woensdag 29 januari 2014

Emotional Freedom Techniques.....een oriëntatie.

Vorige week vrijdag heb ik een start gemaakt met de nascholingscurus EFT ( Emotional Freedom Techniques ) bij het Centrum Psychosynthese Holland. In eerste instantie uit - zoals ik dat wel meer bij mezelf tegenkom - nieuwsgierigheid. Wat houdt deze methode in ? Hoe kan en zal ik het ervaren ?
Wat kan ik ermee doen voor mezelf en voor de ander ? En in hoeverre past het bij mijn manier van werken en levensvisie ?
 

Ik citeer:
EFT is een techniek die heel mooi past in het mens- en ontwikkelmodel van Psychosynthese, zowel in therapievorm als zelfhulpmethode.
 
Veel emoties, herinneringen en overtuigingen hebben zich in de loop van het leven vastgezet in ons lichaam en energiesysteem. De lading daarvan wordt door allerlei triggers steeds weer aangeraakt in ons dagelijks leven. EFT is een vorm van energetische psychotherapie die direkt inwerkt op het energiesysteem van het lichaam. Het resultaat is dat de cliënt meer ontspanning en zelfacceptatie ervaart, zichzelf helderder en met meer mildheid kan waarnemen. En vooral dat de emotionele lading afneemt en vaak zelfs verdwijnt. ( CPH ).

 
Een eerste ervaring:
In een voorafgaand - relatief kort - gesprek met de cliënt komt een bepaalde problematiek ( kan ook een verlangen zijn ) in beeld.
Het is niet de bedoeling een zo groot mogelijke context te schetsen. Wel is het van belang de essentie van het probleem en de woorden die daarbij passen helder te krijgen.
 
Aan de cliënt wordt gevraagd een beeld op te roepen dat met het betreffende te maken heeft. Dit roept gedachten en gevoelens op. De cliënt benoemt de intensiteit van de ervaring door op een schaal van 1 tot 10 een passende keuze te maken.
 
B.v. de cliënt voelt zich genegeerd door een voor hem of haar belangrijk persoon.
Dat kan verdriet, boosheid, pijn of gevoelens van verlating, afwijzing, etc. oproepen.
 
De werkwijze:
 
De therapeut kiest korte bewoordingen terwijl hij tegelijk op een aantal triggerpunten klopt.
De cliënt doet mee in tekst en kloppen ( tappen ).
Het eerste triggerpunt is het karatepunt aan de zijkant van de hand. De tekst luidt:
ondanks het feit dat ik me genegeerd voel en mij dat ........ doet, accepteer ik mezelf
onvoorwaardelijk.
Daarna begint het kloppen van de triggerpunten op hoofd, borst, zijde, waarbij het probleem benoemd, herhaald wordt. B.v. Weer dat negeren, ik word genegeerd, hij / zij negeert me.
 
Deze cyclus wordt 3 keer herhaald.
Daarna volgt een diepe ademhaling en de vraag aan de cliënt het beeld opnieuw op te roepen en opnieuw de intensiteit ervan te duiden ( 1-10 ).
Afhankelijk daarvan kan wel of niet hiermee verder gewerkt worden.
Ook kan een onderliggend probleem zich aandienen.
 
 
Het model van de boom geeft de procesgang in het kort weer:
De triggers in de beelden met bijbehorende gedachten, gevoelens, lichaamshouding zitten bovenin ( het bladerdak ). Er is dikwijls sprake van een vicieuze cirkel. Het een roept het ander op, enz.
 
Dat dit gebeurt is terug te voeren op ooit genestelde overtuigingen ( in de stam ), die op zich weer ontstaan staan door negatieve ervaringen in de wortels van "het bestaan".
Deze wortels voeden de overtuigingen.
 
EFT is erop gericht de overtuigingen te veranderen, zodat er ruimte en bewustz\ijn ontstaat voor andere - meer voedende - ervaringen.
EFT leent zich goed voor o.a.
omgaan met en loslaten van gevoelens van angst, schaamte, minderwaardigheid, etc. Spanning, stress, burn-out.
Ongewenste gewoontes, gedragingen, verslavingn.
Belemmerende overtuigingen.\Vergroten van je mogelijkheden, zelfvertrouwen, het vrijmaken van kwaliteiten.
 
 
EFT leert je anders naar jezelf en naar de wereld te kijken.
 
YOUTUBE
 
Op You Tube zijn onder EFT tal van filmpjes te vinden. Het is daarbij wel belangrijk goed onderscheid te maken in het aangebodene.
 
 
 

donderdag 23 januari 2014

De verwondering rond het beeld: chaos wordt onverwacht lyrisch.

Zoals eerder te lezen viel in dit blog werk ik bijna 2 weken met het verkennen van het begrip chaos.
Theoretisch en beeldend. Gisteravond wilde ik het project afsluiten - voor zo ver zoiets mogelijk is - met het neerzetten van een installatie in Orion.
Wie schetst mijn verbazing toen ik daar geheel onverwacht de voor mij perfecte aanvulling vond van het meegebrachte.
 
 
 
Zo kwam er spontaan een transformatie in beeld. Dat wat ontworteld en verdeeld ( staccato ) was kwam verderop weer als groei tevoorschijn.
Zwaar werd licht.
Chaos lyrisch.
Ik ben er blij mee.
 
 
 Bijgaand het voor mij relevante  gedicht van Bert Schierbeek uit De Zichtbare Ruimte.
 
't Begint met chaos
Die onverdraaglijk is en
Dus geordend moet
Dat ordenen is het werk
En maakt de vorm
waarin je ziet
waaruit je werkt
En zichtbaar wordt.
 
 
 

woensdag 22 januari 2014

Op bezoek bij de Rozekruisers. Een impressie.

Gisteravond heb ik een bezinningsbijeenkomst bijgewoond van de Rozekruisers in het Lectorium Rosicrucianum in Rotterdam.
 
 
Na binnenkomst werd ik verwezen naar een ruimte in het sousterrain - dat veel weg had van een kleedkamer bij een sportinstelling. Langs de muren zaten een aantal mensen, die op gedempte toon met elkaar spraken en mij vriendelijk begroetten. Mijn "goedenavond" stond ongetwijfeld in contrast daarmee. Gelukkig zijn er dan toiletten om even op mijn gemak af te stemmen op hetgeen en diegenen die ik hier ontmoet.
Met korte tussenpozen verlieten er tweetallen deze ruimte. Ik wachtte af tot een allervriendelijkste dame mij uitnodigde met haar mee te gaan.
Zij vroeg mij daarbij stilte te betrachten.

 
 
Wij liepen de trap omhoog ( de berg op ) naar de tempel.
Daar werd ons door een heer een plek aangewezen. Het werd aansluiten ( mijn sub die zelf graag ervaart welke plek voor hem het fijnst voelt had het even moeilijk ) in de rij.
Ik voelde links en rechts van mij en dat was okee.
 
Ik bevond mij in een mooie, stille witte ruimte. Centraal boven het podium ( altaar ) hing een gouden rozekruis. De horizontale ( dagelijkse ) en de verticale ( licht en duisternis ) wereld komen bijeen in de roos, symbool van het hart.
Om mijn oude lerermeester te citeren: in het hart van de roos verdwijnen de tegenstellingen.
 
 Ook stond er een menora, een zevenarmige kandelaar die - in tegenstelling tot de afbeelding hierboven - een ander symbool van de Rozekruisers in de basis droeg. 
De oorspronkelijke betekenis van de kandelaar zou de brandende braambos zijn, welke Mozes tegenkwam in de woestijn. Niet alleen in het Jodendom, maar ook bij de Soefi-beweging ( 7 wereldgodsdiensten ) tref ik dit symbool aan.
 
 
WORDT VERVOLGD.
 

zondag 19 januari 2014

chaos....het veldwerk

Na alle theorie over en rond chaos was het vandaag tijd voor het echte veldwerk en kon ik  mij ongestoord overgeven aan chaos in beeld.
 
 
 
Ik had het uitgebreid voorbereid en wist ongeveer wat ik wilde gaan doen. Ik wilde 2 én 3 dimensionaal werken. Gisteren had ik daar met de kettingzaag al wat voorbereidend werk voor gedaan.
 
 
De volstrekte willekeur waarmee ik de houtblokken neergooide om er vervolgens met uitgebreid spatten overheen te gaan gaf een gevoel van vrijheid. Ik hoefde nergens aan te voldoen en hoe harder ik de blokken zegende, des temeer ik het idee had dat de verf uit mijn hand kwam.
 
Ik kwam steeds meer in een Pollockiaanse sfeer terecht en ging door.
Verder, harder, natter.
 
 
Dat bracht mij wel in contact met de nadelen van deze manier van werken. Naarmate ik langer bezig was begon ik een grote overeenkomst met mijn kunstzinnige explosies te vertonen. Ik zat helemaal onder de verf.
Ook de grond om mij heen begon heldere kleurschakeringen te vertonen.
Ik kreeg zin om het mee te nemen.
 
