Haute Coiffure

Of ik mee wilde naar het verjaardagsfeestje van C ?  C. heeft samen met haar dochter R. in december een hightec kap- /nagel- en massagesalon geopend.

Dat is een wereld die ik nog niet zo goed ken en met de afspraak dat ik mij niet zou laten knippen gingen we - met armen vol gladiolen - op stap.

 

 

C. woont in een klassiek huis, dat van binnen mooi, modern en met veel glas gerestyled is. Een glas in lood raam in de kastdeur herinnert aan de oorsprong.

Het was er gezellig en druk en er waren veel aardige mensen die dikwijls prebrabants ( beetje Tineke Schouten ) spraken, wat door mij niet altijd te volgen was.

 

Met R. ontstond veel plezier over konijnen met brillen op ( er stonden worteltjes op tafel ) vooral toen we aan de hand van bewegingen ontdekten dat er twee in de kamer zaten.

 

 

 

Achteraf bezien ( bij thuiskomst ) had ik beter nog meer worteltjes kunnen eten ( zie vervolg ). Er liep ook steeds een poes door het huis - steeds daar waar zij niet mocht zijn - die op zoek leek naar een smakelijk brokje.

 

 

Op het moment van afscheid wilde C. ons heel graag de nieuwe salon laten zien. Dat was heel eenvoudig: via de tuin en de bedrijfsingang stonden we er.

 

 

Kosten nog moeite waren gespaard om het zo perfect mogelijk te laten zijn.

 De kapsalon als kapsel.

C. wil haar cliënten een moment van geluk laten ervaren.

 

 

 Veel ruimte, veel licht, geluidsdemping, spiegels, Japanse decoratieve accenten en wanden vol crêmes en lotions die de wereld van de eeuwige schoonheid - in ieder geval zo lang mogelijk - in stand kunnen houden.

 

 

Er is ook heel veel mogelijk, zoals: kuifknippen, een spiraal permanent, een kerastase homme ritueel, hete stenen, etherische olie naar smaak en een indiaanse hoofdmassage. Het baby knippen vond ik wat griezelig klinken, maar het feit dat er werktekeningen zijn om de juiste wenkbrauw te creëren vond ik een eye-opener.

 

 

En na deze uitgebreide rondleiding werd het tijd om terug te gaan naar C.'s woonhuis. Daar kwamen het konijn, de worteltjes, de eye-opener en de visagie in een klap tesamen: daar waar ik een deur meende te zien bleek een glazen wand.

 

 

De dreun kwam flink aan. Dat was het moment waarop C. mij had kunnen knippen, maar zij schrok zelf ook.

Na deze spontane en effectieve "skin resonance" kwam ik thuis.

Het was weer een bijzondere avond geweest.

 

Natuurpoort en Kalmthoutse heide

Dinsdag, 24 september. De zon schijnt weer. Met name in het zuiden. We kiezen er in eerste instantie voor om richting Ossendrecht te rijden. Daar bevindt zich de "Natuurpoort" die toegang geeft tot de noordzijde van de Kalmthoutse heide.

 De poort ligt bij een abdij, die inmiddels getransformeerd is tot hotel - restaurant - bezinningscentrum en school. Het ziet er allemaal goed verzorgd uit.

 

Na de cappuccino en de koffie verkeerd ( hier precies hetzelfde ) bij De Blauwe Pauw wandelen we door het abdijbos tot we uitkomen bij een giga- varkenskweekinstelling. De lucht is erg landelijk. 

Na verloop van tijd komen we erachter dat we zo niet in Kalmthout komen, maar eerder in Breda.

 

We rijden verder naar het zuiden. Via Putte komen we op de plek waar alles mogelijk is:

Bij Taveerne Heihoeve aan de zuidzijde van dit prachtige natuurgebied..

 

 

Ik heb mijn wandelschoenen voor vandaag aan de dennen gehangen en nestel mij comfortabel in een luxe tuinstoel met voetenbank in de zachte en warme zon.

 

 

Mijn reisgenote wil echter nog een stuk van de camino lopen en als ik een uur later wakker wordt komt zij net terug.

Tijd voor het terras van de Heihoeve. Zondoorstoofd en dorstig nemen we plaats voor een Corsendonk en een Wieckse Witte uit de tap. Beter kan niet.

 

 

Na een goed en rozig gesprek staan we voor de ( gemakzuchtige en ook comfortabele ) keuze of we hier blijven eten. De locatie is top. Net als de prijzen. En daar het crisis is besluiten we met minder genoegen te nemen. We schaffen in eigen beheer een partijtje cocktailgarnalen, een zak ovenfrites en een verrukkelijke maaltijdsalade aan ( met o.a. druiven, roquefort en zoute amandelen ).

