SIEBE IN BOZ
Ik ging vrijdag een paar daagjes bij oma logeren. Ik had er een niet te stuiten zin in en kon de eerste nacht de slaap maar moeilijk vatten. Oma leefde het helemaal mee en dat vond ik heel lief.
De volgende ochtend na het ontbijt gingen we eerst aan de flipperpuzzel, die ik, met wat hulp, moeiteloos kon oplossen. Ondanks dat was het een heel karwei. Maar wel mooi. Het uit elkaar halen op zondag ging veel sneller.
De dolfijnen vlogen in het rond. Het goudvisje onder de piano.
Van al dat puzzelen kreeg ik hele grote honger en nam ik oma mee naar de Jumbo om daar aan te wijzen wat ik lekker en voedzaam zou vinden. Verder was het een rustig dagje, waarbij ik wat onder meer wat voertuigen uittestte.
Ook bouwde ik een grote stad met auto's, huizen, bruggen en nog veel meer. Toe oma zei dat het tijd werd om te rusten voelde ik daar persoonlijk niet zoveel voor, maar mijn personeel voegde onmiddellijk de daad bij het woord. Ja oma's woord kan veel veroorzaken. Het werk en de mensen lagen plat.
De volgende dag kwam opa Henk op bezoek. Hij had kwarkbolletjes, oliebolletjes en appelflappen meegebracht, zodat ik die woorden goed kon oefenen. Met flink wat herhalingen lukte dat wel en kreeg ik een kwarkbolletje om te proeven. Lekker hoor.
Hij liet mij ook de andere mogelijkheden zien met het kwarkbolletje.
Ook had oma nieuwe jam gekocht in een kindonvriendelijke verpakking.
Hij liet mij ook de andere mogelijkheden zien met het kwarkbolletje.
Henk had allerlei spulletjes meegebracht om gezellig mee te fröbelen. Hij en oma gingen onmiddellijk los. Voor de vorm deed ik een beetje mee en bouwde een raket ( zoals ik aan de overkant van het meer gezien had ).
Ach ja, als je ruimtelijk gebouwd hebt is dat gedoe met huisjes in het platte vlak meer kinderwerk.
Ik koos er liever voor om de verkeersproblematiek in de regio Huissen anno 2030 wat beter in beeld te brengen.
En naarmate ik langer bezig was kreeg ik steeds meer een idee van hoe gecompliceerd de oplossing zou gaan liggen. Af en toe keek ik naar de TV om de cijfers van het CPB en de ANWB in mijn plannen mee te nemen.
Oma zag mijn worsteling en gaf mij een beker water. Voor de doorstroming, zei ze. Een waardevol advies,
Ineens zag ik het : de oplossing. Een groot gevoel van blijdschap overviel mij. Ik had het onmogelijke mogelijk gemaakt en dat terwijl ik nog heel jong ben. De regio Huissen kan gerust zijn.
Happy New Year zal ik maar zeggen !
Na de lunch gingen we nog even naar buiten waar veel knallen te horen waren. Liet ik oma en Henk zien hoe vertraging van een wandeling werkt, ging ik nog even in het natte gras liggen en liet ik mij door weer en wind verwennen.
Thuisgekomen had ik wel zin in een filmpje. Opa Henk adviseerde op basis van jeugdsentiment Heidi. Ik ging er eens goed voor zitten. Tsjonge wat dat meisje allemaal had meegemaakt voor ze bij die brommende opa in de bergen terecht kwam.
Gelukkig was ze goedgemust, net als ik, en maakte ze er wat leuks van.
Hoe langer het duurde, des te meer kon ik mij inleven en toen Heide een dutje ging doen in het malse berggras......kon ik niets anders doen dan meebewegen. Zo relaxed.
Toen opa tegen Heidi zei dat ze voor straf zonder eten naar bed ( in de stal ) moest pikte oma dat niet en ging onmiddellijk de keuken in om iets te eten voor Heidi en voor ons te maken.
Toen het eten klaar was, was de film al voorbij en dus konden we met 3 genieten van de hammetjes, aardappeltjes, broccoliedjes en sla.
Het was allemaal heel lekker en met een gevulde dikke buik ging ik temidden van het vuur- en knalwerk naar bed. Lekker slapen dus.
De volgende ochtend was ik al weer vroeg uit de veren om oma te begeleiden bij het opstaan ( het was immers een latertje geworden ).
Na het ontbijt nam zij mij mee naar een heel groot bos met heel veel zand erbij.
Gelukkig scheen de zon en moedig ging ik op pad.
Af en toe rende ik even van het pad af om een achtergelaten hut te inspecteren. Aan oma vragen of zij 'm voor mij mee wilde nemen deed ik maar niet.
Zij had zoiets al eens bij haar oude huis gehad en we hadden bovendien geen plastic tasje.
Toen kwam ik in de grootste zandbak van Nederland terecht. Daar zou ik veel mee kunnen doen, maar niet vandaag.
De lunch wachtte en dan zou ik terug naar huis gaan en zou mijn broer in mijn plaats gaan puzzelen.
Het was allemaal weer leuk geweest.
Gelukkig scheen de zon en moedig ging ik op pad.
Zij had zoiets al eens bij haar oude huis gehad en we hadden bovendien geen plastic tasje.
De lunch wachtte en dan zou ik terug naar huis gaan en zou mijn broer in mijn plaats gaan puzzelen.
Het was allemaal weer leuk geweest.
Siebe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten