Op 31 oktober 2018 nam een groep enthousiaste mensen ( Marja, Sirach, Adnan, Fonger, Joke en Laïla ) het initiatief tot het oprichten van Popkoorplus. Met als doel mensen van buiten ons taalgebied Nederlands te leren via het zingen van Nederlands repertoire en houden van eenvoudige kringgesprekken in de pauze.
Het een en ander gebeurde in de Romeijnshof in Rotterdam Ommoord. Ik las de advertentie waarin belangstellenden werden opgeroepen en ging kijken. Ik besloot te blijven. Op 29 januari 2019 opende de toenmalige wethouder van onderwijs, Judith Bokhove het koor officieel in aanwezigheid van de media.
Als dirigente werd Judith Olthuis gevonden. Met piano, gitaar en innerlijk vuur zou zij ons het repertoire aanleren. En dat repertoire kon van heel eenvoudig ( Hand in hand kameraden, Tulpen uit Amsterdam, Opzij, opzij ) tot wat complexer ( Is dit alles, Parijs, Vrede ).
Het koor kreeg meer bekendheid, ook in de media en de Haagse Hogeschool kwam langs voor een filmreportage. Intussen ging het bestuur verder met het verzamelen van subsidies en andere middelen. Alles werd steeds professioneler ( website, projecties ).
Op een zeker moment stapten ook de taallesgroepen van de Romeijnshof ter verkenning in en dat leverde deze foto op.
Het contingent Nederlanders bleef in de loop van de tijd vrij stabiel. Onze doelgroep gaf echter wel regelmatig wisselingen. Sommigen werden vaste deelnemers.Met meer muzikale integratie als gevolg.
Anderen kwamen af en toe of een keertje. Soms brachten ze een aantal volgelingen mee, zoals op de solo-avond, waarbij ( voor mijn gevoel ) een imam langdurige Arabische liederen bracht die door zijn aanhang, uitgerust met gediamantteerde smartphones werden vastgelegd. Hun belangstelling voor onze tulpen en Suzanne was duidelijk minder.
Gelukkig stabiliseerde het koor in een mooie mix en konden we samen gaan optreden buiten de oefenlocatie. Een van de eerste toppers was ons bezoek aan Hoppensteyn, het verzorgingshuis. Daar gebeurde een wonder. Een van de bewoners die de indruk wekte al heel ver weg te zijn, verrees bij Hand in Hand Kameraden uit zijn ligstoel, riep om support en wandelde vervolgens de zaal door.
Er volgden meer optredens zoals op de Lijnbaan en bij de Markthal ( Rotjeknor-festival ), bij het Leger des Heils en het integratiediner in Crooswijk. 
Intussen was de Lente in de ogen van de Tandartsassistentie gaan stralen en kwam zelfs compositeur Hans de Koning dat met ons oefenen.
Zoals eerder gezegd: in de pauzes splitsten we ons op in kleine groepjes en met door de sponsors gefinancierd thee en fris. En dan probeerden we zo goed mogelijk Nederlands te spreken ( met af en toe een snufje Engels of Spaans ). En als het echt niet lukte dan waren we ook goed in gebaren en mimiek.
Af en toe viel er ook iets te vieren. De leden zorgden dan voor allerlei exotische hapjes en we bekeken de wereldkaart waar met punaise aangegeven werd uit welke landen we deelnemers hadden. Op zo'n feestje waren er ook voordrachten en optredens.
En zo streefden we week in, week uit naar een steeds verdere perfectie van ons songbook dat steeds breder en uitgebreider werd. Hoogtepunt was altijd "het wil nog niet goed lukken om de vrede te bewaren, te bewaaaaaaaaren ! van Ruth Jaccott.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten