maandag 14 maart 2022

Breda Art Fair 2022.

 Breda Art Fair 2022.


Altijd leuk om te bezoeken, een Art Fair. Er komen er steeds meer van en deze keer in Breda. En dus gingen Karel ( die relaties heeft in de grote kunst ) en ik op zondagochtend naar de kerk. De Grote Kerk in Breda, waar een flinke groep kunstenaars zijn / haar werk lieten zien. Ondanks het vroege tijdstip was het al flink, maar niet hinderlijk druk.


 Deze keer hoefden alleen de kaartjes gescand te worden, mochten we een gratis catalogus later ophalen ( anders loop je er maar mee te doen ) en een paaseitje plukken uit de grote bak.  
Het aanbod was weer zeer veelzijdig en dat geeft aan dat veel mensen hun eigen weg en medium kiezen. Dat heeft ook wel een nadeel: niet alles wat getoond wordt heeft m.i. het predicaat kunst of het is op amateuristisch niveau. Daarnaast is het fijn als je kunt verkopen, omdat de staangelden niet gering zijn. Zo was er deze beurs ook ruimte voor de kleine prijsjes en werd er in die sector ook leuk verkocht.
 

En er is ook kwaliteit, zoals deze fotograaf die zijn beelden schiet in gebouwen met vergane glorie. Zelf krijg ik dan zin om zo'n ruimte op te knappen en er iets leuks, b.v. een atelier van te maken. En over vergane glorie gesproken: ook in deze kerk is daar het nodige van te vinden, al is het tijdelijk gecamoufleerd door de exposities. Een mooi beeld vind ik dit:

Beneden eigentijdse vrolijkheid en boven een kerkelijk drama. En helaas weinig opgemerkt. Ik kreeg ook steeds meer zin om elementen van het gebouw te fotograferen. Ik zie ook verbanden: de uitingen van de zielen van de kunstenaars komen samen in de kerk. En dat is natuurlijk onbedoeld mooi !

We vinden het ook leuk om als de gelegenheid zich voordoet in gesprek te gaan met de kunstenaar. Deze keer was dat met Annelies de Jong, een vrouw die indrukken van uiterlijke en innerlijke reizen in beeld brengt. Zij heeft een prachtige schildertechniek.

Een boeiend schilderij, omdat er veel symboliek in zit en er ook veel te kijken / te zien valt. Het doet eerst aan een Annunciatie denken: de engel Gabriël brengt een blijde boodschap aan Maria. Veel kunstenaars hebben zich in de loop van de tijd met dat thema bezig gehouden. De goede kijker ziet echter dat er niet echt sprake is van een ontmoeting: er is geen oogcontact en geen reactie van de vrouw. Dat roept de vraag op wat hier aan de hand is. Door dit intrigerende gebeuren blijft de aandacht weg bij het midden van het schilderij: de boom, gecoupeerd, maar ook geworteld. Hoopvol is voor mij het grote licht dat achter de rug van de engel contact maakt met de zo hard getroffen boom.

Een heel andere sfeer ontmoetten we bij Bianca Harling van Atelier Moeder Aarde. Een antroposofische sfeer. Dat is waar ik sterk aan denk: werken met wol, vilten. Het heeft genoeglijks, doet aan schaapjes denken en liggen op een mooie vacht.

Meer speelse elementen zijn te vinden in de keramiek en de glaskunst. Het keramische geduld dat nodig is voor zoveel torentjes herken ik wel. Bij het glas ervaar ik meer het experiment. En ook nu weer herkende ik de vrolijke bloemen van Conny Franssen, die wat mij betreft zo in een mooie zonnige slaapkamer de stralend witte muren mogen sieren. Dat is goed wakker worden.

Er waren ook weer veel bronzen beelden te zien, waarbij naar deze mijn voorkeur uitging.


Tijd om afscheid te nemen, maar op de valreep werden we aangesproken door een journalist van het Brabants Dagblad, die onze ervaringen wilde horen. En zo geschiedde: het verslag staat onderaan dit artikel.

Het was tijd voor een zonnetje, terrasje en pilsje en dat kon meteen tegen de muur van de kerk. Heerlijk uit de wind, nog een gratis tijdschriftje over kunst-vitaminen bij ons.En dan terug en vooruitblikken.


