Kerstzangdag in Haarlem.
Of ik zin had om mee te gaan naar de Kerstzangdag in Haarlem bij Jan-Hendrik Veenkamp. Het zou een dag worden met een mix van mantra's, Taizé- en Kerstliedjes. En ja, daar had ik wel zin in. Snel geboekt ( Jan Hendrik trekt veel deelnemers ) en gewacht tot 22 december, de dag dat het zou gaan gebeuren.
En zo stapten we om 9.00 uur in de Hyundai van Janneke. Ik zou als co-piloot de TomTom vasthouden ( en de Vlaamse instructies vertalen ), terwijl Marjanne heel comfortabel achterin aan het vooruitblikken was op de Biodanza-avond en het bijbehorende diner later. Janneke reed weer als een speer, behalve als niet mocht. Gelukkig maar.
Ruim op tijd waren we. Er was volop koffie, thee, koek en chocolade, zodat we onze primaire behoeftes snel konden vervullen. De kapel waarin we zouden zingen zag er prachtig uit en bleek later ook een fraaie akoestiek te hebben.
In het midden stond de piano waarmee Jan Hendrik onze vocale overgave zou gaan begeleiden. De kennismaking met hem bracht oude herinneringen terug uit de tijd dat het Centrum Psychosynthese nog in de kinderschoenen stond, terwijl het tegelijk hard groeide. Dat voerde uiteindelijk naar een historisch pand op maat aan de Muurhuizen in Amersfoort.
Deze kapel was ook een bijzondere plek, omdat het hier een ijkpunt betrof op weg naar Santiago de Compostella. Dus wie daar heen wilde kon zijn/haar logboek laten aftekenen.
Marjanne kende zo iemand. Ik ook.
Intussen zongen wij naast Kerstliedjes veel korte songs / mantra's uit allerlei culturen. Soms samen, dan weer de vrouwen, dan weer de mannen of soms ook in kleine groepjes.
Amor, corazon, blessing, gospodi, over een lichtend vuur dat nooit meer dooft, swing low en deep peace.....Het kwam allemaal voorbij.
Op sommige momenten zongen wij elkaar toe, elkaar in de ogen kijkend. Een moment van diepe verbinding en aanraakbaarheid.
In de pauze besloten we even de binnenstad in te gaan voor een broodje en Bavo. Dat kon per trap, maar ook met de lift en Janneke nam onmiddellijk de leiding en liet de knop niet meer los.
De St.Bavo-kathedraal lag er wat nat bij. Binnen had men geprobeerd wat sfeer te scheppen in deze toch wel enorme ruimte.
Tegenover de altaarzijde bevond zich een heel groot orgel.
De afscherming van het aloude priesterkoor zag er fraai uit door de echte kaarsen die tussen het houtwerk stonden.
En ondertussen speelde een koperblazersgezelschap Kerstliederen.
Intussen had Janneke een modern vormgegeven altaar ontdekt, waar kaarsjes aangestoken konden worden. Een rijke traditie die zij graag eer aan deed.
Er was ook een inpandige coffeeshop, maar daar viel niets te eten en zo liepen wij weer naar buiten, over de markt naar Empenadas Maxima, waar een aantal warme broodjes ons vanuit de etalage toelachten.
Dichterbij zagen ze er nog lekkerder uit !
En we besloten ze op het smalste terrasje van Haarlem op te eten.
Het werd tijd om terug te gaan. Deze keer niet naar de kapel, want daar werd inmiddels door anderen gezongen, maar in de bibliotheek.
Een opmerkelijke naam, want er stond alleen maar een lege boekenkast. Marijke had intussen voor verse thee, koffie, druiven en nectar gezorgd.
Een opmerkelijke naam, want er stond alleen maar een lege boekenkast. Marijke had intussen voor verse thee, koffie, druiven en nectar gezorgd.
Akoestisch en ruimtelijk deed deze ruimte wel veel onder voor de kapel. Ook qua zuurstof. Echter eenmaal zingend rond Jan-Hendrik en zijn piano viel het minder op.
Hambali Kahle, Baruch atta Adonai en een Stille Nacht.
Om 16.30 uur was het tijd om afscheid te nemen. In het trappenhuis kon ik het niet nalaten om This little light of mine energiek uit te zingen. Daarbij werd ik verrast door een Gospeldame op dezelfde etage en samen zongen wij dat ook on the road ons licht zou blijven schijnen.
En nadat we de parkeergarage tegendraads hadden betreden nam Janneke haar stuur weer ter hand om ons terug te brengen naar huis en naar Biodanza ( al had Marjanne liever een tango-avond gedaan ).
Het was weer mooi geweest.
