Tijmen op tournee in 2019.
Na een lange reis naar en door Zeeuws Vlaanderen kwam ik op woensdag aan in Bergen op Zoom. Even een paar daagjes logeren bij oma. Die had onmiddellijk een verrassing voor me ( ik hou namelijk net als mijn zus van turnen en acrobatiek ):
Inderdaad. Zij had kaartjes gekocht voor het Kerstcircus in Etten Leur. In een grote tent waren allerlei mensen en dieren die dingen konden die wij nu nog niet kunnen, maar misschien later wel.
Zo was er een aardige dame met een wit paard ( misschien wel de dochter van Sinterklaas ? ). Het paard luisterde heel goed naar haar.
Ook waren er clowns. Een clown deed wat wij thuis ook wel doen: iemands kledingstuk uit zijn of haar broek trekken. Meestal duurt dat bij ons heel kort, maar hier was een clown die een eindeloos lang hemd had, dat maar niet opraakte.
Dat lijkt mij ook wel iets.
De verlichting was ook erg mooi, zoals je op deze foto kunt zien.
De volgende dag zou Henk langskomen. Dat beloofde dus weer een paar overwinningen met schaken, maar hij had heel andere plannen met ons: we zouden gaan kleien !
Nu had ik van Sinterklaas ook klei en een roeispaan gekregen, maar ja, die lagen nog lekker thuis te slapen. Blijkbaar had Sint Henk opgebeld, want hij ging mij uitleggen hoe je een schaal van klei kunt maken, zonder dat het een pannenkoek wordt.
Hij deed alles voor. We begonnen met worstjes maken. De grootste worst kwam op een draaischijfje te liggen. Daarop kwam een iets kleinere worst en weer een kleinere. Daarna moesten we ( Inge deed ook mee ) de worstjes aan elkaar smeren ( leek op leverworst ). Toen maakten we uit een half gehaktballetje een bodem. Daar sloegen we zachtjes met een plankje op.
Toen konden we de pot omkeren. Die was best stevig. En nu werd het tijd om de binnenkant mooi glad af te werken. Erg leuk en ik kreeg het er warm van.
Als laatste was het randje aan de beurt. Daarna gingen onze potten in de vensterbank om "leerhard" te worden. Als je wilde kon je er dan later nog iets aan doen. Inge gaf haar pot nog een extra schoonheidsbeurtje en toen ze klaar was mochten wij bij haar "potten kijken". Ook heel leuk.
Toen de volgende dag onze collectie in de bakkerij van Henk was aangekomen maakte hij er nog een foto van. Nu waren onze potten van klei, maar na het bakken op 998 gr.C. zou het steengoed / baksteen zijn. Later zou hij ze ook bij 1045 gr.C. gaan glazuren ( oma wilde oranje/groen op de bodem en ik rood en geel ). Behalve natuurlijk als onze potten in de oven zouden springen. Gelukkig hebben we dan allemaal nog klei in huis.
Na de lunch werd het tijd voor een verfrissende wandeling. Op verzoek van Henk gingen we door de klei lopen ( gelukkig lagen er wat blaadjes op ) op Landgoed Mattemburgh.
Grappig genoeg had daar iemand ook 3 potten gebakken.
We liepen door een grote tuin met allerlei ( bijna ) witte gebouwen. Een om te eten en te drinken......de Orangerie.
Een vol met tropische boompjes.....en een om naar binnen te kijken.
Om daar te komen moesten we over een heel stijl bruggetje. Ik rende er moeiteloos op en af, genoot van het uitzicht en wachtte rustig tot Inge en Henk er ook overheen geklommen waren.
Daarna gingen we weer naar huis om naar het circus van Mont Carlo te kijken. Daar zag ik ook heel leuke dingen om te doen ( wel natuurlijk met zo'n touwtje op mijn rug ).
Intussen had ik Henk uitgedaagd om te schaken en dat ging goed. Ik pakte zelfs een pion en een toren. Ineens riep ik mat. Ja het kan raar lopen met een loper.
Ook speelden we voor en na het eten nog een potje Qwuirl. Ook dat liep voor mij goed af.
Tussen de steentjes door aten we krieltjes met een "wathebiknouinmijnschaalzittende" stoofschotel, waartussen heel verrassend kipstukjes zich verstopten om niet opgegeten te worden. Lekker hoor.
En toen werd het tijd om te gaan dromen, want morgen zou ik weer naar huis gaan en zou ik weer heel veel te vertellen hebben. Het was weer leuk geweest.
Tijmen, 5 januari 2019.
