Mantra, Diner en Tarot.

Het is zaterdagnamiddag op het Malmöpad in de Oosterflank. Wij, E , A en ondergetekende zijn in eerste instantie voor een etentje uitgenodigd bij J.
Het is inmiddels zonnig geworden en omringd door lichte snacks en rosé nestelen wij ons in de intens groene tuin.

 

 

Daar bespreken wij de "toestand in de wereld", "die bij de buren" en last but not least "de onze".

 

Als het frisser wordt gaan wij naar binnen om op een wel bijzondere manier warm te worden: het zingen van mantra's. Wij, allen van de zang, doen dat met overgave en het blijkt mogelijk dat als er 2 de basismatra aanhouden, een ander daar op kan gaan improviseren ( soort Hindoe - jazz ).

 

 

 J. is inmiddels in de keuken voor het bereiden van een eenvoudige doch voedzame maaltijd ( klinkt dat bekend ). Wij mogen niet kijken dus chanten we met onze ogen dicht. Wel raakt zij geinspireerd gezien de mandala - vorm waarin zij een van haar schotels presenteert.

 

 

 Zij heeft al het nodige voorwerk gedaan en via democratisch overleg ( ook belangrijk voor de rest van de avond ) wijzen wij onszelf en elkaar een plek aan.

 

 

Er is een voortreffelijke bonen / rijstschotel en een meerkeuzesalade.

Ook mogen we van alles zelf toevoegen en dat maakt het best leuk.

 

 

Na de maaltijd wordt de tafel vrijgemaakt om te werken met de Tarot. We kiezen voor de klassieke afbeeldingen en de zgn."Kruis" methode.

Zo wordt het mogelijk dat wij allemaal kunnen ontdekken wie wij zijn, wat wij willen, wat onze uitdaging is en het uiteindelijke resultaat.

 

 

Zo blijkt de regio Rijnmond te kunnen vertrouwen op de Magiër.

 

 

Ging voor een ander de zon schijnen

 

 

En blijven er - volgens de Heremiet - mogelijk tijdelijk - 2 deelnemers alleen om zich te bezinnen.

En dat terwijl de kaart van "de Geliefden" zo nadrukkelijk aanwezig was.

 

 

Rond 24.00 uur sloten wij de bijeenkomst af met het voornemen dit voort te zetten.

OM NAM O BHAGAVATE VA SUDEVAYA

Met dank aan J. en alle anderen..

 

 

 

 

 

Nieuwe schilderijen.

Na een verblijf van 3,5 week in Frankrijk zonder schilderspullen heb ik de afgelopen 14 dagen weer regelmatig en vooral ook intens geschilderd. Soms alleen en ook met J. en A. Het gelaagd werken met paletmessen neemt een steeds kenmerkender plaats in.

Op woensdagavond 20 augustus kwam na veel geworstel op meerdere doeken tegelijk dit werk tevoorschijn:

 

 

Een ongewilde inspiratie ( transpiratie ? ) ontstond door een ongevraagde bedreiging van een medeburger. Die was nogal heftig en hakte er bij mij goed in.

Met als gevolg een geïmplodeerde energie die om uiting vroeg. Die uiting zag er onder meer zo uit:

 

 

En kreeg geleidelijk meer vorm.

Angst veranderde in een heftige kracht. De verkramping voorbij.

De vitaliteit terug.

 

 

Daarna kwam er ruimte voor een andere energie. Bedoelt als een geopende roos kwam dit beeld tot stand. Boomachtige stevigheid in stam, stengels en wortels.

Kwetsbaarheid in de roos.

 

 

Ook in de omkering een boeiend beeld.

 

 

Gisteravond met A. geschilderd. Na het katharsisschilderij opnieuw de kwetsbaarheid, ingebouwd in een stevig boomnest.

Zo te zien is het voedertijd en dat mag.

 

 

 

Anne-marie Peeraer, beeldend kunstenares.

Vorige week woensdag had ik in Brasschaat een ontmoeting met Anne-marie Peeraer, beeldend kunstenares. Eerder dit jaar bracht ik met vrienden een bezoek aan haar afstudeer-expositie aan de Academie Sint Lucas in Kapellen.

Die avond had ik geen camera meegenomen, maar deze keer wel.

En hoewel de avondschemering al was ingevallen lukte het mij een aantal beelden op foto vast te leggen.

 

 

Anne-marie maakt in haar werk veelal gebruik van organische materialen.

Als basis last zij draadskeletten.

Daaromheen komt plantaardig materiaal, dat mede een dragende en vullende functie heeft, b.v. klimop, Daarover brengt zij boetserend een plasterlaag ( gips, kalkpleister, cement gips ) aan.

 Daar kan dan later eventueel een coating op worden aangebracht.

 

 

Dit materiaalgebruik hangt samen met haar wens zo ecologisch mogelijk te werken.

