De Kleine Ondeugd.

Vorige week vrijdag werd op initiatief van Wijnand een oude traditie hersteld. De nu ca. 30-jarige zwemgroep, die in het verleden regelmatig ergens ging eten of zich een dag vermaakte in het inmiddels verdwenen Tropicana aan de Maasboulevard kwam opnieuw collectief in beweging.

Vanavond gunden wij onszelf ....................een kleine ondeugd.

We verzamelden ons rond half 7 in dit huiskamerrestaurant aan de Oostzeedijk, waar wij welkom werden geheten door een mooie Thaise dame, die Chinese was. 
De eerste verrassing van de avond.

Ze vond ons zo leuk dat ze onmiddellijk foto's begon te maken ( vermoedelijk voor haar facebook pagina ).

Daarna schonk ze voor mij een kopje jasmijnthee in.

 Een mooie gelegenheid om te vragen hoe ik de ( voorspelde ) zeer pittige gerechten kon onderscheiden van de milde. Het werd een geruststelling: alleen de biefstuksalade was tricky en bij grote hitte in de mond moest ik meteen een hap witte rijst nemen.

Leuk was dat er maar één menu was en dat dat voor iedereen gold. We moesten zogezegd eten wat de Thaïse pot schafte. 

Zo begonnen we met een allerliefst maïskoekje.

Vervolgens werd de tafel steeds verder volgezet met van alles en nog wat. Naast de witte rijst was er nasi. Er was iets met veel sap waar de kip in zwom ( beter bekend als "Robs Favourite" ). Na verloop van tijd leek de kip onder water te zwemmen ( wat wij als zwemgroep ook wel doen ), maar de schaal bleek bij nader inzien gewoon leeggevist te zijn.

Ook waren er collectieve Thaïse noedels, individueel gefrituurde vis ( erg lekker ) en natuurlijke de inmiddels gevreesde biefstuksalade, die eigenlijk heel mild was nadat ik de rode pepertjes aan Anneke had gegeven.
Een liefhebster.

Het een en ander leidde tot heel divers proeven en smullen.

Niet alleen aan deze kant van de tafel, maar ook aan de andere.....

Tussendoor werd er wat van stoelen gewisseld of maakte Inge foto's van een heel bijzonder aquarium dat deels in de muur bevestigd was. De vissen keken bewegingsloos toe. Ook de zuidoostaziatische sterrenhemel boven ons ( deels glas in lood, deels gloeisterren, deels Ledjes - hoe verzin je het ) trok veel aandacht.

Vanuit de keuken werd inmiddels gekeken of het tijd was voor het dessert. Deze avond was dat of een kopje jasmijnthee of een veelkleurig en -smakig ijsje. Dat laatste zag er zo uit en smaakte uitstekend samen met de Chablis.

De thee bleek wonderthee. Eerst blauw ( nogel trendy tegenwoordig ), maar door citroen toe te voegen paars. De honing zorgde voor een goudgele bodem.
Kortom: een wonder.

 

 En dan is zo'n koffie toch wel heel gewoontjes.

 Daarna werd er nog wat doorgepraat over alle ervaringen en mochten wij afrekenen.
Buiten gekomen werden de groep fietsers, auto's en metro's herverdeeld, zodat iedereen op een nette manier naar huis kon.

Zelf greep ik deze mogelijkheid aan om nog een wandeling te maken langs de havens. Het was inmiddels buiten droog, zacht en stil en dat vonden mijn "Thaïse-tuut-oren" wel zo aangenaam.

Geleidelijk aan bereikte ik mijn auto die ik deze keer "op stand" had geparkeerd: 

op de Avunue Concordia.

Nadat ik nog even bij de Rozenkruisers naar binnen had gekeken ( mooie spreuk in de vensterbank ) en nog eenmaal au ! had gezegd voor het huis van mijn vroegere tandarts, stapte ik in mijn mobiel.

Het was weer mooi geweest. 

Ik had vrijdag weer veel te vertellen bij het zwemmen.

Wijnand bedankt.

 

  

Fernando Botero Celebrate Life.

Afgelopen woensdag ben ik binnengelopen in de Kunsthal. Daar is momenteel een expositie van bijna 100 schilderijen, pastels, tekeningen en bronzen beelden van de Columbiaanse kunstenaar Fernando Botero ( 1932 ).

Na  eerst bij de kassa geringd ( polsbandje ) te zijn loop ik meteen tegen zijn eerste brons aan. Hoe kan het anders: een dikke dame.

Zo te zien heeft zij zich bij de feiten en de zwaartekracht neergelegd. Heel aanraakbaar ook.

