Niet zomaar een schildermiddag.

Afgelopen zaterdag weer een middag samen geschilderd, die qua beleving en inhoud - net als altijd - toch weer net iets anders was.

We hadden geen thema, of eigenlijk hadden we allemaal wel een thema en daar wilden we mee aan de slag.

Mooier bestaat niet: spontane creativiteit ! Dat kan de wereld zo maar redden.

Zo ontstond er b.v. een politiek getint schilderij, waarin de vlaggen van Nederland, Duitsland en Turkije gezellig naast elkaar geplaatst waren. Het leverde een Mondriaan op waarin de politieke invloed van Heer Erdogan zichtbaar werd gemaakt.

Dit alles leidde tot een boeiende discussie, wat niet in de weg stond om intussen een mooi staaltje Fachbau in beeld te brengen.

Met uiterste nauwkeurigheid werden de verschillende kleurlagen aangebracht, hetgeen een uniek beeld tot stand bracht. Kleurrijk, stevig, geordend en met een mooi uitzicht over het landschap.

Het torentje heeft een speciale functie, die ik niet ga vertellen.

Een ander berglandschap ontstond of een meer Van Goghiaanse manier. Wilde streken met paletmessen en veel laag over laag. De zon of maan trilde er nog van na.

Weer heel anders werd deze "secret garden" vol zachte tinten en twee zwembaden. Het zou zo in de folder van Topic Travel passen.

Inmiddels laaide de politieke discussie weer op. Over oude waarden in nieuwe tijden. En over het behoud van het goede. Zo zou Rudolf met zijn "Red Nose" binnenkort ook afgeschaft kunnen worden, omdat iemand dat dieronvriendelijk vindt.

En natuurlijk werd er ook gelachen, cola en thee gedronken en genoten van elkaars originaliteit.

En dat is heel belangrijk.

Rotterdam, 11 juni 2016.

Henk.

Vierpolders - 010Afrika, een mooie mix.

Mijn aanbod aan Albert om eens op een andere manier Rotterdam te ervaren nam hij graag aan en zo verzamelden wij ons op het trefpunt in de Stormpolder, alwaar de Ark van Noah op ons lag te wachten. Een giraffe lachte ons toe. Geen gek idee in deze tijd van grote wateroverlast.

De Ark lieten wij verder links liggen, want de waterbus daar ging het vandaag om.

Eenmaal aan boord gingen we razendsnel richting Rotterdam en de Erasmusbrug.

En na het met wapperende haren passeren van de Brienenoord-, de Willems- en de Erasmusbrug kwamen wij op onze tweede plek van bestemming: het Wereldmuseum aan de Parkkade.

Daar troffen wij een heerlijk terras tussen de Boeddha's, echter de serveerster liet ons weten "nog niet open te zijn", want als zij "open zou zijn", dan zou iedereen denken dat zij "open was" en dat was zij nog niet.

En dat was dubbel jammer, want het terras bood uitzicht op het cruiseschip de Aïda, de blokkendoos van Koolhaas en nog meer hoogs,

Binnen werden wij heel vriendelijk ontvangen door een dame, die "wel open was"  en zo werd ons verlangen naar een krachtige cappuccino werkelijkheid.

De maskers konden af en we gingen op pad door het museum, waar bijna alles in het teken stond van 010Afrika. Wij passeerden hoge totems, spijkerbeelden, doorkijkbeelden en tal van andere culturele zaken.

  Een Rotterdamse kunstenaar met Afrikaanse roots mocht ook zijn werk exposeren en dat zag er toch wat anders uit.

Daarna gingen we nog even langs bij de Dalai Lama en geestverwanten. De eenvoud van Afrika maakte plaats voor de complexe Boeddhistische kunst. 

Inmiddels lokte de zon ons weer naar buiten en stapten wij op de waterbus richting Katendrecht. Wie niet kon OV-en kon ( nog ) een gewoon kaartje kopen.

Over Katendrecht kon ik wel het een en ander vertellen uit de oude doos. Mijn vader had hier vroeger een bakkerij gehad en wij waren er haast gaan wonen, wat educatief in die tijd niet ideaal was.

De prostitutie was inmiddels lang geleden in de Maas verdwenen, er was veel nieuwbouw en aan mooi gras had men ook gedacht, zoals dat bij de ss Rotterdam.

Via een wandeling naar en door de Fenixloodsen kwamen we bij 't Venster voor een lichte lunch. Ik bleef in de comfortzone met het mij reeds bekende Vensteriaans Twaalfuurtje.

 Albert echter koos voor het avontuur van de loempia. Dit viel wat tegen, want men had geen frituur, zodat hij wel mooi maar ook wat bleekjes overkwam.

Al dan niet goed gevuld keerden wij terug naar de de bushalte, vanwaar wij een mooi uitzicht hadden over het gebied van de Holland Amerika Lijn.

.Het duurde nog even, maar tenslotte kwamen wij weer aan in de Stormpolder, alwaar wij onze verworven souveniers ( VOC mentaliteit noemde Balkenende dat ) in de auto konden zetten.

Het was weer mooi geweest.

Rotterdam. 9 mei 2016.

Henk.