 
Daarna werd het tijd voor het drogen. Dat kon mooi in de nieuwe houtopslag.
De plek waar al het andere hout zo mooi geordend is.
 
 
En omdat ordenen ook belangrijk is en ik niet teveel sporen wilde achterlaten gingen mijn paalschilderijtjes gewoon in de tas.
Ik kreeg een spontane associatie met loempia's. Mogelijk had ik trek.
 
 
Het was weer mooi geweest.
 

zaterdag 18 januari 2014

Chaos

In mijn beeldend werk ben ik op dit moment bezig met het begrip chaos. Wat ik bemerk is dat als ik mij overgeef aan chaos ( b.v. ongeremd schilderen, krassen ) ik daarna de bijna onweerstaanbare behoefte voel om dat wat zich aandient te ordenen.
En dat vind ik interessant.
Het brengt mij bij onderzoek naar duiding en betekenis.
 

Een van de eerste duidingen is: chaos staat voor oneindige ruimte, vormloze materie.
Ook  kan het staan voor: ordeloosheid, anarchie.
En vanuit een moderne visie: creativiteit, vitaliteit, raadselachtigheid, complexiteit.
In al deze gebieden vind ik het ontbreken van grenzen kenmerkend. En het ontbreken van controle.
Niet zo vreemd dat we als mensen allerlei begrenzingsystemen bedenken om onze "wereld" leefbaar te houden.
 
 
En zo kom ik uit bij de Chaostheorie.
Deze stelt dat de onvoorspelbaarheid van systemen aantoonbaar is.
Chaotische systemen hebben een zekere mate van zelfordening.
De grenzen van de chaos zijn niet bekend / zo ze er zijn ?
Een chaossysteem kan snel instabiel worden.
 

De heren Lorentz en Poincaré hebben een methode / techniek ontwikkeld, die gebruikt kan worden voor het "bestuderen van complexe en dynamische systemen". Zo hoopt men patronen van orde ( niet van chaos ) te vinden in het schijnbaar chaotische.
  

Wat triggert is het feit dat een kleine verandering / afwijking grote gevolgen kan hebben voor de bestaande structuur ( b.v. het weer of in een bedrijf of een virusje ). De ordening ( die gewoonten kweekt ) wordt chaos ( die vernieuwing kan brengen - appelleert aan levenskracht ).
De uitkomst van het proces kan anders uitvallen dan gedacht wordt.
 

Een paar stellingen:
1. Als iedereen zijn werk netjes doet dan komt het goed ( orde ).
    Uit onderzoek blijkt dat dat niet waar is. Kunnen afwijken van de regels stimuleert.
2. Mensen willen vooruit !
    Niet waar: de meeste mensen willen dat vooruitgang vanzelf gaat.
3. Mensen zijn bezield van hun werk.
    Niet waar. De meeste mensen zijn met hun ziel ergens anders.


.

vrijdag 17 januari 2014

Het Rijksmuseum.

Gisteren ben ik met W. en A. naar het verbouwde Rijksmuseum in Amsterdam geweest. Na een door Blokker gesubsidieerde treinreis kwamen wij terecht in het Oud-Hollandse koffiehuis aan het Stationsplein.
 
 
Daarna konden we kiezen uit lijn 2 en lijn 5 om daarmee en de regen te ontlopen en in de Hobbemastraat te komen. Het viel mij op dat de trams hier aan de krappe kant zijn en veel obstakels in de doorloop vertonen. Ook werden wij voortdurend tweetalig opgeroepen vooral "in The Back" te gaan en "Out te checken".
 
 
Daar was zij dan: het langdurig gerenoveerde museum en vol verwachting klopte ons kunstzinnige hart over wat wij daar allemaal zouden gaan zien.
En wij waren niet de enigen. Er waren rijen bij de kassa, bij de toiletten, bij de garderoe, bij het restaurant, zelfs op de schilderijen.


 Het eerste nut van de verbouwing werd helder: er was veel meer ruimte om in de rij te staan dan voorheen.
 
 
Het dient gezegd: de nieuwe centrale hal ademde ruimte en de transparante  geluidsdemping in de bovenruimte sloot daar mooi bij aan.
Het nieuwe restaurant met open keuken en de bibliotheekwinkel waren fraai geïntegreerd in het "oude" geheel.

 
 En nadat wij een plekje hadden toegewezen gekregen werden wij getrakteerd op landbrood met beenham, dan wel Old Amsterdam. Ik vond vooral de zilveruitjes erg lekker.

Ruud Gullit had mij destijds op de televisie verteld dat er nu vooral thematisch geëxposeerd zou worden en daar verheugde ik mij op. Meteen bij binnenkomst rond 1900 was er mooi op elkaar afgestelde kunst en curiosa te zien uit de Jugenstil en Art Deco.

 
Echter daar waar het de klassieke werken van de Hollandse meesters betrof was men - de kleur van de muren was nu meer eigentijds - knap conservatief gebleven. Gewoon heel veel zalen met alleen maar schilderijen.
 
 
Nieuwe vormgeving troffen wij wel aan de de afdeling scheepsmodellen en wapens. Dat gaf een even helder als hard beeld van de tijd toen er nog gevochten en gevaren werd met houten schepen. Op een van de schepen werd een holgrafische bemanning geprojecteerd en dat zag er leuk uit.
 
 
De afdeling Middeleeuwen  mocht er ook zijn en......hier was het veel rustiger.
Een meditatief moment.
Tijd ook om gewoon eens heel dicht bij de beelden te kunnen komen.
 
 
En na het bezoek aan deze gezegende plek werd het tijd om het pand te verlaten.
We mochten nog een keer in de rij ( de rij van mensen die hun jas terug wilden ) en met een goedgevulde lijn 5 en een supermodern treinstel kwamen wij terug waar deze dag begonnen was: Rotterdam.

woensdag 15 januari 2014

Lectorium Rosicrucianum

Enige maanden geleden kwam ik in het Lectorium Rosicrucianum in Bergen op Zoom voor de expositie van pastels van Juke Hudig. De mensen , de sfeer en de aankleding van het gebouw maakten mij nieuwsgierig.
Bij thuiskomst kwam ik tot de ontdekking dat dergelijke instellingen in heel Nederland zijn. Ook in Rotterdam. Voor mij een reden om te kijken waar dat dan wel mocht zijn. Ik vond het op de Avenue Concordia.
 
 
Deze instelling wordt ook wel de Internationale School van het Gouden Rozenkruis genoemd.
Een plek waar men zich probeert te verbinden of verbindt met universele wijsbegeerte en spiritualiteit.
Al met al een veelbelovende presentatie.
Er kwam in ieder geval heel veel licht uit het pand, echter het voelde nog te vroeg om naar binnen te gaan en dat kan binnenkort zo maar veranderen.
 
 
De Rozenkruisers gaan ervan uit dat "Licht" het diepste verlangen van de mens is. In dit "Licht" is de Ware Kennis of Gnosis present. Dat is tevens de plaats waar de zoekende mens richting, rust en levensvervulling kan vinden / vindt.
 

( schilderij Henk van der Veen acryl / houtskool )

 
Deze gnostieke of universele leer grijpt terug / vindt haar bron in de oorspronkelijke religies en in de mysteriescholen.
 
 
Bij Universele Leer kun je denken aan Lao Tse, Boeddha, Trismegistos ( Egypte ), het Hermetisch Christendom, de Essenen, de Manicheeën ( Augustinus ), de Katharen en de Rozenkruisers uit de 17de eeuw.
Een breed gezelschap.
 
 
Daniël van Egmond heeft er een boeiend boek over geschreven.
 

wordt vervolgd

zondag 12 januari 2014

Voortgaand proces schilderen.

't begint met chaos
die onverdraaglijk is en
dus geordend moet
dat ordenen is het werk
en maakt de vorm
waarin je ziet
waaruit je werkt
en zichtbaar wordt

Bert Schierbeek
Uit : De Zichtbare Ruimte.


Gisteravond verder gegaan met het thema "chaos". Wat wil ik en wat kan ik met datgene wat ik donderdag "geoogst" heb. Tijd voor het experiment zonder een eindprodukt te verwachten.
Dan gebeurt er dit:

 
Er komt meer glans, goud en rood in het beeld. Het wordt lichter. Er komen toeschouwers in beeld. Twee zwarte vogels met geelgouden snavels. Hun aandacht gericht op de centrale donkere figuur midden boven.
 

 
Twee schilderijen die ik ruimtelijk maak. Kokers vormend waarin, waaruit of waardoor straks iets zal gaan. Chaosbundelaars ?
Twee vogels, 2 zuilen....er komen 2 maal 2 mensen in beeld.
Ze verschijnen in een ander chaosveld.
 
 
Kloppende en dode harten bewegen door het veld.
Voor dit moment genoeg.
Ik voeg ze samen, wetend dat het proces verder gaat en er nog veel zal veranderen.