Waaieren.

Waaieren.

 

Ik had ze al een tijd in huis: waaierpenselen. Vorig jaar gekocht bij de Lidl omdat ze er leuk uit zagen en goedkoop waren. En ze stonden mooi tussen de meer doorleefde varkensharige collega's.
Tot ik kort geleden op een moment van "ik weet het even niet" ermee aan de slag ging.
Verwonderd was ik over het resultaat. Wat tot dan penselen waren waarmee je mogelijk leuk kon aaien of kietelen werden plotseling mogelijkheden tot een nieuwe verftechniek.

Voorzichtig beginnend kleur over kleur ontstond het plezier. Op een zeker moment was ik blij om thuis te komen, want dan kon ik weer.......

En omdat ik iets wat mij blij maakt graag wil delen stelde ik 3 goede vriendinnen voor dit tesamen te doen en om het wat status te geven: grootmeester Monet zou onze inspiratiebron zijn ( voor wie dat wilde, immers niets is fijner als vrij waaieren.

En zo verzamelden wij ons in mijn huiskameratelier. Eugenie hard voor het "inlopen" een heerlijke chocoladetaart gebakken met een peer als toevoeging. Malke had allerlei hartige hapjes meegenomen, die ongezien de ijskast in moesten. Zij zou daar later een zogenaamde "smulmandala" van maken.

Ja eten en Boeddhisme gaan heel goed samen. De krokante kuipjes konden wel in de keuken blijven.

Yvon had een verrukkelijke witte wijn uitgezocht en ik zorgde voor Sencha en Nespresso.

Er was ook een kleine bloemenhulde voor het banen van het te waaieren pad van vandaag.

We hadden allemaal goed naar Monet gekeken. Sommigen waren zelfs in zijn tuin geweest en er was een informatief boekje over zijn werk. Het ging - ja dat durven wij - er niet om Monet na ta schilderen, maar te werken in de sfeer van Monet, dan wel het impressionisme.

Wordt vervolgd, met foto's. 

Tijmens holiday en de westerstorm.

Tijmens holiday.

 

Een ietsje eerder als gepland reisde ik op maandag naar de Brabantse Wal om te gaan logeren bij oma. Ik had er echt zin in en ook al was het geen mooi weer, oma had een plesante planning voor mij klaarliggen.

Die bestond o.a. uit een superpuzzel over Amsterdam, een bezoek aan de voedselbank voor rijke mensen Albert Heijn en als klap op de vuurpijl ( hoe toepasselijk in deze tijd ) een bezoek aan de bioscoop. Daar gingen we kijken naar Ferdinand, een nieuwe animatiefilm.

Het was een film in 3D en dus nog mooier als gewoon.

 Een kleine lieve stier, Ferdinand, die graag met zijn vriendinnetje door de bloemenvelden rent wordt later heel groot en komt in de arena terecht waar hij het wint van een stierenvechter. Zo wordt hij een echte held.

Ook oma vond de film geweldig en toe zij 's avonds naar bed ging was zij van plan te gaan dromen van een bloementuin. Eerst lukte dat wel, maar toen zij wakker werd lag zij in de lappenmand en had helemaal geen zin om te gaan dartelen.

Oei, dacht ik en ik zei dat ze maar een dagje rustig aan moest doen. Ondertussen had zij opa Henk gebeld en vertelde wat er gebeurd was.

Opa hoorde een 112-tje en rukte onmiddellijk uit. Nu was er zware storm op komst en dus was de fiets geen optie. Dan maar met de auto proberen.

Ik riep nog : Kijk uit ! Code Geel ! Maar hij was al onderweg. Daar zag hij hoe alle waterkeringen gesloten werden.

Waarom honden vandaag niet gekamd hoefden te worden.

En hoe gevaarlijk het was bij het Hollands Diep.

Gelukkig kwam hij veilig aan en konden wij al heel snel ( oma deed toch een winterslaapje ) aan de slag met het collage-materiaal dat hij had meegebracht. Erg leuk om te doen.

 Zo bouwde ik een kasteel met bomen, een waterval met bad-eend, een rijksweg, een zon, een vogel en een vliegtuig. Ja alles zat erin.

