Old friends. Colourfull world.

Het is donderdag 10 juli.

Vandaag gaat de reis naar Nijmegen voor een weerzien met A.

Hij heeft enige tijd geleden zijn hart gevolgd en heeft Rotterdam verruild voor het Nijmeegse, waar hij ook ooit geboren werd.
 

 

Hij woont in een groene wijk met middelhoge gebouwen. De woning is sfeervol en mooi gerestaureerd. ook het uitzicht rondom is groen, groen en groen.

Ik hou daarvan.

 

 

Na de lunch is het tijd voor de excursie. We belanden onverwacht bij een Romeins viaduct ( Noviomagus ), dat hoewel aangekondigd, er niet meer is. Wel heeft de gemeente veel gedaan om ons eraan te herinneren.

 

Het meest slimme valt ons pas op het laatste moment op: het hek suggereert een aquaduct en zo kan ik het toch fotograferen.

 

Dorstig geworden gaan wij naar A.'s favoriete terras. Hier was vroeger de plek waar de diligence en nog later de tram stopten. Nu zijn wij hier.

 Hij mag hier graag vertoeven en genieten van het zelfgemaakte gebak met vers, heel vers ( ? ) fruit.

 

 

 Gelaafd gaan we naar de Duivelsberg en zien daar van alles in de wei: kampeerders met caravans in de bloedhete zon ( ja het is vandaag rond de 30 graden ), en.....

 

ongelofelijk vriendelijke koeien. Op zich niet vreemd, want overal waar mij dames ontmoeten wordt het gezellig. Hoewel dat oog ook een zeker wantrouwen weerspiegelt. Volkomen onterecht. A. reikte ze zelfs fluitekruid aan.

 

 

De echte Duivelsberg hebben we niet gehaald. We bleven hangen in de half-pipe er naar toe en in onze gedachten rolden we van de ene kant naar de andere.

Ja, het is een mooi en uitdagend landschap.

 

 

Bier, bier, waar vind je dat hier ? Het werd het terras aan de Bisonbaai in het Land van Ooi. Helaas hadden we geen zwemspullen om ons te verkoelen, echter.... 

 

 

vlakbij lonkten de grote witte parasols van de Oortjeshekken, pleisterplaats bij uitstek voor de dorstige wandelaar.

 

 

Na een verrukkelijk biertje werden we licht jolig en besloten hier dan ook maar te eten. Het was weliswaar geen "Gulle Gans" - menu, maar het had wel iets. Een mooi gebraden varkenshaas in Italiaanse ham met diepgefruite sjalotjes, gebakken aardappeltjes en mixed salad.

En op een mooie plek onder de parasol.

 

 

En terwijl wij gezellig zaten na te genieten van dit alles, nam een iets oudere ( net iets ouder dan wij ) en zeer vitale dame met een prachtige diepviolette jurk naast ons plaats.

 Wat een mooie diepe kleur ........ik moest het zeggen.

 

Er kwam een gezellig gesprek op gang en N. stelde zich aan ons voor en dat deden wij ook. N. kende het Rotterdamse, met name de Bergsingel, heel goed en kwam er nog regelmatig. Nu woonde ze in Kranenburg en hield zich bezig met vele vormen van cultuur, zoals de 7. Internationaler Musiksommer op de campus in Kleve.

Zelf zong zij ook en verzamelde zij kunst.

 

 

De kleurkeuze van haar kleding had te maken met een studie daarover, waarin je "type", je haar- en huidkleur en je ogen een rol spelen.

En hoewel ik deze opleiding niet had gedaan: ik had ook een goede keuze gemaakt met mijn all-over blauwe outfit.

 

 

A. had trouwens een mooie combinatie van zuidelijke tinten in zijn blouse die prachtig correspondeerden met zijn sokken.

Na een uitwisseling van adressen namen wij hartelijk afscheid.

 

Op de terugreis door de stad werd al duidelijk dat de Vierdaagse voor de deur stond. Overal tribunes in allerlei kleuren.

 

We besloten ons ook even over te geven aan oud sentiment.
Zo reden wij naar de Michiel de Ruyterstraat, waar ik ooit 4 jaar van mijn leven had doorgebracht met A-C. Een relatie die nooit verveelde. Kort samengevat: Van een tropisch eiland naar een koude douche.

Nieuwsgierig kijk ik of de grote Wajangspoppen voor de ramen staan. Ze zijn weg, mogelijk net als A-C. Cést la vie.
Wat blijft is een gevoel van mildheid en acceptatie.

Hoe wonderlijk ook: A. is een paar straten verder opgegroeid. In een andere tijd. Het huis staat er nog steeds.

 

 

Boven ons werd de lucht steeds donkerder en klonk er gedonder in de verte.

Na een koffiestop  bij A. en een uitzicht op het huis en terras van L. ging het weer richting Rotterdam.

 

 

Grijs, grijs en heel erg nat.

 

 

Tot de Randstad weer in zicht kwam. Ja, het mag daar mogelijk niet zo groen zijn als in Nijmegen. Droog is het er wel.

 

 

 

 

 

 

 

n.

Staccato in Orion.

Het is woensdagavond 9 juli.

Tijd voor de zomeravonddans aan de hand van de 5 Ritmes van Gabrielle Roth. Dansdocent R. heeft weer een scala aan inspirerende muziek uitgezocht. En ook al speelt het Nederlands elftal om 22.00 uur ( ook heel staccato met scherp en gericht spel ) de mooie zaal loopt al snel vol met ruim 50 dansers.

 

 

Op het podium bouw ik een installatie of altaar voor de dans.

 

 

De collage is een beeld geworden met een rijke symboliek. Een strijder wijst met zijn zwaard de richting. Geeft leiding aan het leger voor hem. Het hartchakra ( passie ) geeft hem vleugels, het stuitchakra ( kracht ) zorgt voor de aandrijving.

De zon zorgt voor ruggesteun.

 

De 3 speren staan voor scherpte en doelgerichtheid.

Met een knipoog naar Oranje.

 

 

Aan de voet slaapt de oude hellebaard in een gouden bed.

 

Als het golft......een schilderworkshop.

 Als het golft dan golft het goed

niet te stuiten, niet te sturen

duurt het dagen, duurt het uren

als het golft dan golft het goed

( De Dijk )

 

  

De golf of golving als thema voor deze workshop.

 

Het bracht een rijke schakering aan impressionistische en expressionistische schilderijen op gang. Op het einde van de middag een expositie van al datgene wat ons bewogen had en gezien wilde worden.

 

Ja , als het golft, dan golft het goed.

 

 

 

Een oase van rust en bloemen.

Vorige week maandagavond ben ik op uitnodiging van H. en L. naar hun fraaie volkstuin op de Zestienhovensekade geweest.

 Een gelukje was de plotselinge verbetering van het weer, zodat we buiten konden eten temidden van een groene en stille omgeving.

 

L. had een voortreffelijke andijvie- aardappelstamppot gemaakt met blauwe kaas en cashewnoten. Daaromheen zwom een zachtrose zalmpje.

 

Na de koffie wilde ik wel eens kennismaken met de veelheid van bloemen en groenten die zij daar geplant had. Ja, L. heeft groene vingers.

Zo kwamen wij eerst bij de Coreopsis verticilatta, die heftig geel stond te zijn.

 

Zij spreekt een behoorlijk mondje latijn. Gelukkig kreeg ik er ook een Nederlandse benaming bij, zoals bij het hieronder getoonde bijenvoer.

Het was een druk gezoem rond deze plant.

 

 

Brandende liefde  ( Lychnis Coronaria ) werd het volgende station.

 

 

Iets verderop de 1-jarige Goudsbloem. Met een actueel kleurtje.

 

Meer Braziliaans ging het toe in het Helenium-bed.

 

De lathyrus stond in volle bloei.

 

Maar de echte show werd gestolen door de kleurrijke oosterse papavers.

 

Tussen de bloembedden in - L. vertelde mij dat het belangrijk is te letten op welke planten je naast elkaar laat wonen - verschillende groenten,

waaronder de rode kool.

 

Qua kleur mooi passend bij de Veronica Spicata, ook wel ereprijs genoemd.

 En na het verkennen van de tuinbonen in ontwikkeling werd het tijd voor rode wijn en veelkleurige verhalen.

