Alles kids met Mette.

Alles kids met Mette.

Eindelijk was het dan zo ver en kon ik in de voetsporen van mijn grote broer treden: ik ging met oma naar Rotterdam waar zij en opa Henk een kindvriendelijk dagprogramma hadden samengesteld.

Na een ritje zonder files kwamen we aan in Stormpolder.

Omdat ik nog wat losse edelstenen in mijn jaszak had liet ik opa een mooie uitkiezen. 

Opa zelf had wat muizen meegenomen, die de auto van oma moesten bewaken.

 Voor het eerst van mijn leven zag ik een waterbus en nadat oma tolgeld had betaald mochten we meevaren.

Dat ging soms zo snel, dat ik mij afvroeg of we soms zouden gaan vliegen.

Na een klein halfuurtje waren we bij de Erasmusbrug en gingen we verder lopen naar "Alles Kids".

Onderweg liet oma zien waar zij als studente had gewoond en zwaaiden wij naar de overkant waar oom Ewoud en tante Pauline mooie dingen op de 26ste etage doen.
Dat had ik ook wel willen zien, maar ja, er was al zoveel te doen vandaag.

Zo kwamen we een paar grote konijnen tegen. Opa kende die ene grote en had er een vriendelijk gesprek mee.

Oma ging naar een andere en liet zien dat zij vroeger regelmatig konijn gereden had.

Zelf vond ik het allemaal wat vreemd en ik besloot niet verder te gaan dan het staartje van konijn 3, dat er mooi gepoetst uitzag.

Na het konijnrijden had oma wel zin in koffie met een stiekum krentenbolletje en zo belandden we in de Kunsthal.

Toen ik een warme chocolademelk had besteld zei oma dat ze die ook wel gelust zou hebben. Een beetje verdrietig keek zij toe hoe ik genoot. Het was ook wel heel erg lekker, zelfs zonder slagroom, maar de koffie smaakte ook goed en toen werd oma als vanzelf weer blij.

Aan de overkant was ook een leuk museum met het skelet van een potvis aan het plafond,

maar ja..................een volgende keer dan maar. 

Daarna liepen we over een groot plein naar Museum Boymans. Ik was nog nooit in zo'n groot museum geweest, maar nadat we onze spullen achter de tralies hadden gedaan was ik er helemaal klaar voor.

 

Zo kon ik heel goed een balletdanseresje nadoen. Werkte ik met rode klei en stelde ik mijzelf op de hoogte van wat ik precies gezien had. Allemaal heel informatief.

Oma liet zien dat zij heel veel talent had om een standbeeld te zijn.

Zo groot had ik haar nog nooit gezien.

  Wat ook heel leuk was: We moesten op de grond gaan liggen en dan hing er hoog boven ons een spiegel, zodat je een foto kon maken.

Zoiets wil ik ook wel in mijn kamer. 

Zo kun je heel gezellig "bekketrekken" op het plafond.

Leuk hoor ! 

 We zagen ook een heel lange film waarin van alles gebeurde met water, vuur, balonnen, karretjes, kaarsen, blikken, vuurwerk.

Ik kon bijna niet stoppen met kijken, maar er wachtte al een nieuwe verrassing: een spiegelkamer.

Dat was heel vreemd: er ging 1 Mette naar binnen en toen waren er ineens wel 100.

Daarna was het tijd om wat te luieren en kropen we langs grote netten naar boven. Daar lagen kussens en konden we naar muziek luisteren. Ik was het eerste boven, want opa en oma moesten eerst oefenen. Leuk om te zien en......te horen.

 

In een andere zaal konden we ons zelfportret tekenen met hele lange viltstiften.
Opa had hier duidelijk talent voor.

In nog een andere zaal kwam een schip door ijs en sneeuw op ons afvaren. Dat zag er heel spannend uit en ik besloot eens wat dichterbij te gaan kijken. Er liep ook een man voor het schip uit. Gek hoor. 

Maar ineens was het schip wel heel dichtbij en maakte ik dat ik wegkwam.

Oma vond dat dat niet kon en is toen naar de kapitein gegaan om te vragen of hij rustig aan kon doen.
Goed zo oma !

Daarna ging oma op huizenjacht. Er was een patiowoning waar veel belangstelling voor was. Deze was opgebouwd uit gerecylde materialen en goed geïsoleerd.
Ik mocht mee naar binnen, waar een jongetje televisie zat te kijken.

Oma had het al snel gezien ( er was immers geen tuin bij het huis ) en stapte opgelucht naar binnen en weer naar buiten.

En toen kreeg ik ineens een goed idee: ik wilde terug naar de konijnen en met hen op de foto. En nadat opa zijn sleuteltje en oma haar rugzak had teruggevonden verlieten wij Museum Boymans. Onderweg speelden wij nog wat met de fontijntjes op het grote plein, die het soms wel en soms niet deden.

Deze konijnen waren echt leuk. En glad, maar met een beetje hulp lukte het mij erop te klimmen. Opa maakte een leuke foto vanaf de verkeerde plek, maar dat begreep hij al heel snel. Bravo opa !

 

We liepen door een mooi park terug naar de boot. Ineens wilde ik laten zien dat ik mijn tanden goed gepoetst had. Dat zag er allemaal heel gezond uit.

 We liepen langs grote piratenschepen met hoge masten en langs het Wereldmuseum, waar mijn grote broer Tijmen zo bekend mee is, naar de waterbus.

 

Omdat we een tijdje moesten wachten en de kade bewoog op het water, hebben opa en ik 1000 keer "heen en weer" gezongen. Daar keken de meeste mensen van op.

Op de boot, die anders bewoog, zongen we ook nog 100 keer "op en neer".

Dat was lachen, behalve voor die mevrouw voor ons, die liever boos omkeek, terwijl ze ook mee had kunnen doen.

   

  En na een snelle vaart kwamen we weer in Stormpolder en gingen we lachend en tevreden naar huis.
Het was weer heel mooi geweest ( morgen weer ? ).

Rotterdam, 26 oktober 2016.