 

 

Thuis komt het zo op simpele wijze opnieuw tot zalig genieten.

Een mooi besluit van deze zoveelste nazomerdag.

 

 

In Dorst met dorst.

Vandaag zijn we in het kader van het "na-zomeren" een dagje naar Dorst en omstreken gereisd.

Naar de Settense bergen, een bosgebied van Staatsbosbeheer.

 

 

 

 Zacht weer, fijne temperatuur, mooi gebied.

Jammer wel dat de horeca het op deze dag liet afweten, zodat we provisorisch moesten eten en drinken.

Het werd kamperen en ach, bij goed weer heeft ook dat zijn charme.

 

 

Onze boswandeling van 1,5 uur was heel gevarieerd en - gelukkig - niet te lang. Zo bleef er nog tijd over voor wat balansoefeningen in het speel-bos.

 

Daarna wilden we toch wel een terrasje ervaren, maar helaas.......en na een rondreis via Zundert en Sprundel belandden we bij een tweetal delicatessenwinkels in Wouw, waar wij allerlei lekkers aanschaften dat er veel belovend en smaakvol uitzag.

 

 

 

 

 

 

 

Een schilderworkshop.

Gistermiddag met I. op locatie geschilderd. Thema: koel en warm.

Beiden ingeleid met een visualisatie ( wit licht en het doorlopen van het kleurenspectrum ).

Vanuit de feedback:

Het is alsof ik van boven af kijk op water.

Op sommige plaatsen is het ondiep en er is een plek met veel diepte.

Transparantie. Zuiverheid.

 

Vanuit de feedback: Een zuiveringsproces.

Het zware naar de bodem gezakt, waar het door het vuur gezuiverd wordt.

Een alchemistisch proces.

 

 

colourfull painting

Na het werken aan de grote collage krijg ik zin in iets anders.

En er is nog verf over van een eerdere sessie.

 

 

Naast elkaar gezet ervaar ik schilderij en collage als vanuit eenzelfde bron.

Wel in een andere vorm.

 

 

 

Een nieuwe collage voor de dans.

De afgelopen 2 dagen ben ik weer in mijn schildermappen gedoken.

Doel: een collage-achtig schilderij met danselementen. Deze keer wilde ik wat groter werken en ben - uit balansoverwegingen - dit was genoeg - gestopt bij 1.00 bij 1.25 meter. Arbeidsintensief, dat zeker.
En blij en tevreden met het resultaat dat na veel wikken, wegen, knippen en plakken tot stand kwam.

 Elk beeld van 25 bij 25 cm vertelt zijn / haar eigen verhaal.
 

 

De insteek, die geleidelijk ontstond, was die van "samen dansen".

Deze keer heb ik gekozen voor een ophangsysteem zoals dat bij quilts gebruikelijk is.

Daar heeft het dan ook veel van weg.
Veel kijkplezier.

Pruimentijd, van de appel en de peer.

Het is weer oogsttijd en dat betekent dat ik mij incidenteel op hoog niveau begeef en bevind: in de boom.

De oogst, die in 2011 ongekend was, vorig jaar ronduit slecht, was nu van een uitstekende ertussenin maat.

Met name de pruimen hingen dit jaar in ware "druiventrossen" aan de boom. Dat kan ik niet meer laten zien, maar wel - een beetje - van de opbrengst:

 

De eigenaresse van deze fruitplantage deelt dan graag uit en dat heeft tot gevolg dat veel mensen in de regio West-Brabant en Rotterdam in deze periode "aan de pruim" zijn.

Ze worden gegeten door familie, vrienden, zangkoren, zwem-, yoga- en tennisclubs, dansers, schilders, kinderen. Wie er in de week ook voorbij komt, steeds weer klinkt: "Pruimpje ? ".

Ze zijn dan ook verrukkelijk.

 

En dan zijn er de moesappels ( zeer rijke oogst ), handappels ( mooi van kleur en smaak ), de conferences ( nog even narijpen ) en de stoofperen.

Een rijke mix.

 

 

Enig probleem is: waar laat je dit allemaal ?

Gelukkig zijn er dan de nachtkastjes, waar elk laatje zijn / haar eigen vrucht draagt.

 

 

En het ruikt nog lekker ook.

Wat heb jij gisteravond gegeten ?

Een normale vraag.

Hierbij het antwoord:

 

Ik heb de diepvriesgarnalen, bevroren, 4 minuten in kokend water ( met wat peper, Himalaya-zout, en persillade ) gedaan. Daarna afgieten en afkoelen met koud kraanwater.

De verse bladsalade bereid met olijfolie, blackberry-azijn, persillade, schijfjes tomaat en

een tipje ketchup.

Daar gingen de garnalen doorheen.