 

 

Ja, het is goed toeven in deze niet alleen groene idylle.

En vergiste ik me of hoorde ik daar Platycodon ?

 

 

Seizoensafsluitingconcert Roots, een wereldkoor.

Het zangjaar van het wereldkoor Roots Rotterdam is weer voorbijgevlogen. Dat gebeurt wel meer met inspirerende activiteiten. En dat betekent, zoals gebruikelijk, een optreden op een buitenlocatie.

In dit geval op de Tennispark Lommerrijk.

 

 

Het park ligt midden op een landtong in de Bergse Voorplas en heeft de afgelopen jaren een grote koninklijke opknapbeurt ondergaan.

Welkom geheten door de voorzitter probeerde iedereen op het terras een ideaal plekje voor zichzelf en de bladmuziek te vinden.

 

 

Sommigen gingen heel ver in het zoeken naar een eigen plekje, zoals L. die plotseling een huis met eiland te koop zag staan.

De prijs van 650.000 euro deed haar wat twijfelen. Haar financieel adviseur A. raadde haar aan er nog een nachtje over te slapen.
Wij hopen er volgend jaar het seizoen af te kunnen sluiten.

 

Onze altijd weer bezielde en o zo geduldige dirigent H. riep ons op tot aktie.
Het werd een fantasieopstelling, mede door de vele vakantiegangers die elders wel mee leefden, maar helaas niet mee zongen.

Ook waren er weer gasten en oudgedienden uit vroegere zangtijden.
En M.vierde haar come-back na een lange afwezigheid.
Kortom, iedereen die wilde was welkom om mee te zingen.
En wie kon zong voor twee.

 

 

Dat alles vond plaats onder voortdurende dreigende luchten en onder daverend gejuich van passerende sloepvaarders.

Alle highlights kwamen voorbij van het hippe tingle in your fingers tot het diepserieuze Pie Jesu.

Geleidelijk viel de duisternis in.

En dat leverde enerzijds problemen op met het bladloos zingen.

 

 

 Anderzijds was het ook aanleiding tot veel plezier.

 

Ter afsluiting werd het Irish Blessing gezongen.
Daarna mochten we nog drinken of naar huis.
Beiden bleek ook goed te doen.

En als de vakantie net zo inspirerend is als het koor, dan is het zo weer september en tijd voor .....Roots. 

 

Met dank aan Herbert, Franca en allemaal. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fruitige zomerdans in Orion.

Door omstandigheden ging het creatieve proces voor "het altaar van de dans" niet zoals gebruikelijk. Enigszins gehinderd door ontbrekende informatie en tijd besloot ik toch in ieder geval "iets" te doen.

En met wat palmbladeren, kwasten, verf en een oud anatomieboek kwam ik al een heel eind.
 

 

 

 

 

Ik werd er enthousiast van: dynamisch vrij met de kwast en een bijpassend anatomisch gebeuren.

Ik zag er allemaal kleding bij die afgelegd was, strand, surfplanken, zomer, zon, leven.

 R. de dansdocent had echter iets heel anders in zijn hoofd. Qua kleur paste het wel, maar de rest vond hij wat te "luchtig".

 Hij wilde iets met veel fruit op een altaar en S. "der dritte im Bunde" zag vooral zonnebloemen.

 

Het compromis pakte uiteindelijk heel mooi uit.

 

 

Zo was er het grote altaar met fruit, tomaatjes en zonnebloemen.

Hier mocht vrij van gesnoept worden.

 

En er was een klein altaar met zoals zichtbaar mijn eerste creatie op het gebied van zomerjurkjes. Hier mocht vrij besteld worden.

Dat gaf veel vreugdevolle reacties.

Menig danseres had er belangstelling voor.

 

En wat te denken van mijn glitterbroekjes en t-hirts.

 

 

Niet alleen voor, maar ook naast de boxen werd heftig bewogen.

 

 

Het werd een fantastische dansavond met tussen de 40 en 50 dansers en Rons muziek draaide tot in de kleine uurtjes ( in dit geval 21.30 uur ). Daarna was er afscheid in en met de kring, thee, sap en een goed gesprek.

Het was weer mooi geweest.