Alles kids met Mette.

Alles kids met Mette.

Eindelijk was het dan zo ver en kon ik in de voetsporen van mijn grote broer treden: ik ging met oma naar Rotterdam waar zij en opa Henk een kindvriendelijk dagprogramma hadden samengesteld.

Na een ritje zonder files kwamen we aan in Stormpolder.

Omdat ik nog wat losse edelstenen in mijn jaszak had liet ik opa een mooie uitkiezen. 

Opa zelf had wat muizen meegenomen, die de auto van oma moesten bewaken.

 Voor het eerst van mijn leven zag ik een waterbus en nadat oma tolgeld had betaald mochten we meevaren.

Dat ging soms zo snel, dat ik mij afvroeg of we soms zouden gaan vliegen.

Na een klein halfuurtje waren we bij de Erasmusbrug en gingen we verder lopen naar "Alles Kids".

Onderweg liet oma zien waar zij als studente had gewoond en zwaaiden wij naar de overkant waar oom Ewoud en tante Pauline mooie dingen op de 26ste etage doen.
Dat had ik ook wel willen zien, maar ja, er was al zoveel te doen vandaag.

Zo kwamen we een paar grote konijnen tegen. Opa kende die ene grote en had er een vriendelijk gesprek mee.

Oma ging naar een andere en liet zien dat zij vroeger regelmatig konijn gereden had.

Zelf vond ik het allemaal wat vreemd en ik besloot niet verder te gaan dan het staartje van konijn 3, dat er mooi gepoetst uitzag.

Na het konijnrijden had oma wel zin in koffie met een stiekum krentenbolletje en zo belandden we in de Kunsthal.

Toen ik een warme chocolademelk had besteld zei oma dat ze die ook wel gelust zou hebben. Een beetje verdrietig keek zij toe hoe ik genoot. Het was ook wel heel erg lekker, zelfs zonder slagroom, maar de koffie smaakte ook goed en toen werd oma als vanzelf weer blij.

Aan de overkant was ook een leuk museum met het skelet van een potvis aan het plafond,

maar ja..................een volgende keer dan maar. 

Daarna liepen we over een groot plein naar Museum Boymans. Ik was nog nooit in zo'n groot museum geweest, maar nadat we onze spullen achter de tralies hadden gedaan was ik er helemaal klaar voor.

 

Zo kon ik heel goed een balletdanseresje nadoen. Werkte ik met rode klei en stelde ik mijzelf op de hoogte van wat ik precies gezien had. Allemaal heel informatief.

Oma liet zien dat zij heel veel talent had om een standbeeld te zijn.

Zo groot had ik haar nog nooit gezien.

  Wat ook heel leuk was: We moesten op de grond gaan liggen en dan hing er hoog boven ons een spiegel, zodat je een foto kon maken.

Zoiets wil ik ook wel in mijn kamer. 

Zo kun je heel gezellig "bekketrekken" op het plafond.

Leuk hoor ! 

 We zagen ook een heel lange film waarin van alles gebeurde met water, vuur, balonnen, karretjes, kaarsen, blikken, vuurwerk.

Ik kon bijna niet stoppen met kijken, maar er wachtte al een nieuwe verrassing: een spiegelkamer.

Dat was heel vreemd: er ging 1 Mette naar binnen en toen waren er ineens wel 100.

Daarna was het tijd om wat te luieren en kropen we langs grote netten naar boven. Daar lagen kussens en konden we naar muziek luisteren. Ik was het eerste boven, want opa en oma moesten eerst oefenen. Leuk om te zien en......te horen.

 

In een andere zaal konden we ons zelfportret tekenen met hele lange viltstiften.
Opa had hier duidelijk talent voor.

In nog een andere zaal kwam een schip door ijs en sneeuw op ons afvaren. Dat zag er heel spannend uit en ik besloot eens wat dichterbij te gaan kijken. Er liep ook een man voor het schip uit. Gek hoor. 

Maar ineens was het schip wel heel dichtbij en maakte ik dat ik wegkwam.

Oma vond dat dat niet kon en is toen naar de kapitein gegaan om te vragen of hij rustig aan kon doen.
Goed zo oma !

Daarna ging oma op huizenjacht. Er was een patiowoning waar veel belangstelling voor was. Deze was opgebouwd uit gerecylde materialen en goed geïsoleerd.
Ik mocht mee naar binnen, waar een jongetje televisie zat te kijken.

Oma had het al snel gezien ( er was immers geen tuin bij het huis ) en stapte opgelucht naar binnen en weer naar buiten.

En toen kreeg ik ineens een goed idee: ik wilde terug naar de konijnen en met hen op de foto. En nadat opa zijn sleuteltje en oma haar rugzak had teruggevonden verlieten wij Museum Boymans. Onderweg speelden wij nog wat met de fontijntjes op het grote plein, die het soms wel en soms niet deden.

Deze konijnen waren echt leuk. En glad, maar met een beetje hulp lukte het mij erop te klimmen. Opa maakte een leuke foto vanaf de verkeerde plek, maar dat begreep hij al heel snel. Bravo opa !

 

We liepen door een mooi park terug naar de boot. Ineens wilde ik laten zien dat ik mijn tanden goed gepoetst had. Dat zag er allemaal heel gezond uit.

