Met Jaap naar het Loo.

Met Jaap naar het Loo.

Of ik zin had om in Het Loo de Douglassparren te gaan zien ? Een van Jaap's goed voorbereide excursies die wilde ik natuurlijk niet missen. Immers in de bossen van Het Loo is hij als kind aan huis en als een prins te rijk.

En zo trilde en glibberde ik over de natte wegen naar het mooi gelegen Apeldoorn, alwaar Jaap woont in een appartementen=complex met de naam ( hoe kan het anders ....) Douglas.

De koffie en de lunch stonden klaar en ons bijpraten kon beginnen.

Omdat het buiten geleidelijk aan donkerder begon te worden ( de opklaring van 5 M2 was snel voorbij ) besloten we te gaan bewegen. Immers in het donker is het moeilijk de sparren te bewonderen. Nu had Jaap een verrassing in petto: hij liet mij eerst de stand van de echte IJssel zien en hoe je met een voetweer deze kon oversteken om los te gaan op de Deventer kerstmarkt.

Een indrukwekkend gezicht en we zouden ons daartussen kunnen gaan begeven. Mijn nieuwsgierigheid ( en de opkomende miezeregen ) deden mij echter verlangen naar het Grote Bos van Wilhelmina en Hendrik. Jaap paste het programma soepel aan en weldra stonden wij bij Het Loo.

Jaap - ook al houdt hij het stil - is daar een VIP, want moeiteloos stelde hij mij een van zijn jaarkaarten ter beschikking. Dat gaf een koninkljk gevoel.

Eerst gingen wij een poortje door, waar afstanden te koop waren. Daarna was het zover ! Zover als we konden zien stonden er intens hoge, hoogbejaarde en toch krachtige Douglassparren. Majestueus zal ik maar zeggen.

 De stammen hadden ook prachtige schors-structuren, die wellicht uit de 19de eeuw stamden.

Heel doorleefd en intens allemaal. En ook wat donker.

Ook troffen we daar 2 uiterst vriendelijke dames, die van heel ver kwamen ( Leiden in Zuid Holland ! )

Gelukkig had Jaap een nóg een lichtpuntje in petto: de lariksen. En ja, die hebben regelmatig naar de loofbomen gekeken en dus hebben zij hun naalden laten vallen.

Opeens moesten we rechtsaf een laantje in met rhodondendrons. Een plek waar de prinsesjes vroeger verstoppertje speelden. Tegenwoordig had het een andere functie. Mooi was het er ook.

 Verderop stond een huisje., waarin vroeger voedsel gekoeld werd. Er werden grote ijsblokken uit de IJssel gehaald ( uit de tijd van de Elf steden ) en zo bleven reebout en haaienvin goed koud.

Slimme jongens die Oranjes.

En toen werd het tjd voor de alternatieve Kerstmarkt in de Koninklijke stallen.

 De route ernaartoe werd zorgvuldig en verzorgd weergegeven door tal van lichtjes en geballoteerde kerstballen. Allemaal even groot. ook was er een poffertjeskraam.

Maar het hoogtepunt van deze dag vond ik toch wel in de Oranjewinkel, waar tal van koninklijke attributen te koop waren om thuis koning en koningin te spelen.

 Buiten waakte koningin Wilhelmina in haar bekende winterjas.

Zo was er een kroon met waxinelicht. Lang leve de inspiratie.

En dan voor op de schouw een collectie oranje boven:

Mijn favoriete koningin lachte mij van harte toe en ik voelde onmiddellijk een persoonlijke band opkomen. Heerlijk is dat.

Eigenlijk zocht ik naar mooie nieuwjaarskaarten en ik werd daarin niet teleurgesteld.

er was volop keuze.

Wat een schoonheid, wat een luxe. Geweldig. Ik had hier heel lang kunnen blijven, maar Jaap wilde naar de schaatsbaan, waar te midden van kerstversiering en kerstmuziek geschaatst kon worden met rendiertjes uit de koninklijke jachtvelden.

Inmiddels stak er een ruwe gure wind op en sloeg de vermoeidheid toe. Gelukkig had Jaap een goed eetadresje: Kokkie's eetcafë.

Daar aten wij onder het genot van een drankje een speciaal voor ons op oosterse wijze bereid stukje gevogelte. Erg lekker. De serveerster was heel aardig en  bewaakte Jaaps rugzak alsof het een geliefde betrof.

De koffie deden we thuis, waarbij ik de nieuwe keuken mocht bewonderen en een uitstekend reinigingsadvies kreeg.

En die kwam naadloos overeen met een keuze die....... ik al eerder gemaakt had.
Ja, wij hebben verstand van ontvetten !

Het was weer een gezellig en mede deelzame ontmoeting geweest. Mooi is dat.

Jaap en Maxima bedankt en tot ziens ( b.v. in het verre Rotterdam in Zuid Holland ? ).

Apeldoorn, 7 november 2019.