bewegend gekleurd licht ervoor dat er een voortdurende afleiding plaatsvindt, terwijl de cliënt zijn of haar pijnlijke deurtjes blijft openen. Na de behandeling neemt de intensiteit van de oorspronkelijk trigger af. De beelden blijven. De beleving verandert.

 

Troost. 

Ted Troost ( nu ca.85 ). Ik vond hem een fenomeen. Hij zette de Haptonomie in Nederland op de kaart en hij deed dat vlak naast de Elisabethkerk, waar in de klokkentoren de door mij in 1956 gewassen Petrusklok zich dagelijks liet horen. Over associaties gesproken....... Mooi pand trouwens. Ted behandelde de hele mens: holistisch. Zo kreeg hij ook AZ uit Alkmaar in 1981 aan het landkampioenschap. Hij stapelde volgens Kees Kist ( what's in a name ) de spelers fysiek op elkaar. Dat gaf een onverbrekelijke band. Later werd dit nog wel gebruikt na het scoren van een belangrijk doelpunt ( maar dan vrijwillig ).

Nieuwsgierig als altijd wilde ik dat ook wel ervaren. Ik had een rugzak die mij soms dwars zat ook al wist ik dat toen nog niet. Ik kreeg mijn behandeling bij een andere topper uit die tijd in Bussum ( kon hem niet terug vinden ). Na afloop kon je een doos met 10 verse eieren van de huiskippen meenemen ( tegen betaling ).

Daar lag ik dan, grotendeels ontbloot, op mijn  buik op zijn werktafel. En hij masseerde en masseerde zo gaaf dat ik langzaam het haptonomie- Walhalla binnen gleed. Mijn rugzak smolt onder zijn handen. Eenmaal geheel ontspannen ging hij gelijk door met het tweede deel van de behandeling: hij sloeg met zijn vlakke hand hard op mijn rug. In een flits lag ik andersom, gereed om hem te kelen. Hij bewonderde mijn reflex, maar de manier waarop ik met pijn omging vond hij minder.

Ik heb die middag geen eieren bij hem gekocht. Te breekbaar.

ELFJE.

associatie

elke dag

vers van het

mes en altijd weer

associatief.

 

WOORDGEDICHT: meditatie.

meditatie

evalueert

directe

inzichten

ten gevolge van

associaties

tijdens

innerlijke 

evolutie

 

Evolutie.

 Innerlijke evolutie is anders dan innerlijke revolutie. Beiden kunnen tot verandering leiden. Het eerste is meer een natuurlijk proces dat tijd vraagt ( zonder oordeel, voortschrijdend ). Bij het tweede vindt er een manifestatie plaats van van alles waarover onvrede ontstaat en ontstaan is ( er wordt geoordeeld ). Revolutie, omwenteling door een plotselinge kracht van buiten ( zie haptonomie ) of van binnen uit. Een plotselinge koerswijziging, een ander gedrag ( indien mogelijk ). Veel hangt af van het resultaat en de eventuele nevenschade. De tijd zal het dan leren. Tijd heelt. Ook de (r)evolutie.

 

2 maal HAIKU

de revolutie

vaak van de hak op de tak

alles wordt anders

 

de evolutie

maakt regelmatig sprongen

en zelden teveel.

 

Henk van der Veen.

Afscheid Pro Rege.

 Afscheid Pro Rege. 

Nadat wij, het Rootskoor Rotterdam, ons oude thuishonk Djoj hadden moeten verlaten, kwamen wij terecht in Pro Rege, een kerk met een zalencentrum.

 Het zingen en dansen deden we beneden. Voor de pauze en de nazit gingen we naar boven. Naar de door Peter en Marjolijn bemande bar.  

Helaas ging nu ook daar het licht uit. Het pand werd verkocht en zou verbouwd worden naar een andere bestemming. Weer lieten we enkele dierbare herinneringen achter, zoals de 70ste verjaardag van dirigent Herbert.

 Het orgelconcert van Peter en Karel, mogelijk gesponsord door Schoonenberg. De meditatieve momenten vooraf en een gezellig etentje uit eigen keuken.

  En de bitterballen na afloop.

De laatste beelden van het koor in de kerk ( met dank aan Alexandra ).