Zo goed als de doorstroming was in de kerk, zo slecht was deze op de terugweg naar Rotterdam. De halve Brienenoord afgesloten en een heel traag kruipende file onder de misleidende bordjes van 50 km per uur. Gelukkig had ik recent Frans repertoire gedownload en daar wij allebei geoefende zangers met Franse ervaringen zijn werd het een uurtje chansoneren. Erg leuk om te doen.
 
 

Annelies de Jong. www.annelies-dejong.nl ...Conny Franssen. www.qeimoy.com...Erik Blok.wwwdekunstmakers.com...Loes Davidse. www.art-works.nu...Feico Hajonides. www.feicohajonides.nl....Brigitte Schreuder. www.brigitteschreuder.nl....Wil Westerweel. www.wilwesterweelfotografie.nl...Bianca Harling. Atelier Moeder Aarde.






 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.




Kleur, een intuïtieve schildermiddag.

 Kleur, een intuïtieve schildermiddag.

Het is zaterdagmiddag 12 maart. Vanmiddag gaan we schilderen met een even eenvoudig als complex thema: Kleur. Na het elkaar vertellen wat op dit moment kleur in ons leven brengt en de koffie gaan we aan de slag. Niet teveel denken. Gewoon doen, durven en ervan uitgaan dat het proces belangrijker is als het resultaat. Er hoeft deze middag geen nieuwe Rembrandt op te staan en als het dan toch gebeurt, laat het dan een Appel, een Fauves of een Blaue Reiter worden.






Bij de nabespreking drinken, eten en bespreken we kleur. Mooi om te zien hoe de zorgvuldig bereide hapjes de droge witte wijn aanvullen, waardoor onze zintuigelijke waarneming nog sterker wordt. En dan zien we exotische planten, toeterende olifanten, een iglo of een lichtflits in een heftige wereld.

En dat leidt tot tevredenheid.



zaterdag 5 maart 2022

Schrijfcafé: wat ik lekker vind. Toen en nu.

 Wat ik lekker vond en vind. 

Toen en nu.

Brood.

Op vrijdag 4 maart was het weer tijd voor het schrijfcafé bij Janneke. We zijn er allemaal. De opdrachten van deze middag zijn: Vrede en Wat ik lekker vind ( tevredenheid ). Vrede kun je terugvinden bij het voorgaande blog: mantra's voor vrede. Dit gaat over het tweede onderdeel.

 

Brood toen.

Het loopt tegen Pasen als mijn vader in de keuken aan de slag gaat met het maken van "broodhaantjes"( voor de Palmpasen stok ), botervlinders, luxe vlechtbroodjes en de Joodse Challah ( het vlechtbrood ). Hij is meester bakker en beheerst de techniek van het vlechten als geen ander. In de productiebakkerij waar hij nu werkt doet hij dat niet meer, maar tegen Pasen pakt hij zijn oude ambacht weer even op. Als kind, met mijn bebloemde neusje nauwelijks boven de keukentafel kijk ik met bewondering en verwondering hoe die grote handen bloem spreiden, deeg kneden, en vlechtstrengen uitrollen. Daarna is het tijd voor het geheimzinnige rijzen onder de theedoek.


Na de onthulling ( wat zijn ze gegroeid ! ) worden ze ingesmeerd met eigeel en gaan ze de oven in. Ik hou van die baklucht. Toen en nu nog. Het roept huiselijkheid en genieten in mij op. Een vredig proces. Eenmaal uit de oven en afgekoeld mag ik er een proeven. Ik doe dat door met mijn kleine vingertjes steeds stukjes vlecht los te peuteren. Wat overblijft is de bodem en daar lust ik wel wat anders lekkers op.



Brood nu.

Ik ben kieskeurig met brood. Dat zit in mijn DNA . Ik zou het goed doen bij de Keuringsdienst van Waren, een programma waar ik van kan genieten. Steeds weer dat zoeken en vinden van ( dikwijls verloren gegane ) kwaliteit. Zo wandelde ik gisteren via de Hennipgaarde naar de Jumbo in Zevenhuizen. Daar maken ze - onder licentie van La Place - een speciaal speltbrood, waarvan er dikwijls maar 1 of 2 liggen. Die koop ik dan onmiddellijk op. "Die zijn lekker,hé", zegt de verkoopster die de broden door de snijmachine haalt. Er ontstaat een gesprek over de beste broden in de regio. Dat zijn er niet zo veel. Veel brood lijkt tegenwoordig uit de matrassenfabriek te komen. O zo veerkrachtig en verder vrij smakeloos.

Bij de bakker op de Binnenhof worden dagelijks een paar haverbroden gebakken. Om de vingers bij af te likken. Ze zijn duur, 4,25 euro, maar als je er 3 neemt krijg je 3 euro korting. Een zo'n snee even in het broodrooster ( voor de geur ) en dan puur, met boter of dun beleg. Jammie ! Daar sta ik dan weer: 70 jaar na mijn eerste broodhaantje en challah weer te watertanden.

Elfje ( dichtvorm ):

Geef

ons heden 

ons dagelijks brood

en vergeef ons onze

zonden

( bij dat laatste hoort zeker niet het genieten van brood ).


Vraag: wat valt je zo na afloop van het schrijven op ?

Het bakkerschap van mijn vader leeft in zekere zin in mij voort. Steeds op zoek naar en het genieten van kwaliteit. Eerder was mij al duidelijk geworden dat het hebben en gebruiken van een keramiekoven en het bakken van objecten daar ook vandaan komen.


In dierbare herinnering:

Hendrik Wietzes van der Veen ( 1905 -1984 ).


Mantra's voor vrede.

 Mantra's voor vrede. 

Of ik op dinsdag 1 maart mee wil zingen voor vrede ? Toen die vraag binnenkwam en tegelijk de donkere berichten uit Oekraïne binnen stroomden, wilde ik dat wel. Het werd een bijzondere avond, ook omdat er wereldwijd werd meegedaan. 

Later begreep ik dat de Hindoes op deze dag zingen en bidden tot de god Shiva in de hoop en verwachting dat deze de wereld zal zuiveren van de duisternis en het licht bij de mensen brengt.


In het schrijfcafé op vrijdag  4 maart komt bij het thema Vrede, de ervaring van woensdag weer terug.

Ahava ( Sanskrit ).

Het is dinsdagavond en ik heb zojuist de link geactiveerd om mee te chanten voor vrede in de wereld. In beeld verschijnt een groep mensen en de muzikale begeleider Jan Hendrik. Ik herken sommigen van een eerdere gelegenheid.

Ik ben niet zo'n on-liner. Ik doe, zeker dit soort activiteiten, liever rechtstreeks in contact met de ander. Maar in dit geval kan het niet anders. Als het zingen of chanten begint voel ik dan ook wat weerstand om mee te doen. Ik los dat op door weg te gaan van het beeld en mij dan te richten op het geluid. Zachtjes zing ik mee. Tussendoor loop ik naar de PC om te kijken hoe het daar gaat. Moedige mensen vind ik. Ze zitten daar open en weliswaar niet bloot, maar wel heel kwetsbaar urenlang in beeld.

De sfeer is er een van verbinding en mildheid en ik blijf kijken. Soms in de verstilling, dan weer in de ritmiek meedoen. Bij de mantra Ahava vraagt de begeleider onze ogen te sluiten en een uitzicht op een mooi landschap te visualiseren. Nu is visualiseren wel mijn ding, maar in deze context wat lastig. Iets in mij zegt te gaan staan en mijn armen wijd te spreiden. Op dat moment opent zich geen landschap voor mij, maar boven mij. Ik zie hoe van bovenaf een driehoek van goudgeel licht op mij neerdaalt. Ik ben verwondert over de snelheid waarmee dit beeld zich aandient. Zo helder, zo intens ook. Vanuit de punt van de driehoek daalt een witte duif met een kloppend hart naar beneden. Het raakt me in stilte en vrede.

De volgende dag vraagt een dierbare vriendin of ik haar wat licht wil sturen, omdat het niet zo goed met haar gaat. Ik reik haar het beeld aan dat ik eerder mocht ontvangen. Een beeld van hoop.

Verbinden, ontvangen, innemen, verbinden en doorgeven. Zo werkt vrede.

Haiku:

Licht valt in driehoek

in mijn gespreide ruimte

een duif brengt vrede.