Mogelijk wordt hierin ook haar belangstelling voor b.v. de antroposofie zichtbaar.

 

Anne-marie besteedt veel aandacht aan de gezichten. Het is steeds weer een proces van geduldig zoeken naar de juiste expressie.

De hoofden worden eerst geboetseerd en daarna in gips afgegoten.

Soms voegt zij nog materiaal toe waardoor de kleur levendiger wordt. De strukturen die dan ontstaan doen denken aan kalk ( schelpdieren ) - afzettingen onder water.

Onderstaand beeld is voor mij dan ook vooral een onder water beeld dat "boven" is gekomen.

Het onbewuste , het slapende bewust gemaakt.

 

 

 

Enkele van haar beelden stralen een diep verlangen uit.

Alsof er gewacht wordt op iets. Iets dat groter is als..

 

Soms zijn de beelden langgerekt, als hebben ze een snelle groei doorgemaakt.

In dat opzicht doen ze mij soms denken aan de beelden van de Vlaamse beeldhouwer George Minne ( 1866-1941 ), alhoewel deze naturalistischer en in ander materiaal werkte.

 

 

Intussen werkt Anne-marie gestaag voort aan haar grote passie: het maken van beelden. Zij is bezig met nieuw werk dat medio september te zien zal zijn op een expositie.

Tot dan is er in haar huis en atelier ook veel te zien en te genieten.

 

 

 

 

Dag van de Romantische muziek.

Het was al weer jaren geleden dat ik het Forellen-quartet in de tuin van het Park in Rotterdam had mogen beluisteren. Vandaag was zij er weer: de dag van de Romantische muziek.

In het prettige gezelschap van astrologe J.H. reisde ik per ondergrondse naar het Eendrachtsplein. Een toepasselijke naam als het om de Romantiek gaat.

 

 

We belandden al heel snel in een wonderlijke wereld. Zo was het talud van de Westzeedijk volgeprikt met kleine spandoekjes met daarop mooie tekstjes, die wij niet allen lazen omdat wij voor de muziek kwamen.

 

Gelukkig zagen wij de notenboom en daar achter de heg, daar zou het gebeuren. Achter de heg viel het wat tegen. Er zaten honderden mensen te kijken naar iets dat blijkbaar net was afgelopen.

Iets verder ontmoetten wij een Lippizanerpaard die vanochtend had deelgenomen aan een ballet van Scapino.

 

 

Ja er was veel te zien. Zo waren er dames die een pluim van hun baas hadden gekregen.

En andere dames die het dejeuner sur l'herbe voor mij deden herleven.

Keurig gekleed dat wel.

 

Eindelijk klonken er klanken van ver. Hoog, zuiver en ook ietwat angstig. Ik hoor een vrouw in nood zei ik tegen J. Merkwaardig genoeg zaten er veel mensen naar te kijken zonder iets te doen. Sommigen met hun ogen dicht.

 

 

Dichterbij komend zag ik dat er niet zozeer sprake was van hoge nood,

maar meer van een hoge noot. Nadat wij haar jurk bewonderd hadden gingen wij verder.

Een piepjonge xylofonist trok onze aandacht en hij deed het leuk

 

 

En daar wij geen picknickmand of zeiltje bij ons hadden en het ook steeds drukker werd, besloten wij naar "Schoonoord" te gaan. Een tuin met veel bijzonders op het gebied van groei.

 

 

Zo waren er planten met zulke grote bladeren dat wij er met verbazing naar keken. Dit waren de bladeren die de grootste nood van Adam en Eva hadden gelenigd na de zondeval ( bij grote bladeren slaat mijn fantasie altijd wat op hol ).

 

De volgende stop - wij waren toch wat dorstig geworden - was op het zonnige terras van de Kunsthal, waar wij de gezelligheid deelden met een drukke Antwerpenaar en een blond jongetje dat op zijn ouders schoot. De serveerster was vriendelijk en behulpzaam.

De mintthee en het tapje gingen erin als..........

 

Iets verderop op het grote Museumplein, annex Openluchtbioscoop, was een gezellige multiculturele markt, waar mensen op creatieve wijze hun spullen probeerden te verkopen.

Zo was er een koffie en theeshop, ondergebracht in een VW-kever. De thee op de motorkap, de koffie werd aan het achterraam getapt. Gaaf !

 

De muziek ging hier van klassiek over in pop. De band zorgde voor een goede nazomermiddagsfeer en stem van de zangeres was zodanig mooi dat ik er meteen mijn stoel ervoor omdraaide.

 

Even stond ik op het punt ( water in de mond ) om een broodje met Argentijnse worst aan te schaffen.

Maar ik bleef sterk en principieel ( gebeurt wel eens ): geen hapje tussendoor - een principe dat ik de laatste dagen bij allerlei gezellige bijeenkomsten wat had verwaarloosd.

