Intuïtief schilderen 30 januari 2022

 Workshop intuïtief schilderen.

Laten we iets met de zon gaan doen ! Geen gek idee in deze wat grijze tijden. Het wakker maken van de zon van binnen en die naar buiten brengen zodat je er een tijdje in kunt verblijven. En zo gingen we aan de slag. Alle materialen waren verzameld. Nu was het ieder voor zich en samen voor allen.

 Al snel worden de eerste veelal onverwachte resultaten zichtbaar. Maar dat is slechts het begin van een proces van laag over laag. Daardoor wil het landschap wel eens wat bobbelen ( aanbrengen van een vorige ondergrond ). Dat komt na het drogen weer goed.

Een geabstraheerde zon komt op vanuit een berg. Een rood-goud licht vult de ruimte.

Wat gebeurt hier ?

Een andere zonsopkomst vin elders plaats:

Het lijkt er vanmiddag op dat natuurkrachten sterk vertegenwoordigd zijn. Vuur, water, steen. Het is wat het is: het verschijnt, net als het werk hier onder, dat een zekere vervreemding oproept. Gaat het hier om een gloeiende bol die reflecteert in de zee of een reclame voor een pizzeria, annex viswinkel. Beiden mag. Je kunt erin zien wat je wilt al neig ik zelf naar het eerste. Bij nader inzien lijkt het erop dat de vissen vanaf de onderzijde verlicht worden ( en je kunt ook zeggen dat ze mondkapjes dragen ).

Intussen is er elders een sterk symbolisch werk op tafel gekomen, waarin associaties met een tipi of piramide in beeld komen samen met een contrast tussen een lichte en een donkere wereld.

Tussendoor verschijnt er een andere zon op tafel in de vorm van een mandala. Ook mooi.

Tijd voor de nabespreking van deze en andere werken. Sommigen zijn nog niet af of komen nooit af. En dat kan allemaal. We keken weer terug op een creatief moment van individuele samenwerking en uitwisseling. Intuïtief vooral en dat maakt het zo bijzonder. Dan komt ook het zonlicht dichterbij.

Rotterdam, 30 januari 2022, Henk.

Mantra avond in Gouda.

 Mantra avond in Gouda.

Het is vrijdagavond 28 januari als Eugenie mij thuis ophaalt en we samen naar Gouda rijden. We kunnen en mogen weer mantra's zingen bij Lambert Mutsaers in het Cultuurhuis Gouda ( vroeger de Koninklijke Naaigarenfabriek ). Deze fabriek is aan de buitenzijde ( en in details binnen ) verbouwd tot een prachtige accommodatie ten behoeve van de Kunsten.

Lambert staat ons al op te wachten bij de ingang van de zaal. Ook hij heeft er zin in. Maar eerst gaan we even thee drinken bij de bar die tevens dienst doet als winkel voor kunstbenodigdheden. Helaas was op het einde van de avond de tap nog niet open ( die moest nog wennen aan de heropening ).

En dan is het tijd om de zingen in de sfeervolle en goed geventileerde zaal. Mooie vleugel, kaarslicht, een spiegelwand die de ruimte verdubbelt, een bevlogen pianist en een dertigtal toegewijde zangers en zangeressen.

De smartphones gaan uit en Lambert speelt een "landings"-compositie. Daarna volgt het oprekken en inzingen. De tekstboekjes worden uitgedeeld. Geen onnodige luxe i.v.m. de Sanskrit-teksten, zoals Gayatri mantra en Om namo Bhagavate of het Jiddische Shalom Salaam of het Afrikaanse E Mokonzi. Door het veelvuldig herhalen is de tekst uiteindelijk niet meer nodig. Deze wordt / is ingenomen.

Tijdens het zingen is er de mogelijkheid om de ruimte op te zoeken, waarmee het zingen vanuit het hart met beweging ondersteunt kan worden. Tijdens Namasté groeten we elkaar, altijd een leuk ritueel. De avond eindigt in een veelstemmig en dynamisch Amen. Het is weer mooi geweest.

Henk, Gouda, 28-01-2022.

www.lambertmutsaers.nl

 

Rootskoor zingt bij Pro Rege.

Het Rootskoor in Pro Rege.

Het is donderdagavond. Het Rootskoor Rotterdam zingt voor de tweede keer in haar nieuwe accommodatie: Pro Rege in Rotterdam Kralingen. Gelukkig is parkeren hier geen probleem en na 18.00 uur gratis. Ik vind na wat gegoochel ( neen geen gegoogle ) met het éénrichtingsverkeer een mooie plek in het Rozenburgpark, bij het Libanon Lyceum  Pro Rege ligt op loopafstand. Anderen maken gebruik van de metro die op de halte Voorschotenlaan stopt.

Inmiddels weet ik waar ik alles kan vinden. De buitenkant toont dat de Pro Reges thuis zijn en ik naar binnen kan. Eigenlijk zouden we zingen in de bovenzaal, maar in verband met Covid en een aangeland tango-gezelschap krijgen we de kerkzaal tot onze beschikking.

Onze voorganger Herbert neemt moeiteloos plaats op het altaar en buigt zich onmiddellijk over de partituur op zoek naar zijn stemvork, terwijl de bassen zich achter de sopranen nestelen. Er is nog tijd voor wat nuttig overleg, maar bij het eerste teken veren zowel sopranen als alten op van hun stoel. De sfeer is gezet. Het inzingen begint.

Halverwege is het tijd voor pauze. Tijd om boven de bar te gaan verkennen en wat mee te deinen op Malando muziek. Helaas heeft de bar geen Westmalle Dubbel, wat ik wel een minpintje vindt. 

Om bij de bar te komen is wel wat klimwerk nodig en van boven af heeft het wel iets van een zwarte piste op de wintersport. 

 

Er is gelukkig net als daar een lift aanwezig, verstopt in een van de vele zij-gangetjes. Een ideale plek voor een kort en intiem samen zijn. Yes !

Terug in de kerkzaal valt het mij op dat er weliswaar veel ruimte is, maar dat het geheel ook nogal kaal in aankleding is. Er is een lichtpunt ( figuurlijk ) en dat is de goed doorwerkte collage boven het altaar. Daar vind ik ook de kleuren in terug die ons koor zo kenmerkt. Zo zijn links onderaan de bassen te zien, in het midden het heilig vuur van de tenoren. Er is ook een zoekelement, dat mogelijk met Bogoroditse Devo heeft te maken. Kortom er is veel te zien.

De akoestiek is echter prima. Vanuit mijn positie bij de bassen komt alles wat Herbert zegt als een trilling naar mij toe. Dat is wel even wennen. Tijd voor een geluidsopname.

 

 

 

Op 10 februari zingen we weer verder. 

Henk, 27 januari 2022.

https://youtu.be/InMhSNBlIg8

Deze link gaat naar Bogoroditse Devo met bladmuziek.
 

 

Winterbeelden januari 2022.

 Winterbeelden januari 2022.

De winter speelt zich al langere tijd af onder hogedrukgebieden zonder zon en met veel mist en bewolking. Het was dan ook een uitkomst dat er "in het zuiden" zon op komst was. Als een kind zo blij stapte ik met grote verwachtingen in de auto op weg naar België. In eerste instantie was het ook daar bewolkt.

Dat veranderde echter snel, nadat ik wat verder zuidwaarts was gereden en daar behalve zon ook een zonnige benzineprijs van 1,61 euro ontmoette. Wat een heerlijk gevoel. En nadat ik in de Carrefour een ladinkje Orval had aangeschaft ( weer een voordeel van 1 euro per fles ) kon mijn dag niet meer stuk. 

Tijd voor een mooie wandeling in De Mosten, onderbroken door 2 bankjes op de route waar het goed en droog zitten en af en toe klauteren was.

En na een heerlijke lunch bij "Altijd Beet" , het plaatselijke vissersdomein, werd het nog beter. De temperatuur steeg zowaar naar 12 graden. De klaterende fonteinen dansten in het zonlicht en alles zag er zo anders uit. Zo 2022.....

Ik kreeg zin om te zwemmen, met een biertje op het terras in de zon te zitten, maar helaas het terras was nog dicht en een zwembroek ? Wie had daar eerder aan gedacht. Het bleef dus bij koesteren in de zon. Zolang totdat de file riep ( nou ja de roep om voor de file thuis te zijn ). Het was weer mooi geweest. Het was alsof de auto ook anders reed. In ieder geval goedkoper.

 

De Mosten, Meer, België, 17 januari 2022.

De eerste winterbeelden van 2022 heb ik inmiddels vastgelegd. Met name op 1 januari was het stralend weer. Deze week overheerst de mist en er zijn ook tussenvormen. Hoe dan ook: het wandelen is er goed.

Overigens zijn de bankjes langs de route vochtig. Jumbo heeft daar een gezellige oplossing voor. Om blij van te worden.

Nieuwe collage's januari 2022.

Nieuwe collages.

25 januari 2022.

Het is collagetijd. Het herzien van oud werk en het maken van nieuw werk uit die delen die zich voor hergebruik lenen. En dan gebeurt er dit :

Een intense en kleurrijke wereld komt tevoorschijn. Intuïtief, vitaal en verrassend. Die met de schilddragers fascineert mij het meest en ik wissel van gedachten met een kunstzinnige vriendin. Zij ziet er Samoerai in die schilden uittesten. Als ik langer kijk dan zie ik dat ze geen wapens dragen. Het voelt als een dans en wie het het mooist doet heeft gewonnen. Was dat overal maar zo.

 

 

14 januari 2022.

Daar het nog altijd lockdown is, alle dagen op elkaar lijken en het buiten grijs en mistig is........dan is het werken met kleur een mooie remedie. Als er dan ook nog gerecycled kan worden, dan is er een begin. Veel en nauwkeurig stroken snijden van en uit schilderijen die om een tweede leven vragen. Dat valt niet altijd mee, omdat de te verweven kleuren ook bij elkaar moeten passen. Anders gezegd: het samenvoegen van 2 werken moet meer geven dan beiden apart.

