Een tijd geleden had ik mij n.a.v. een advertentie bij de Rotterdampas aangemeld om deelnemende activiteiten te bezoeken en daar feedback op te geven. Een lange periode hoorde ik niets totdat ik een mail ontving of ik zin had in het gaan ervaren van een "geheime activiteit".
En zo ontmoette ik op een zonnige zondagmiddag Anna ( Rotterdampas ), Steffi ( genodigde ) en Ederlindo ( fotograaf ) aan de overkant van café-restaurant Loos.
Met een natuurlijke nieuwsgierigheid keek ik naar mijn tot nu toe onbekende reisgenoten en dat voelde wel goed.
De geheime reis zou gaan naar Afrika010, een mooi verzorgde expositie in het Wereldmuseum.
Ik had er al zo'n vermoeden van en was tegelijkertijd blij dat het niet een cursus paaldansen was geworden ( alhoewel ).
Nadat wij van de balie-medewerksters ( oh, bent u er weer ? ) instructies hadden ontvangen over kleding, kastjes, flitsers en route, mochten we naar de tweede etage lopen. Ja kostbare exposities worden hier hoog geplaatst i.v.m. een eventuele springvloed ( zo dacht ik ).
En even later gingen we binnen in wat met recht "donker Afrika" genoemd kon worden.
Wij, Steffi en ik mochten vrij rond lopen en kijken, terwijl wij uit allerlei hoeken gefotografeerd werden. Anna zelf zei dat zij er niet was, maar dat niet helemaal waar. Zij verzamelde achtergrond informatie over de diverse beelden, zodat we daar een inhoudelijk gesprek over konden gaan voeren, waar zij dan goed naar luisterde.
Zo ontdekten we al snel dat je alleen een hoed of een pet op had als je belangrijk was.
Een statussymbool dus en niet onbelangrijk: bescherming tegen de verzengende Afrikaanse zon.
In kleine vitrines stonden allerlei magische beelden, waarmee je allerlei leuke, vervelende en nuttige dingen met je dorpsgenoten kon doen.
Je kon er veel kracht van krijgen, als je de spijker op de juiste plaats sloeg.
Sommige van de beelden waren voorzien van een uiterst primitieve iPad.
Daarmee kon je communiceren met jezelf ( spiegelen ) en met anderen ( selfie ).
Even verderop waren beelden te zien van een meer moderne strekking. Zo was er een
Amerikaanse auto en een broedse kip met kuikens....
En natuurlijk Afrikaanse hoeden die geïnspireerd waren op Rotterdamse architektuur, zoals de Euromast, het Potlood, de Kubuswoningen, de Markthal, e.a.
Over het draaggemak van de hoeden liepen de meningen uiteen.
Mogelijk iets voor Prinsjesdag.
Door onze uitwisseling werd het onderling gezelliger en opener en dus besloten we nog wat verder te reizen, via Tibet naar Japan. Ederlindo was daar geweest en kon ons het een en ander vertellen over Japanse spirituele gezangen ( steeds hoger soleren op lage basala klankpatronen ).
Humor ontstond bij de vitrines waar allerlei Japanse sacrale objecten lagen uitgestald. Ja, mannelijkheid is een groot goed voor de Japanner ( Hai Karamas !!! ). Dat een van de fallussen een voorloper leek van de Magnum ( pure chocolade ) bevreemdde mij niet.
Daarna reisden we verder naar beneden. Naar de "Ring of Fire" naar ik begreep een grote cirkel van vulkanen. En zo belandden we in Nieuw-Guinea ( een gesneld kopje zag er mooi opgeleukt uit ) en Oceanië.
Trommelmuziek, maskers, schaduwen en beweging.
Onze eigen schaduwen konden zelfs meedoen in het spel.
De diverse beeldenopstellingen waren prachtig.
Het diepe bruin van het hout in contrast met het schemerige blauw.
En zo kwam er een einde aan onze gezellige Rotterdampas - excursie.
De reis naar huis maakte ik naar oud-Afrikaans gebruik met openbaar vervoer.
Het was weer mooi geweest.
Rotterdam, 25 september 2016.
De reis naar huis maakte ik naar oud-Afrikaans gebruik met openbaar vervoer.
Het was weer mooi geweest.
Rotterdam, 25 september 2016.