De avond werd boven feestelijk afgesloten met "The Old Boys", een door de tijd gelouterd bandje op wasbord, bas, gitaar, mondharmonica en zang.

Het was een prima uitsmijter naast de bitterballen.

 

Tot ziens in ons nieuwe onderkomen aan de Hoflaan.

Henk 25 juni 2023.

G7, Ukelele en Seghwaert

 G7, Ukelele en Seghwaert.

Na de ontdekking, vorige week zaterdag, dat ook ik snaren in trilling kon brengen ( en daardoor mezelf ) besloot ik mij aan te melden bij Brigitte Berghahn voor een beginnerscursus ukelele. Dat zou plaatsvinden in de Hof van Seghwaert, een groene oase in het stadse Zoetermeer.. Het werd een leerzame en gezellige middag die mij uiteindelijk leidde tot het akkoord der akkoorden ( voor dit moment althans ) de G7. Een poging daartoe.

We werden hartelijk welkom geheten door de in het groen gehulde vrijwilligers in de Hof en door Brigitte die voor ons een overhuifde buitenplek had geregeld. Het weer was er naar.

 

 Brigitte had vorige week op het feestje indruk gemaakt: wij waren met 4 feestgangers van die avond. We wilden allemaal meer en tegelijk waren we zo blanco. Nog niets was ingevuld.

 

Wij hadden het verzoek gekregen om onze nagels kort te knippen. Het viel mij dan ook al snel op dat een van de dames daar niet naar geluisterd had. Of erger: ze had ze langer gemaakt. Maar zie: zij was zo thuis in de werken met snaren dat haar nagels als kleine zonneschermpjes de akkoorden afschermden.

Na een korte inleiding over de oorsprong van de Ukelele ( Portugezen uit Madeira hadden de "Braga of Cavaquinho" vanuit Madeira meegenomen naar Hawaï.) liet Brigitte ons de verschillende modellen en mogelijkheden zien.

 

Mij viel een concerto ten deel.

Ook legde zij uit hoe de ukelele te stemmen. Een valse ukelele klinkt gewoon niet mooi ! Hiervoor bestond een soort van ezelsbruggetje: G C E A, oftewel:

Grote Cappuccino En Appeltaart.

Dat ziet er zo uit:

 

Er zijn ook apparaatjes te koop om in de goede stemming te komen. Foute boel: rood. Groen: de stemming zit erin !

Daarna werd het tijd voor de praktijk. De manier van vasthouden, het inzetten van de vingers en vooral ook een soepele rechterpols. Snaartje voor snaartje gingen wij onderweg. Ik ontdekte dat de snaar stevig ingedrukt diende te worden wilde ik ooit het ideale akkoord presenteren. Het was allemaal redelijk onwennig, maar de alom geduldige Brigitte wees ons zo goed mogelijk de weg.

Tussendoor was het ook pauze, waarbij vers perensap uit de koeling werd geserveerd. Iedereen kon even zijn handen losschudden in de tuin en voor wie wilde was een chalet-bezoek mogelijk.

Daarna wachtte ons de Banana Boat Song van Harry Belafonte. Brigitte had alle akkoorden bij de woorden geplaatst en zo kon onze boot afvaren.

Er kwam steeds meer vertrouwen in onze kwaliteiten zolang we tevreden waren met kleine stapjes. De ukelele gaf geleidelijk haar ziel prijs mits wij met Fingerspitzengefühl en losse pols de snaren toucheerden ( zo klinkt het al heel wat ! ). Een draagband en een muziekstandaard waren voor de toekomst wel wenselijk voor een goede basishouding, zo ontdekte ik.

 

Bij  inbrengen van de CottonFields-song ( stukje jeugdsentiment , when I was a little pretty baby , maar dan wat later) opende Brigitte de optie om dat ooit te kunnen spelen met de akkoorden C F C en G7. Die G7 dat was toch wel een dingetje ( de vingerplaatsing ), maar ook daar baart oefening kunst.

Wij kregen het advies mee om eens op het Ukeleleplein ( een online- plein ) te kijken als wij het een en ander wilden gaan aanschaffen. Voor zo'n 80 euro zou daar een redelijk instrument te koop zijn.

Terugkijkend en gezien de temperatuur en de liedjes hadden we een korte wereldreis gemaakt. Als Portugezen. Brigitte bedankt.

Zoetermeer, 18 juni 2023.

Zeeuwse Kunstschouw 2023

 De Zeeuwse Kunstschouw 2023.

Ook dit jaar zijn er op veel plaatsen op Schouwen-Duiveland weer kunstenaars en hun creaties te bewonderen. Op zich een slim moment, omdat in deze periode veel pensionada's zich vermaken langs de kust. Een welkom en soms welgesteld publiek. De exposities bieden de kunstenaars de mogelijkheid te verkopen.

Ook dit jaar was vriend en collega Karel van Wijngaarden weer van de partij. Met een flink bemeten vrachtwagen had hij een grote hoeveelheid beeldhouwwerken ( steen, brons, kunststof ) naar de beeldentuin in Ellemeet getransporteerd. Een mooi moment om voor mij om daar eens te gaan kijken. Maar ja Ellemeet ? Gelukkig was het goed te vinden en de plek was een oase in vergelijking tot de route, die een door eerst een chemische en daarna een uitgedroogde graswoestijn leidde. 

De gastvrouw woont in een groot huis met uitzicht op de verwelkomde kunstwereld. Haar tuinbeelden mengden zich moeiteloos tussen de gasten.

Om in de tuin te komen moest ik eerst door een lange oprijlaan ( zie boven ). Daar was een toilet en konden honden en fietsen gestald worden. Een dergelijke wandeling kwam terug in het werk van de glaskunstenares Petra Verhees, die op een daarvoor zeer geschikte plek ( in het licht ) haar creaties liet zien. Haar inspiratie komt vooral uit de natuur en vanuit reizen. De objecten zijn opgebouwd uit diverse lagen glas met decoraties.

Aan de andere kant van de tuin had Thea Kanters haar keramische objecten opgesteld. Bijna dansend om de boom in het midden. Ik herkende haar werk en kleur van een recente expositie in Ruïne Ravensteyn in Heenvliet.

 

Een uitbundig gezelschap met grootse, maar ook intieme gebaren kleurde de plek. Beelden met een ( mythologisch ? ) verhaal . Een mocht er niet meedoen. Ik zag er een variant van Medusa in, maar wel een vrolijke.
 

Rosalinde van Ingen Schenau werkt met roestvrij staal en corten staal. Via een snijtechniek ( lassen ? ) "tekent"  zij afbeeldingen die hij vervolgens naar buiten vouwt. Dit geeft ook nog een bijzonder effect als deze werken in een groene omgeving staan.

 

Mirjam Hopman werkt in brons. Fijne gedetailleerde  objecten. Maskers, vogels, vrouwen vulden de ruimte. 

 

Intrigerend vond ik de gestileerde torso uit esdoornhout van Ro-Nalt Schrauwen.

Er was nog veel meer. Ik wilde echter ook nog naar de Corneliuskerk in Nordwelle. Daar was speciaal voor mij een hemelse bank geplaatst.

In de kerk had Geertjan Evenhuis een intrigerend kunstwerk neergezet dat de titel Immernimmer had meegekregen n.a.v. een Urugyaans gedicht: Las Palabras Andantes van E.Galeano. "Dolende woorden", de dood van een geliefde. Opmerkelijk is de kat in de boog. Bij mij roept het associaties met de prachtige film Life of Pi, waarin een jongen en een tijger overgeleverd zijn aan elkaar de oceaan.

 

In een ander deel van de kerk stonden beelden en assemblages van Miriam Meulepas. De zeer menselijk beelden vond ik niet echt aangenaam om in te nemen. Ouderdom en verval knap in beeld gebracht. Ik had meer met de assemblages waarin ik een bonte mix van allerlei gevoelens vond: triestheid, benauwdheid, maar ook humor en speelsheid. Een unieke serie objecten.

 

Tijd om verder te gaan. Leuk dorpje trouwens met al die kleine huisjes. En nog een parkeerplek voor de deur ook. Het was mooi geweest.

Ellemeet en Nordwelle, 15 juni 2023, 

Henk van der Veen.