 

2 soorten frites ( French and Dutch ) met natuurlijk romige mayonaise.

Het zag er zo uit:

 

 

Enig nadeel: ik krijg er weer zin in.

 

Van strafrechter naar boerenbrood met oude kaas en appelstroop.

Toen A. mij voorstelde op bezoek te gaan in het gerechtsgebouw op de Kop van Zuid vond ik dat een leuk idee.

Nu nog trouwens.

We stapten zo uit de metro het gebouw binnen. D.w.z. eerst moesten onze zakken leeg en broekriemen af. Anders konden we niet door de metaaldetector.

 

Even overwoog ik nog een foto van de ingeleverde spullen te maken voordat ze door de donkere kamer gingen ( je weet maar nooit ), maar dat zou geen beste eerste indruk zijn.

Voordeel was dat A. hier jaren gewerkt had, overal welkom werd geheten en daar ik niet van zijn zijde week voelde ik me al snel deel van de justitiële familie.

 

 

We belandden bij een bijna 2 uur durende zaak voor de strafrechter. Geen oude wijze man met een grijze pruik, maar een vitale, jonge, lichtgetinte vrouw die blijk gaf van veel helderheid en breed inzicht. Ja, ik zat in de bewondering.

Achtereenvolgens hoorden wij de rechter, de verdachte, de officier, de advocaat, enz.

Inhoudelijk kan ik natuurlijk over de zaak weinig melden ( plaatsvervangend ambtsgeheim ),

maar duidelijk werd dat als de verdachte alleen geschilderd had, hij hier niet had gestaan.

Hij was blij met de uitspraak. Wij met het geheel.

En nadat ik de rechter gecomplimenteerd had met haar kwaliteiten werd het tijd voor koffie ( ik had moeite om afscheid te nemen ).

 

 

En na een eerste koffie met broodje in een lokale coffeeshop wilde A. terug naar huis. Maar mijn reislust was gewekt en tegen de harde wind in gingen we naar de nieuwe Lantaarn -'t Venster- gebouw, dat echt mooi en licht was.

 

Na een eerste verkenning zagen wij de prachtige koffiebar aan de Maas en ja, dan kun je niet zomaar weggaan. En opnieuw werd het koffie met de lokale lunchlekkernij: Bruin boerenbrood met oude kaas, appelsnippers en appelstroop. Het smaakte uitstekend.

 

Een dringende oproep maakte dat wij weer naar huis moesten en nadat we buiten nog even omhoog gekeken hadden reisden we met de metro terug.

 

 

Een welbestede dag, waarbij ik wel geleerd heb dat als je boos wordt in het verkeer of op het politiebureau, het beter is ook daar tot 10 te tellen of iets anders te gaan doen.

Dat is eigen wijsheid.

 

 

 

Installatie in Orion.

Nadat ik eerder mijn sjamanistische installatie ( a la francaise ) in de tuin had opgebouwd en afgebroken en er vervolgens 3 dagen mee in de auto had rondgereden, mocht ik hem / haar opnieuw opbouwen bij de 5-ritmes dansavond in Orion.

Dat viel knap tegen. Mede omdat de houten vloer nogal glad was waardoor het geheel nogal schaatsneigingen ging vertonen. Gelukkig had R. zijn boomstam bij zich en zo kwam alles goed.

 

Aan de overkant van de inmiddels gerestylde zaal van Orion was een afbeelding van een lianenbrug te zien, die voor mij naadloos aansloot.

 

 

Dit werd nog sterker toen R. zijn indiaanse muziekcollectie inzette en wij als ware Sioux door de zaal bewogen.

En na de dans en meerdere goede gesprekken over de opbouw en betekenis werd het tijd om hem/haar weer reconstrueren.

Het kon niet anders.

 

Mijn expositie in het Gezondheidscentrum Ommoord.

EXPOSITIE

 

Vanaf donderdag 5 september 2013 tot 5 januari 2014 exposeer ik met 24 schilderijen in het Gezondheidscentrum Ommoord aan de Briandplaats 15 in Rotterdam.

 

 

Mijn werk hangt in de gangen en de fitnessruimte van de afdeling Fysiotherapie ( begane grond ).

 

 

De expositie is te bezoeken tijdens de openingstijden:

maandag, dinsdag, vrijdag van 08.00 uur tot 17.30 uur

en op woensdag, donderdag van 08.00 tot 21.00 uur.

 

 

Sommige schilderijen bevinden zich in de behandelkamers.

Deze zijn niet vrij toegankelijk.

 

 

Het werk dat ik hier exposeer komt deels uit creatief-therapeutische workshops, deels zijn ze geïnspireerd door een vorm van dansexpressie zoals die ontwikkeld is door Gabrielle Roth: de 5 ritmes.