 We liepen langs grote piratenschepen met hoge masten en langs het Wereldmuseum, waar mijn grote broer Tijmen zo bekend mee is, naar de waterbus.

 

Omdat we een tijdje moesten wachten en de kade bewoog op het water, hebben opa en ik 1000 keer "heen en weer" gezongen. Daar keken de meeste mensen van op.

Op de boot, die anders bewoog, zongen we ook nog 100 keer "op en neer".

Dat was lachen, behalve voor die mevrouw voor ons, die liever boos omkeek, terwijl ze ook mee had kunnen doen.

   

  En na een snelle vaart kwamen we weer in Stormpolder en gingen we lachend en tevreden naar huis.
Het was weer heel mooi geweest ( morgen weer ? ).

Rotterdam, 26 oktober 2016.

Zin hebben in Meer.

Op mijn maandelijkse gang naar Antwerpen kan ik er niet aan ontkomen om te profiteren van de lagere benzineprijs bij onze zuiderburen. Ik sla dan na de grens al snel af bij de afslag Zundert/Meer.

Linksaf is de benzine meer dan een dubbeltje duurder als rechtsaf.

Ik sla dus niet linksaf.

Na een paar honderd meter is een tankstation. Iets verder naar rechts ga je het dorp in en ga je links dan kom je na een paar kilometer in een fraai recreatiegebied.

Ik sla nu wel linksaf.

Nu had ik nooit veel tijd om het te verkennen ( het dorp ook niet ), maar nu vandaag was het zonnig met een koude oostenwind. Een perfekte dag om eens wat verder te kijken.

Om het avontuur te vergroten sloeg ik na de tweede kruising rechtsaf. Het leverde mij bij de Carrefour een vers abdijbrood, wijn, kazen, een komkommer ( gezond ) en een nieuw hooggegist bier op, waarvan Albert Heijn de flessen terugneemt..

 Mijn dag kon al niet meer stuk. Met alle verworvenheden reed ik nu naar het recreatiegebied "de Mosten" en nestelde mij uit de wind, in de zon aan de lokale visvijver van de gehhel verlaten visvereniging "Altijd Beet ".

Stoel naar buiten, verse koffie , broodjes en mijn bijna laatste gratis Trouw ( inclusief De Verdieping ) op schoot. Heerlijk uit de koude wind.....vakantie !

Na een tijdje schudde ik de luiheid van mij af en kwam in beweging:

Eerst door het prachtige dennenbos.....

Verder langs het grootste van de 3 meren......

 En via vele ruiterpaden en hindernissen......

 langs de klimobjecten en speeltuinen aan het strandbad......

Naar het restaurant met terras, de midgetgolfbaan.....................

Tot de plaats waar gewaterskied kon worden.

In dit geval was er een moedig klasje kinderen die hier de woensdagmiddag ging doorbrengen.

En zo belandde ik weer aan mijn visvijver in de zon, waar ik een Belgisch echtpaar ontmoette dat mij naar de juiste weg vroeg. Dat krijg je als je alles al gezien hebt.

Het was weer mooi geweest en het smaakte naar Meer.

 

Peter Lindbergh in de Kunsthal.

Eerlijk gezegd had ik nooit van de man gehoord. Charles Lindbergh die kende ik wel. 

Een goed georganiseerde PR - campagne maakte dat ik er niet meer omheen kon. Peter is fotograaf en een hele bekende. Zijn focus richt hij vooral op mooie dames, die hij het liefst posteert in industriële gebieden.

Op het journaal was hij - zo te zien een beminnelijke man, maar ja wat wil je anders - met enkele topmodellen, waaronder Lara Stone, zijn expositie aan het promoten.

En zo werd het in de bovenzalen van de Kunsthal een rondreis temidden van dames die van alles en nog wat kunen oproepen.

Het ene moment ben ik toeschouwer van een aantal dollende meiden in overhemden van de zaak. Sommigen maken wat contact, anderen niet. En dan ineens kijken ze mij met 5 verwachtingsvol aan.

Het volgende moment is die aandacht er ook, maar tsja, waar komt zij vandaan ( leuk is het vast niet ).

Of dan is er dat ingekeerde meisje bij wie ik me afvraag: Waar ben je ?

Of die waarbij mij duistere kant nieuwsgierig wordt. 

"Wil je met mij op de motor" zal ik maar zeggen ?

Deze modellen zijn voor mij allemaal nieuw, ik ken ze niet.

Hoe anders wordt het als het gaat om iconen uit de film en muziekwereld.

Daar loopt herkenning op en dat geeft voor mij een meerwaarde. Ze staan dichterbij.

Kate Blanchett, Penelope Cruz, Tina Turner, Scarlett Johansson.

Prachtige foto's in verschillende rollen.

De PR van Peter was ook heel goed verzorgd. Er waren allerlei Peter-items in de vorm van werkkleding ( zie foto ), boeken, t-shirts, parfum,tasjes.

Ook zijn bijverdiensten heeft hij goed geregeld.

Ik twijfelde tussen een klein postertje van 15 euro, een kostbaar t-shirt en een tattoo van de Erasmusbrug ( inclusief model ? ).

Toen ging het echter regenen en had ik een ander probleem.

Het natuurhistorisch museum lag er troosteloos en verlaten bij. 

Iedereen zat op schoot bij Peter en zijn modellen.

Niet onbegrijpelijk.