Echter al snel word ik afgeleid door een aantal schilderijen die door Renaissanceschilders beïnvloed zijn. Piero dellaFrancesca, Da Vinci en anderen.

De Mona Lisa is er door Botero een stuk gezelliger door geworden en heeft tegelijk ook iets kinderlijks.

Botero richt zich echter niet alleen op dames. Neen, het hele maatschappelijke scala komt voorbij, zoals deze hoogwaardigheidsbekleder met hulpje.

Sinterklaas met Zwarte Piet ? Er is in ieder geval duidelijk sprake van hiërarchie.

De meer wereldse kant mag er ook zijn. Gewoon gezellig op een te klein bed.

Grote volumes kun je zeker ook terugvinden in het centraal geplaatste paard. Qua grootte geschikt om Troje in te nemen ( dan wel met slanke types erin).

Fernando heeft zo te zien meerdere vrouwen gehad die hij vereerde. 
Ja mogelijk zelfs aanbad.

Aureool boven hun hoofd gekoppeld aan zeer wereldse namen. Zijn zogenaamde Santa's.

Zijn heldinnen. In het midden de Heilige Dorothea, een krachtig type.

Wonderlijk is ook dat deze feestende mensen in hun gezoichten niets verraden van het "Celebrate Life", zoals deze expositie heet. Het lijkt gezellig, maar is het dat ook ?

Even verderop is dat dan weer wel het geval: de acrobates, die mij meteen doen denken aan de bewegende dikke dames van Niki de St.Phalle en Yvon Krabbendam - Boogert. En die van ondergetekende.

Circus, deze veelkleurige wereld met de daarin verschijnende types doet heel Zuidamerikaans aan.

Soms roept het beeld ook absurditeit op: Hoe kan deze welgevormde dame gebruik maken van het toilet ? De toeschouwer vraagt het zich ook af.

En wat te denken van de lichtheid van deze ballerina. Komisch, lichtvoetig, met een dikke knipoog

Heel aandoenlijk is het portret van zijn moeder, Botero als kind ( links ) en zijn broertje en zusje.

Een sfeerbeeld uit zijn jeugd.

Zijn laatste werken bestaan uit 3 grote doeken waarop bolle vazen met nog bollere bossen bloemen, zeer gedetailleerd uitgewerkt.

Al met al een aanrader om gezien te hebben.

Fernando bedankt.

Olafur Eliasson en andere kunstzinnig/creatieve verschijnselen.

Olafur Eliasson in Boymans van Beuningen.

Licht en water en het samenspel tussen beide vormen de rode draad in de installatie die hij, een Deens kunstenaar, in 2005 maakte voor de grote bovenzalen van Boymans.

De titel: Notion Motion.  

Tevens in 2005 werd dit werk door de Han Nefkens Foundation aan Boymans geschonken.

Drie bassins met water, drie lampen en een eenvoudig mechaniek om het water in beroering te brengen. Zo schept hij een subtiel spel tussen poëzie en wetten van de fysica.

Het mooiste is om het zelf te gaan ervaren en........

zoals de dame aan de kassa zei: Kijkt u wel goed uit waar u loopt.

Geen overbodige raad.

Vakantieprojecten voor jongeren.

In deze periode is / was het weer mogelijk om samen met leeftijdgenoten vrij en creatief bezig te zijn.

Zo was er op de bovenetage van de Kunsthal een project gaande, dat o.a. gerelateerd was aan het Zomercarnaval.

Ik ging hier ter plekke even terug in de tijd dat ik werkte in Zoetermeer op het op Dalton geïnspireerde Pallascollege ( nu Picassocollege ) als docent ruimtelijk vormen. De grote projecten met de leerlingen uit de bovenbouw.

Op het museumplein naast Boymans kwamen de jongeren meer aan hun trekken: er kon onbeperkt gebouwd worden aan een eigen huis of villa, of zoiets.

Het resulteerde in een grote en soms grootse variatie aan bouwsels.

Er waren staaltjes van vernuft en techniek te zien. En soms was er dan zo'n huis dat na oplevering gelijk onbewoonbaar kon worden verklaard.

Wat moet dit heerlijk zijn om te doen. 

Helaas was vandaag de laatste dag.

Het zij zo.

Our house.......

Our house is a very, very, very fine house
With one dog in the yard
Life used to be so hard
Now everything is easy
'Cause of you
And our la,la,la, la,la etc
( naar C.S.N & Young ).
 

Our house is a very very very fine house with one dog in the yard ........................

 

I will miss it.