En zo wordt de doorgang van een schilderij van een bijna ondoordringbaar bos nog verder versterkt via het rasterwerk ervoor. Ondanks dat blijft er licht zichtbaar. In dit geval door de reflectie van bladgoud-vlokken.

Behalve de stroken is ook de ondergrond waarop gewerkt wordt belangrijk. Soms is het net niet helemaal okee en bij een dergelijke twijfel is het beter om eerst verder te onderzoeken. Dat ziet er zo uit:

 

Een andere manier van werken is eerst met tape en acryl een intuïtief bepaald lijnenpatroon uitzetten. Daarna worden de stroken op dezelfde wijze toegevoegd en ontstaat een min of meer willekeurig lijnenspel.

En in dit geval kies ik ervoor een uitsnede te maken als eindresultaat.

Wordt vervolgd.

Adieu Popkoorplus.

 

 Op 31 oktober 2018 nam een groep enthousiaste mensen ( Marja, Sirach, Adnan, Fonger, Joke en Laïla ) het initiatief tot het oprichten van Popkoorplus. Met als doel mensen van buiten ons taalgebied Nederlands te leren via het zingen van Nederlands repertoire en houden van eenvoudige kringgesprekken in de pauze.

Het een en ander gebeurde in de Romeijnshof in Rotterdam Ommoord. Ik las de advertentie waarin belangstellenden werden opgeroepen en ging kijken. Ik besloot te blijven. Op 29 januari 2019 opende de toenmalige wethouder van onderwijs, Judith Bokhove het koor officieel in aanwezigheid van de media. 

 

 Als dirigente werd Judith Olthuis gevonden. Met piano, gitaar en innerlijk vuur zou zij ons het repertoire aanleren. En dat repertoire kon van heel eenvoudig ( Hand in hand kameraden, Tulpen uit Amsterdam, Opzij, opzij ) tot wat complexer ( Is dit alles, Parijs, Vrede ).

 Het koor kreeg meer bekendheid, ook in de media en de Haagse Hogeschool kwam langs voor een filmreportage. Intussen ging het bestuur verder met het verzamelen van subsidies en andere middelen. Alles werd steeds professioneler ( website, projecties ).

Op een zeker moment stapten ook de taallesgroepen van de Romeijnshof ter verkenning in en dat leverde deze foto op.

 Het contingent Nederlanders bleef in de loop van de tijd vrij stabiel. Onze doelgroep gaf echter wel regelmatig wisselingen. Sommigen werden vaste deelnemers.Met meer muzikale integratie als gevolg.

 Anderen kwamen af en toe of een keertje. Soms brachten ze een aantal volgelingen mee, zoals op de solo-avond, waarbij ( voor mijn gevoel ) een imam langdurige Arabische liederen bracht die door zijn aanhang, uitgerust met gediamantteerde smartphones werden vastgelegd. Hun belangstelling voor onze tulpen en Suzanne was duidelijk minder.

 Gelukkig stabiliseerde het koor in een mooie mix en konden we samen gaan optreden buiten de oefenlocatie. Een van de eerste toppers was ons bezoek aan Hoppensteyn, het verzorgingshuis. Daar gebeurde een wonder. Een van de bewoners die de indruk wekte al heel ver weg te zijn, verrees bij Hand in Hand Kameraden uit zijn ligstoel, riep om support en wandelde vervolgens de zaal door.

 

 

Er volgden meer optredens zoals op de Lijnbaan en bij de Markthal ( Rotjeknor-festival ), bij het Leger des Heils en het integratiediner in Crooswijk. 

 

 

Intussen was de Lente in de ogen van de Tandartsassistentie gaan stralen en kwam zelfs compositeur Hans de Koning dat met ons oefenen.

Zoals eerder gezegd: in de pauzes splitsten we ons op in kleine groepjes en met door de sponsors gefinancierd thee en fris. En dan probeerden we zo goed mogelijk Nederlands te spreken ( met af en toe een snufje Engels of Spaans ). En als het echt niet lukte dan waren we ook goed in gebaren en mimiek.

Af en toe viel er ook iets te vieren. De leden zorgden dan voor allerlei exotische hapjes en we bekeken de wereldkaart waar met punaise aangegeven werd uit welke landen we deelnemers hadden. Op zo'n feestje waren er ook voordrachten en optredens.

 En zo streefden we week in, week uit naar een steeds verdere perfectie van ons songbook dat steeds breder en uitgebreider werd. Hoogtepunt was altijd "het wil nog niet goed lukken om de vrede te bewaren, te bewaaaaaaaaren ! van Ruth Jaccott.

Rest mij dit verhaal af te sluiten met André Hazes junior en Leef ! Ik had er de juiste beweging bij gevonden, maar toen sloeg de Corona toe. We deelden nog een keer Sinterklaas-surprises, maar toen was het voorbij. Er brak een lange wachttijd aan. Het aantal leden werd onduidelijk, het bestuur wilde het stokje overdragen en onze dirigente ging stoppen. Een oproep tot overname van het geheel vond geen tot onvoldoende gehoor. Er restte nog slechts een.......:

Adieu Popkoorplus.

Henk, Rotterdam, 3 januari 2022.