Mette op reis.

Ik was heel blij toen oma op zaterdag bij ons kwam logeren, want dat betekende dat mijn reis naar het Westen heel snel zou beginnen. Nog een nachtje slapen en dan......................

De volgende ochtend sprongen oma en ik al vroeg uit de veren ( dat zag er best leuk uit ) en na het ontbijt zwaaiden we naar pappa, mamma en mijn broertjes. Mijn reis was begonnen.

Een uurtje later stopten we in Zevenhuizen ( rare naam: er stonden wel 700 huizen ) bij de Tweemanspolder ( er stonden een heleboel mannen ) nr. 6 ( dat klopte wel ).

Daar wachtte opa Henk ons op. Hij nam ons mee naar een heel groot meer, waar we een stukje langs gingen lopen tot aan een steiger. Aan de overkant lag een mooie groene boot, die onmiddellijk naar ons toe kwam.

Aan boord zat een vrolijke meneer met een leuke pet, die zich voorstelde als kapitein Wijnand. Hij was blij met onze komst en vroeg of ik de boot een uurtje wilde besturen en ja, dat wilde ik wel.

Nadat hij het een en ander had uitgelegd kon hij koffie gaan drinken, want zijn boot was in goede handen. Af en toe naderde er een tegenligger. Ik dacht dan snel aan stuur en bakboord en ging er met een mooie bocht omheen.

Iedereen was zo blij met mijn vaarkunst, dat ze allemaal met mij op de foto wilden. Nu ja, dat kan ik begrijpen en het hoort nu eenmaal bij het leven van een succesvolle stuurvrouw.

 Oma wilde het ook best eens proberen en ook zij hield haar roer goed recht. Ja, het varen zit bij ons een beetje in de familie, geloof ik.

Op een gegeven moment was het tijd om aan te meren en ja dat vraagt uiterste concentratie. We wilden immers niet via de steiger, de dijk en het grasveld in de naburige roeibaan terecht komen.

Ik vroeg iedereen rustig te blijven en meerde soepel aan.

Het was tijd voor iets lekkers en nadat we een tijdje geduld hadden gehad - het was daar erg druk - veroverde opa een tafel aan de haven ( wel spannend zo langs de waterkant ).

 en trakteerde oma ons op een Smootie en lekkere broodjes.

Dat was een culinair feest. Daarna vroegen we kapitein Wijnand ons terug te varen naar de auto en dat deed hij.

Zwaaiend en groetend voer hij weg naar andere avonturen en wij ook.

Nu had ik deze ochtend wat kunnen bijverdienen en dus wilde ik wel een ijsje gaan kopen. Opa nam ons eerst mee naar een heel druk strand. Oma wilde liever gaan waterskiën en na wat overleg stelde ik mijn ijsje uit en keken we naar de waterskiërs op het meer. Een meisje met heel lang zwart haar was heel goed. Zij viel nooit om. Dat leek me heerlijk om later ook eens te gaan doen.

daarna gingen we naar het huis van opa, dat vol hing met schilderijen en vol stond met beelden.

Ik wilde graag tekenen en ja dat was hier geen probleem.

Intussen deden opa en oma een hazenslaapje, waarbij ik ze op hun verzoek ook wakker hield en zo waren we allemaal uitgerust genoeg om te gaan eten.

Opa Henk had 2 salades gemaakt. een met geitenkaas, walnoten en honing en een met kleine reepjes Angesburger. Dat zijn ( zo te zien ) heel kleine koeien. Daarbij kregen we verse frietjes ( die ik natuurlijk niet lust, nou ja, wel lust ) met Bio Mayonaise. Dat smaakte als koek.

En toen werd het tijd om door te reizen naar Bergen op Zoom, waar ik voor het eerst zou kunnen slapen in de nieuwe logeerkamer. Ik had bij opa al een schilderij gezien waarbij dat te zien was.

En ja, het lukte heel goed.

De volgende ochtend hoorde ik de auto van opa Henk de parkeerplaats op rijden.
Het was weer een mooie dag en een tweede avontuur stond voor de deur.

Oma nam ons mee naar het strand in Westenschouwen. Het was er vloed en er stond best veel wind en dus zochten we een plekje in de duinen.

Ik wilde graag trakteren op zandgebakjes ( heel Zeeland bakt ook ), maar dat viel tegen. De taartjes waren te droog en vielen uiteen.

Gelukkig wist oma raad. Door heel diep te graven kon je beter bakmeel pakken en ja nu werd het pas echt leuk. We bakten erop los en ineens dacht ik aan het ijsje dat ik nog altijd wilde kopen.

Oma nam mij mee naar een ander strand, terwijl opa op het kamp paste.

Dat was maar goed ook, want er kwam veel bezoek langs, waaronder een paar krijskippen.

Toen we terugkwamen was er groot nieuws.....

GROOT NIEUWS !!!

Aan het strand in Westenschouwen is …………………………….

Een kleine zeemeermin met een heel mooie ( gekamde ) staart gezien !

Oma had een leuk idee voor een zeemeerminpakje. Opa was er goed met vinnen en ik met de kam. Samen deden we iets moois.

Dit hadden mensen nog nooit eerder gezien. Mooi hoor. Hier zou ik zo een film over kunnen verzinnen.

En terwijl de zon en de lucht er heel anders uitzagen dan normaal ( dat hadden de mensen ook nog nooit gezien- ja er gebeurden deze middag wonderen ) gingen wij weer terug naar huis.

Oma kookte lekkere rode aardappeltjes en bakte - hoe toepasselijk - verse scholletjes. Met salade.

Intussen hoopte zij op een Ziggo-wonder. Gelukkig kon opa toveren.

Het was weer mooi geweest.
Morgen weer een fijne dag.

Mette, 16 oktober 2017.