 Als tweede maakte ik een routekaart. Henk had laten zien hoe je een kruispunt met fly-overs kon vlechten en ik liet zien hoe je vanuit Bergen op Zoom overal naar toe kon reizen.

Zo werd het nog een beetje wetenschappelijk ook.

Later, 's avonds deden we nog een fotoshoot, zodat duidelijk werd wie de echte kunstenaar was.

Ondertussen probeerde Henk de problematiek van het tekort op de woningmarkt aan te pakken. Dat zag er vrolijk en compact uit en van mij mogen ze hem minister maken.

Om even los te komen van binnen zitten zijn we toen in de storm langs de boulevard gaan lopen. Da t was niet gemakkelijk, maar wel ontzettend leuk. We lieten ons net niet het water in blazen. Ja, we bleven stevig in onze schoenen staan ( zoals een voorbij waaiende dame zei ).

Ook het tegen de wind in hangen lukte ons heel goed. We vroegen een nmeisje om dat voor te doen, zodat ik snel wat berekeningen kon maken over de hoek van inclinatie of declinatie. Zoiets dus.

Zij had een mooi draaipunt. Tot ze omviel.

Snel gingen wij naar huis, waar oma, inmiddels weer in haar knollentuin thee voor ons had gezet. Samen op de bank keken we naar Nanny McPhee and the Big Bang.

Dat gaat over een boerderij, waar een moeder haar 5 kinderen niet kalm kan krijgen. Ze blijven maar vechten. Dan komt Nanny McPhee ineens voorbij en die weet van aanpakken. Op het eind van de film zijn ze allemaal ( behalve oom Phil ) helemaal gelukkig.

Nanny's werk zit erop. Ze gaat weg en ziet er nu ook veel mooier uit. Alle wratten weg, gebit gereviseerd en een nieuwe outlook. Ja, goede daden doen helpt.

Na afloop verdween oma in de keuken waar zij probeerde de wilde boerenkool in de pan te krijgen.

Het resultaat was prima en we smulden tot aan het kinderjournaal.

En toen was het bedtijd. Nog even een boek lezen en dan dromen over deze dag en alles daarna.
De volgende ochtend was ik al weer vroeg op, zodat ik voor het einde van de dag mijn puzzel kon afhebben en dat lukte. Grappig was wel dat oma mij vroeger veel hielp, maar nu kon ik de klus ook alleen klaren. Oma bedankt.

 

 Ook nam ik de tijd o verder te werken met mijn technisch lego. Dat is echt iets voor mij. Ik kijk en vind en ontwikkel en bouw.......nu ja kijk zelf maar:

En nadat we buiten een frisse neus en natte haren hadden gehaald mocht ik popcorn maken.
Dat was heel grappig. Ik gooide maïskorrels in een pan. Maakte de pan heet en toen leek het wel weer Oudjaarsavond. Wat een geknal.

Toen ik de pan opendeed sprogen de popcoorntjes mij tegenmoet.
Dat was lachen !

Tijmen.

kwarkbolletjes, oliebolletjes, appelflapjes..........

SIEBE IN BOZ

 

Ik ging vrijdag een paar daagjes bij oma logeren. Ik had er een niet te stuiten zin in en kon de eerste nacht de slaap maar moeilijk vatten. Oma leefde het helemaal mee en dat vond ik heel lief.

De volgende ochtend na het ontbijt gingen we eerst aan de flipperpuzzel, die ik, met wat hulp, moeiteloos kon oplossen. Ondanks dat was het een heel karwei. Maar wel mooi. Het uit elkaar halen op zondag ging veel sneller.

De dolfijnen vlogen in het rond. Het goudvisje onder de piano.

Van al dat puzzelen kreeg ik hele grote honger en nam ik oma mee naar de Jumbo om daar aan te wijzen wat ik lekker en voedzaam zou vinden. Verder was het een rustig dagje, waarbij ik wat onder meer wat voertuigen uittestte.

Ook bouwde ik een grote stad met auto's, huizen, bruggen en nog veel meer. Toe oma zei dat het tijd werd om te rusten voelde ik daar persoonlijk niet zoveel voor, maar mijn personeel voegde onmiddellijk de daad bij het woord. Ja oma's woord kan veel veroorzaken. Het werk en de mensen lagen plat.

De volgende dag kwam opa Henk op bezoek. Hij had kwarkbolletjes, oliebolletjes en appelflappen meegebracht, zodat ik die woorden goed kon oefenen. Met flink wat herhalingen lukte dat wel en kreeg ik een kwarkbolletje om te proeven. Lekker hoor. 

Hij liet mij ook de andere mogelijkheden zien met het kwarkbolletje.

 Ook had oma nieuwe jam gekocht in een kindonvriendelijke verpakking.

Henk had allerlei spulletjes meegebracht om gezellig mee te fröbelen. Hij en oma gingen onmiddellijk los. Voor de vorm deed ik een beetje mee en bouwde een raket ( zoals ik aan de overkant van het meer gezien had ).

 

Ach ja, als je ruimtelijk gebouwd hebt is dat gedoe met huisjes in het platte vlak meer kinderwerk.

Ik koos er liever voor om de verkeersproblematiek in de regio Huissen anno 2030 wat beter in beeld te brengen.

 En naarmate ik langer bezig was kreeg ik steeds meer een idee van hoe gecompliceerd de oplossing zou gaan liggen. Af en toe keek ik naar de TV om de cijfers van het CPB en de ANWB in mijn plannen mee te nemen.

Oma zag mijn worsteling en gaf mij een beker water. Voor de doorstroming, zei ze. Een waardevol advies,

Ineens zag ik het : de oplossing. Een groot gevoel van blijdschap overviel mij. Ik had het onmogelijke mogelijk gemaakt en dat terwijl ik nog heel jong ben. De regio Huissen kan gerust zijn.

Happy New Year zal ik maar zeggen !

Na de lunch gingen we nog even naar buiten waar veel knallen te horen waren. Liet ik oma en Henk zien hoe vertraging van een wandeling werkt, ging ik nog even in het natte gras liggen en liet ik mij door weer en wind verwennen.

Thuisgekomen had ik wel zin in een filmpje. Opa Henk adviseerde op basis van jeugdsentiment Heidi. Ik ging er eens goed voor zitten. Tsjonge wat dat meisje allemaal had meegemaakt voor ze bij die brommende opa in de bergen terecht kwam.

Gelukkig was ze goedgemust, net als ik, en maakte ze er wat leuks van.

Hoe langer het duurde, des te meer kon ik mij inleven en toen Heide een dutje ging doen in het malse berggras......kon ik niets anders doen dan meebewegen. Zo relaxed.

 

Toen opa tegen Heidi zei dat ze voor straf zonder eten naar bed ( in de stal ) moest pikte oma dat niet en ging onmiddellijk de keuken in om iets te eten voor Heidi en voor ons te maken.

Toen het eten klaar was, was de film al voorbij en dus konden we met 3 genieten van de hammetjes, aardappeltjes, broccoliedjes en sla.

Het was allemaal heel lekker en met een gevulde dikke buik ging ik temidden van het vuur- en knalwerk naar bed. Lekker slapen dus.

De volgende ochtend was ik al weer vroeg uit de veren om oma te begeleiden bij het opstaan ( het was immers een latertje geworden ).

 Na het ontbijt nam zij mij mee naar een heel groot bos met heel veel zand erbij.
Gelukkig scheen de zon en moedig ging ik op pad. 

Af en toe rende ik even van het pad af om een achtergelaten hut te inspecteren. Aan oma vragen of zij 'm voor mij mee wilde nemen deed ik maar niet.
Zij had zoiets al eens bij haar oude huis gehad en we hadden bovendien geen plastic tasje.

Toen kwam ik in de grootste zandbak van Nederland terecht. Daar zou ik veel mee kunnen doen, maar niet vandaag. 

De lunch wachtte en dan zou ik terug naar huis gaan en zou mijn broer in mijn plaats gaan puzzelen.
Het was allemaal weer leuk geweest.

Siebe.