 

Ik werk voornamelijk met acrylverf, houtskool en gouache. Ook maak ik collages, waarbij bestaand werk getransformeerd wordt tot een nieuw beeld, met een nieuwe betekenis.

 

 

Welkom.

 

Voor informatie over verkoop en verhuur van schilderijen, workshops en coaching kunt u contact opnemen via de email hhvdveen@planet.nl of telefonisch 010-4.21.75.71.

 

Wilt u meer weten over mijn levens- en werkvisie, kijk dan op

www.deverwonderingvanhetbeeld.blogspot.com

U kunt u ook aanmelden voor de 4 maandelijkse nieuwsbrief.

 

Sjamanisme á la francaise.

De afgelopen dagen bezig geweest met een idee voor a.s. woensdag, de 5 ritmes - dansavond. De installatie of het altaar van de dans.

Ik wilde iets met natuurlijke materialen, iets ruimtelijks, iets sjamanistisch. En op de een of andere manier wilde ik iets met lichtheid en zwaarte.

Bij lichtheid kwam het beeld op van veren, maar ja, waar haalde ik zo snel veren vandaan ?

Nu daar werd voor gezorgd. Terugkomend van de bakker liep ik over een grasveld vol. Of er was hier een geweldig hanengevecht geweest of een echtelijk conflict was met donzen kussens beslecht.

Kortom: veren alom.
 De gêne voorbij begon ik te rapen en blij als een sjamanenkind liep ik naar huis, me voorbereidend op allerlei belangstellende vragen, die niet kwamen.

 

 

Vandaag, zaterdag kwam ik in de tuin van I. het benodigde houtwerk tegen, dat ik op een eerder moment - nog onbewust van dit alles - had afgezaagd.

Na een zorgvuldige selectie op basis van vorm en houvast kon ik het geheel gaan samenbinden en de veertjes voorzien van vissersgaren zodat ze a.h.w. draadloos door de lucht konden vliegen.

 

 

Ja, dat zag er gaaf uit, vooral als er zonlicht op viel.

De lichtheid was nu okee , nu de zwaarte nog. En daar ik recent in Frankrijk was geweest en aan het zwaarste daar ter plekke dacht, kwam ik uit bij: Jeu de Boules.

Die had ik "toevallig" nog in de auto liggen en het dient gezegd: het contrast was daar.

 

 

Sjamanisme en Jeu des Boules lijkt een onmogelijke combinatie. Maar niet bij mij.

Ik zie de dansavond met vertrouwen tegemoet.

 

Zomer in Zeeland

Wat een prachtige zomer.
Ik hoor het overal en ik kan alleen maar instemmend bevestigen. Ook nu weer. Echter een ding had ik nog niet gedaan: zwemmen in de zee. Een vroege poging in het voorjaar had ik bij mijn enkels afgebroken.

 

I. een enthousiast strand- en brandingloopster voelde er wel wat voor ( een zilte duik ) en dus reisden we naar Burgh-Haamstede. Daar aangekomen dronken we aan de voet van de duinen een uitstekende koffie met hartvormige boterbiesjes.
Een mooi begin.

 

 

Daarna werd het 2 maal 30 treden naar boven en 46 naar beneden. Vooral het eerste was een adembenemende ervaring en tellen helpt daarbij ( voor mij ).

En daar lag zij: de zee.

 

 

En daar ging ik dan. Halfvrolijke klanken uitstotend in de richting van de voor de kust liggende boei.

Het water was fris, zilt en erg helder. De boei geel.

De kust lag er mooi en zonnig bij.

 

 

Na een uurtje of vier begon het gevoel van "zondoorstoofd" te zijn op te spelen en via het oplopen van 46 treden, een ontmoeting met een vermoeide straataccordionist, het afdalen van 60 treden, een hele korte boswandeling ( we hadden na lang zoeken het bospad gevonden en kregen ineens zin in een biertje ) gingen we terug naar ons koffieterras voor Zeeuwse mosselen.

 

Het pannetje stond nog niet op tafel of er kwam een zwerm zwarte vliegen - die wij niet besteld hadden - op onze lekkernij af. Het werd even paniek, vervolgens alle hens aan dek en binnen een paar minuten waren we naar binnen verhuisd.

Ja dat motiveert !

 De restauranteigenaar kende het probleem, want hij vroeg vriendelijk of we vanwege de vliegen naar binnen waren gekomen !

 

 

Op de terugweg stopten we nog even, zodat I. haar weidse gevoelens over deze dag de vrije loop kon laten.

En waren we getuigen van het feit dat een groep Aziatische Belgen in Zeeland hun oesters komen plukken.

 

 

Een beeld dat zo langs de Ganges gemaakt zou kunnen worden. Echter deze keer was het bij Bruinisse.

Het was een gouden dag.