Zomer in Zeeland

Wat een prachtige zomer.
Ik hoor het overal en ik kan alleen maar instemmend bevestigen. Ook nu weer. Echter een ding had ik nog niet gedaan: zwemmen in de zee. Een vroege poging in het voorjaar had ik bij mijn enkels afgebroken.

 

I. een enthousiast strand- en brandingloopster voelde er wel wat voor ( een zilte duik ) en dus reisden we naar Burgh-Haamstede. Daar aangekomen dronken we aan de voet van de duinen een uitstekende koffie met hartvormige boterbiesjes.
Een mooi begin.

 

 

Daarna werd het 2 maal 30 treden naar boven en 46 naar beneden. Vooral het eerste was een adembenemende ervaring en tellen helpt daarbij ( voor mij ).

En daar lag zij: de zee.

 

 

En daar ging ik dan. Halfvrolijke klanken uitstotend in de richting van de voor de kust liggende boei.

Het water was fris, zilt en erg helder. De boei geel.

De kust lag er mooi en zonnig bij.

 

 

Na een uurtje of vier begon het gevoel van "zondoorstoofd" te zijn op te spelen en via het oplopen van 46 treden, een ontmoeting met een vermoeide straataccordionist, het afdalen van 60 treden, een hele korte boswandeling ( we hadden na lang zoeken het bospad gevonden en kregen ineens zin in een biertje ) gingen we terug naar ons koffieterras voor Zeeuwse mosselen.

 

Het pannetje stond nog niet op tafel of er kwam een zwerm zwarte vliegen - die wij niet besteld hadden - op onze lekkernij af. Het werd even paniek, vervolgens alle hens aan dek en binnen een paar minuten waren we naar binnen verhuisd.

Ja dat motiveert !

 De restauranteigenaar kende het probleem, want hij vroeg vriendelijk of we vanwege de vliegen naar binnen waren gekomen !

 

 

Op de terugweg stopten we nog even, zodat I. haar weidse gevoelens over deze dag de vrije loop kon laten.

En waren we getuigen van het feit dat een groep Aziatische Belgen in Zeeland hun oesters komen plukken.

 

 

Een beeld dat zo langs de Ganges gemaakt zou kunnen worden. Echter deze keer was het bij Bruinisse.

Het was een gouden dag.