Wat ik lekker vond en vind.
Toen en nu.
Brood.
Op vrijdag 4 maart was het weer tijd voor het schrijfcafé bij Janneke. We zijn er allemaal. De opdrachten van deze middag zijn: Vrede en Wat ik lekker vind ( tevredenheid ). Vrede kun je terugvinden bij het voorgaande blog: mantra's voor vrede. Dit gaat over het tweede onderdeel.
Brood toen.
Het loopt tegen Pasen als mijn vader in de keuken aan de slag gaat met het maken van "broodhaantjes"( voor de Palmpasen stok ), botervlinders, luxe vlechtbroodjes en de Joodse Challah ( het vlechtbrood ). Hij is meester bakker en beheerst de techniek van het vlechten als geen ander. In de productiebakkerij waar hij nu werkt doet hij dat niet meer, maar tegen Pasen pakt hij zijn oude ambacht weer even op. Als kind, met mijn bebloemde neusje nauwelijks boven de keukentafel kijk ik met bewondering en verwondering hoe die grote handen bloem spreiden, deeg kneden, en vlechtstrengen uitrollen. Daarna is het tijd voor het geheimzinnige rijzen onder de theedoek.
Na de onthulling ( wat zijn ze gegroeid ! ) worden ze ingesmeerd met eigeel en gaan ze de oven in. Ik hou van die baklucht. Toen en nu nog. Het roept huiselijkheid en genieten in mij op. Een vredig proces. Eenmaal uit de oven en afgekoeld mag ik er een proeven. Ik doe dat door met mijn kleine vingertjes steeds stukjes vlecht los te peuteren. Wat overblijft is de bodem en daar lust ik wel wat anders lekkers op.
Brood nu.
Ik ben kieskeurig met brood. Dat zit in mijn DNA . Ik zou het goed doen bij de Keuringsdienst van Waren, een programma waar ik van kan genieten. Steeds weer dat zoeken en vinden van ( dikwijls verloren gegane ) kwaliteit. Zo wandelde ik gisteren via de Hennipgaarde naar de Jumbo in Zevenhuizen. Daar maken ze - onder licentie van La Place - een speciaal speltbrood, waarvan er dikwijls maar 1 of 2 liggen. Die koop ik dan onmiddellijk op. "Die zijn lekker,hé", zegt de verkoopster die de broden door de snijmachine haalt. Er ontstaat een gesprek over de beste broden in de regio. Dat zijn er niet zo veel. Veel brood lijkt tegenwoordig uit de matrassenfabriek te komen. O zo veerkrachtig en verder vrij smakeloos.
Bij de bakker op de Binnenhof worden dagelijks een paar haverbroden gebakken. Om de vingers bij af te likken. Ze zijn duur, 4,25 euro, maar als je er 3 neemt krijg je 3 euro korting. Een zo'n snee even in het broodrooster ( voor de geur ) en dan puur, met boter of dun beleg. Jammie ! Daar sta ik dan weer: 70 jaar na mijn eerste broodhaantje en challah weer te watertanden.
Elfje ( dichtvorm ):
Geef
ons heden
ons dagelijks brood
en vergeef ons onze
zonden
( bij dat laatste hoort zeker niet het genieten van brood ).
Vraag: wat valt je zo na afloop van het schrijven op ?
Het bakkerschap van mijn vader leeft in zekere zin in mij voort. Steeds op zoek naar en het genieten van kwaliteit. Eerder was mij al duidelijk geworden dat het hebben en gebruiken van een keramiekoven en het bakken van objecten daar ook vandaan komen.
In dierbare herinnering:
Hendrik Wietzes van der Veen ( 1905 -1984 ).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten