Het is donderdag 10 juli.
Vandaag gaat de reis naar Nijmegen voor een weerzien met A.
Hij heeft enige tijd geleden zijn hart gevolgd en heeft Rotterdam verruild voor het Nijmeegse, waar hij ook ooit geboren werd.
Hij woont in een groene wijk met middelhoge gebouwen. De woning is sfeervol en mooi gerestaureerd. ook het uitzicht rondom is groen, groen en groen.
Ik hou daarvan.
Na de lunch is het tijd voor de excursie. We belanden onverwacht bij een Romeins viaduct ( Noviomagus ), dat hoewel aangekondigd, er niet meer is. Wel heeft de gemeente veel gedaan om ons eraan te herinneren.
Het meest slimme valt ons pas op het laatste moment op: het hek suggereert een aquaduct en zo kan ik het toch fotograferen.
Dorstig geworden gaan wij naar A.'s favoriete terras. Hier was vroeger de plek waar de diligence en nog later de tram stopten. Nu zijn wij hier.
Hij mag hier graag vertoeven en genieten van het zelfgemaakte gebak met vers, heel vers ( ? ) fruit.
ongelofelijk vriendelijke koeien. Op zich niet vreemd, want overal waar mij dames ontmoeten wordt het gezellig. Hoewel dat oog ook een zeker wantrouwen weerspiegelt. Volkomen onterecht. A. reikte ze zelfs fluitekruid aan.
De echte Duivelsberg hebben we niet gehaald. We bleven hangen in de half-pipe er naar toe en in onze gedachten rolden we van de ene kant naar de andere.
Ja, het is een mooi en uitdagend landschap.
Bier, bier, waar vind je dat hier ? Het werd het terras aan de Bisonbaai in het Land van Ooi. Helaas hadden we geen zwemspullen om ons te verkoelen, echter....
vlakbij lonkten de grote witte parasols van de Oortjeshekken, pleisterplaats bij uitstek voor de dorstige wandelaar.
Na een verrukkelijk biertje werden we licht jolig en besloten hier dan ook maar te eten. Het was weliswaar geen "Gulle Gans" - menu, maar het had wel iets. Een mooi gebraden varkenshaas in Italiaanse ham met diepgefruite sjalotjes, gebakken aardappeltjes en mixed salad.
En op een mooie plek onder de parasol.
En terwijl wij gezellig zaten na te genieten van dit alles, nam een iets oudere ( net iets ouder dan wij ) en zeer vitale dame met een prachtige diepviolette jurk naast ons plaats.
Wat een mooie diepe kleur ........ik moest het zeggen.
Er kwam een gezellig gesprek op gang en N. stelde zich aan ons voor en dat deden wij ook. N. kende het Rotterdamse, met name de Bergsingel, heel goed en kwam er nog regelmatig. Nu woonde ze in Kranenburg en hield zich bezig met vele vormen van cultuur, zoals de 7. Internationaler Musiksommer op de campus in Kleve.
Zelf zong zij ook en verzamelde zij kunst.
De kleurkeuze van haar kleding had te maken met een studie daarover, waarin je "type", je haar- en huidkleur en je ogen een rol spelen.
En hoewel ik deze opleiding niet had gedaan: ik had ook een goede keuze gemaakt met mijn all-over blauwe outfit.
A. had trouwens een mooie combinatie van zuidelijke tinten in zijn blouse die prachtig correspondeerden met zijn sokken.
Na een uitwisseling van adressen namen wij hartelijk afscheid.
Op de terugreis door de stad werd al duidelijk dat de Vierdaagse voor de deur stond. Overal tribunes in allerlei kleuren.
We besloten ons ook even over te geven aan oud sentiment.
Zo reden wij naar de Michiel de Ruyterstraat, waar ik ooit 4 jaar van mijn leven had doorgebracht met A-C. Een relatie die nooit verveelde. Kort samengevat: Van een tropisch eiland naar een koude douche.
Zo reden wij naar de Michiel de Ruyterstraat, waar ik ooit 4 jaar van mijn leven had doorgebracht met A-C. Een relatie die nooit verveelde. Kort samengevat: Van een tropisch eiland naar een koude douche.
Nieuwsgierig kijk ik of de grote Wajangspoppen voor de ramen staan. Ze zijn weg, mogelijk net als A-C. Cést la vie.
Wat blijft is een gevoel van mildheid en acceptatie.
Hoe wonderlijk ook: A. is een paar straten verder opgegroeid. In een andere tijd. Het huis staat er nog steeds.
Wat blijft is een gevoel van mildheid en acceptatie.
Hoe wonderlijk ook: A. is een paar straten verder opgegroeid. In een andere tijd. Het huis staat er nog steeds.
Boven ons werd de lucht steeds donkerder en klonk er gedonder in de verte.
Na een koffiestop bij A. en een uitzicht op het huis en terras van L. ging het weer richting Rotterdam.
Grijs, grijs en heel erg nat.
Tot de Randstad weer in zicht kwam. Ja, het mag daar mogelijk niet zo groen zijn als in Nijmegen. Droog is het er wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten