Zomerinspiratie met nieuwe schilderijen.

Het is echt zomertijd. Bij mooi weer buiten. Bij regen naar binnen en schilderen.

Schilderen over buiten en de zomer.

Gewoon doen wat zich aandient en te doen staat.

Voetstappen aan het strand ? Koekjes bij de banketbakker ? Het maakt niet uit. 

Het is wat het is: Zomers.

Een dans of spel aan het strand. Felle kleuren en stevige dames met op de achtergrond een rimpelloze zee en een gouden zon.

En dan een "zomervuurwerk" met heftige bloemen en spiralen. Om je aan te warmen of om te gebruiken voor een nieuwe collage:

En dan een paar dagen naar Villers-sur-Lesse. Temidden van de Ardeense bossen en de Waalse huisjes.

Het is er erg warm in die periode. 

De gloed doordringt het landschap.

 De huizen binnen blijven koel.

Deze schilderijen ( formaat ca. 50 bij 70 cm op canvas of papier ) zijn overigens te koop.

Voor meer informatie mail naar 

arto.hotze@hotmail.com

Kunstfort Asperen, Cities of Glass

Fort Asperen.

Vandaag zou de natte moesson een dag stoppen en vond ik het een mooi moment om te gaan doen wat ik regelmatig uitgesteld had: Fort Asperen bezoeken.
Op dit "Cultuureiland aan de Linge" werd glas en keramiek tentoongesteld.

Dat betekende wel in een brede en lange vrachtwagensliert door de Betuwe, maar eenmaal is Asperen verdween dat geheel. Een stille en groene omgeving. En dat waar ooit de kanonnen bulderden en men probeerde het hoofd boven water te houden ( en dat van de vijand eronder ) was het nu stil en vreedzaam.

Fort Asperen maakte ooit deel uit van de Hollandse Waterlinie, een inmiddels verouderd verdedigingsbolwerk. Nu leeft het - goed onderhouden - voort als cultuurerfgoed en worden er in de zomer exposities gehouden.

Meteen na binnenkomst ( een Asperse dame gaf mij van harte zoveel informatie mee dat ik geen handen meer vrij had om te fotograferen ) stond ik voor een spreuk die in ieder geval destijds probeerde het moreel hoog te houden.

In de verschillende kazematten ( zo heet dat toch ? ) werd Venetiaans glaswerk geëxposeerd. De objecten waren zodanig bizar dat ik beelden kreeg van de eettafel van de koning van Napels ( uit de serie over de Borgia's ). Niet dezelfde beelden, wel dezelfde sfeer.

Wat mij meer aansprak was onderstaand object. Dat kwam mede door de plaatsing in de ruimte.

Het object harmonieërde qua kleur en contrast. Schittering naast vergankelijkheid. 
Een goede keuze.

Ja, ik stond nu toch wel bij de - voor mij - afdeling highlights. Glaskunst kom ik ook steeds meer tegen op de internationale kunstbeurzen, zoals recent in de Amsterdamse Rai en De Beurs in Rotterdam.

En Etienne Gallery uit Oisterwijk heeft o.m. een fraaie glascollectie.

Een heel apartje vond ik dit object. Een mengeling van een Venus, aards, sensueel met meer spirituele elementen als transparantie en engelen-vleugels.

En dan al die gekleurde zieltjes rond deze nis. Jef Koons zou er ook wel wat in zien.

Sommige delen van het fort, zonder kunst of spotjes zijn van zichzelf al heel fraai en in dit geval ook wat raadselachtig.

Ik was toe aan een nieuwe spreuk en werd op mijn wenken bediend bij de volgende doorgang.

Intussen was ik aangeland in het midden van het fort, waar een gefilterd en gekleurd zonlicht naar binnen viel. Ik moest er allerlei elastische bewegingen voor maken om de bron op de foto te krijgen: die zat bovenin.

Dat wilde ik wel eens nader bekijken en via een tunnel met licht aan het einde kwam ik op het dak van het fort.

Wat op een afstand op een majestueus grafmonument leek, werd nu echt zichtbaar: de ontluchtingskanalen van het fort, stevig in beton gegoten. Ontluchten ? Gezien de intense vochtigheid in de kelders was er meer nodig, maar goed: er hoefde niet meer in gewoond te worden.

Tussen deze pijpen liep een loopgraaf.

De koepel, omgeven door een onduidelijk metalen rasterwerk ( ter bescherming ? ) bestond uit een soort glazen dakpannen, die met elkaar verbonden waren. De glasplaten waren op gevarieerde wijze beschilderd met experimentele verzinsels.

Terug bij de ingang informeerde ik naar de 100 vazen, die hier ook ergens zouden staan. 
Frank van der Linden had zich ingezet om dit project gerealiseerd te krijgen.
De dame aan de kassa nam korte tijd vrij om mij naar een ander deel van het complex te leiden. En daar stonden ze: alle 98. Er waren er 2, die niet vochtbestendig waren verwijderd. Jammer juist die had ik graag gezien.

Zoals vroeger de soldaten in de rij stonden om een min of meer zinvolle handeling te verrichten, zo stonden hier de vazen. Elk was door een andere kunstenaar bewerkt ( glazuur ). 

De een had hier duidelijk meer aanleg voor dan de ander. Een was zelfs onvoorzichtig geweest.

Al met al.....een leuk geheel.

Gevuld met tal van nieuwe indrukken verliet ik het fort langs de weg die ik ook gekomen was en die leidde naar een luxe parkeerplaats in het groen, waar ik temidden van het hoge maïs ongestoord kon lunchen. Geen fortbewoner die mij vanaf hier kon zien.

Asperen, 13 juli 2017.

Even een weekendje er tussenuit.

Even een weekendje op stap.

Heerlijk hoor, even een weekendje naar oma. Pappa bracht mij naar Leerdam en daar stapte ik over in de auto van oma. Neen, slapen deed ik niet. Ik wilde wel eens zien waar we langs reden.

Die nacht droomde ik van heel veel knikkers en hoe ik daarmee speelde.

En toen ik de volgende morgen wakker werd lagen ze allemaal op het tapijt in de kamer. Maar eerst gingen we eten en naar de bibliotheek om 2 leukle boekjes te halen. Een over ruzie, die goed kwam en een over dieren die ( toch ) niet bang waren van spoken. 
Boeiend hoor !

Oma rolde voor mij het langste papiervel van de hele wereld uit en ik mocht met viltstiften een wereldreis maken. Allemaal heel leuk. Ik ben in één dag overal geweest. Oma reisde steeds een beetje met mij mee, maar zat onderweg wel veel op terrasjes ( de rode puntjes ).

De volgende dag kwam opa Henk. Ik wilde hem tegemoet lopen in de tuin. Het hoge gras was heel erg nat en dus had ik een nieuwe broek en sokken nodig. De oude liet ik achter.

Henk had kaboutergebakjes meegenomen van de banketbakker en die waren zo lekker, dat ik zonder te proeven er al van kon genieten.

Daarna ging ik met opa tekenen. Hoe ik mij kon verstoppen, mijn schat kon begraven, een duik in bad kon nemen of mijn auto's netjes parkeren. Dat zag er leuk uit.......

 Al plaatste ik er later ook wel wat kanttekeningen bij.

Wij vonden het een goed idee om wat wij getekend hadden ook in de praktijk te brengen. De keuken, waar oma gisteren nog van die lekkere pannenkoekjes bakt, vonden wij een geschikte plek.

 

Dat verstoppen ging zo goed dat opa in het geheim een foto maakte, waarop je mij toch kon zien . Slim hoor !

Intussen ontdekte oma dat mijn tomeloze energie in huis, ook buitenshuis ingezet kon worden en zo kwamen we in Tholen. Daar konden we fijn uitwaaien en er was een heel groot water.

Tijd voor ons om de dijken even te inspecteren. We deden eerst net of het eb was en daarna vloed.

Opa bracht dat zoals gebruikelijk weer helder in beeld.

En toen zagen we vissers, die een stuk vis in het water lieten zakken. Als de vis in het water lag kwamen krabbetjes het vastpakken. De vissers haalden zo de vasthoudende krabbetjes uit het water en deden ze in een emmer met een theedoekje erover. Ik vond het wel erg druk in de emmer, tsjonge.

 

Tussendoor wilden even op een bankje zitten. Een goed idee, maar dat ging niet helemaal goed.

Je moest er heel grote billen voor hebben.

Natuurlijk wilde oma weer een van haar favoriete spelletjes spelen: verstoppertje. En dus deed ik of dat helemaal nieuw voor mij was. Wij moesten om beurten verstoppen en zoeken. Dat viel niet altijd mee. Het gras was erg hoog.

Een keer kon opa ons bijna niet vinden. Dat was spannend, ook voor hem, want hij was met ons meegereden en dan zou hij niet kunnen voorlezen over bange eend. Gelukkig zag hij ons in de bosjes zitten.

Moe en uitgewaaid gingen we terug naar huis, waar oma na een horizontale boeklezing lekkere hapjes ging maken ( stoofvlees met bloemkool, boontjes en aardappeltjes ).

En opa Henk, die mij de vorige keer italiaans leerde ( Giro d 'Ítalia !!!!) , leerde mij nu 3 woordjes france: Tour de France !!! Samen oefenden voor de televisie, waar gekleurde mannetjes in de regen fietsten.

En toen was het weekend voorbij. Het was heel leuk geweest en ik was weer 2 dagen groter geworden. En dat is fijn.