 

Tijd om naar huis te gaan. Onderweg vertelde J. mij dat zij had gezien dat mijn Maan in Leeuw stond en ik vond dat mooi kloppen met de ervaring van gisteren nog zo dichtbij.

Na wat research ( dank je J. ) was de beeld mij op het lijf geschreven.

Voorliefde voor

Afwisseling • Mentale stimulansen • Op de hoogte zijn • Zich verbonden voelen • In beweging blijven

Afkeer tegen

Voorspelbaarheid • Pummels • Sprakeloos zijn • Op iets vastgepind worden • Vastgeroeste gewoontes

 

Party time......

Vanmiddag ben ik op verjaardagsvisite geweest bij B. Wij kennen elkaar uit Frankrijk, waar wij gekampeerd, vuren gestookt, zonnen hebben zien onder gaan en op komen en het ergste van alles: aanvallen van hordes vliegende mieren hebben doorstaan.

Tijd dus voor een feestje.

 

Nu had B. mij verteld dat er op zijn verjaardag veel leeuwen zouden komen. Natuurlijk bedoelde hij dat symbolisch, maar toen ik de straat in reed vond ik het toch beter om vanuit de auto de omgeving te verkennen. Het was een mooie omgeving voor leeuwen, veel groen, bossages en wellicht ook wat klein wild.

 

 

B. wachtte mij op in de deuropening. Er klonk geen gegrom, maar wel gelach. En terecht: de kamer zag er vrolijk uit.

 

 

Ik liet alle angst los en mocht kiezen uit appelkruimeltaart of iets met kersen of aardbeien. Bij de appeltaart zat een slagroombonus dus dat leek mij wel wat.

Ik kreeg er jasmijnthee of zoiets bij, terwijl ik aan tafel schoof voor een gesprek met M., leeuwentemmer.

 

B. heeft een groot gevoel voor techniek. Zo traint hij regelmatig met zijn assistenten op het bouwen van voertuigen die zo bij Ballast-Nedam of BAM vandaan zouden kunnen komen. Voor natte of zanderige ondergronden was er een geleedpotig voertuig, dat aan een insect deed denken.
Ook liet hij zien hoe er op moeilijke of gevaarlijke plekken met afstandsbediening gewerkt kon worden ( afhankelijk van de batterijen, dat wel ).

 

Toen ik zijdelings in mijn kristallen bol in de toekomst keek kon ik B. al bezig zien met grote  havenprojecten.

 

 

B's broertje, M. ,die pas over een tijdje jarig is wilde ook wel weten hoe zijn toekomst er uit zou zien. Opnieuw wierp ik een blik in mijn glazen bol en wat ik zag was opmerkelijk.......ik zag het Oceanium in Rotterdam Blijdorp....en wat dat betekent ?

 

 

B. kreeg vandaag alles waar hij om gevraagd had ( wie wil dat niet ? ). Zelf, nou ja zelf, had hij een laptop met Windows 7 gekocht. Ik kon goed zien wie zijn sponsor was geweest.

 En om te kijken of alles werkte keken we naar allerlei filmpjes.

Ook zijn bureaublad kreeg een nieuwe look: Een Arigaudje.

 

 

Intussen was het gezellig druk, gingen de kinderen buiten iets doen met een lange plank op wieltjes, die mij aan de wintersport deed denken. Zo te zien kon je er ook bezweet van raken. 

 

Zelf ging ik met M. en een mooi glas wijn de tuin in om te genieten van de zon en een goed gesprek.

En later.......terwijl de zon achter de heg verdween nam ik hartelijk afscheid van iedereen.

 

Thuis gekomen voelde ik mij als een leeuw, nou ja, zoiets.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beelden uit Middelheim.

Na een even onverwachte als spontane ontmoeting voor de vakantie en een aantal literaire uitwisselingen tijdens was het moment gekomen om A. weer terug te zien. En na een verkenning van de lange Capelsesteenweg in Brasschaat ontmoetten wij elkaar opnieuw en herkenden elkaar onmiddellijk. Het motto voor deze dag...................

A. is net als ik gek op beelden en dus worstelden wij ons half getomtommeerd via een alternatieve route door en om de Antwerpse Ring naar het mekka van de Belgishe Beeldende Kunst : Middelheim.

 

Ondanks het regenachtige weer waren er veel bezoekers. Kwam er dan toch een bui, dan vluchtte iedereen onder de parasols van het terras of in het "clubhuis".

En er moest ook gewerkt worden, zoals door deze fysiotherapeut voor wie het blijkbaar bronstijd was.

 

 

 Op mijn opmerking dat de dame toch wel erg rustig bleef onder zijn behandeling - hij werkte heel gedetailleerd - reageerde hij met humor en kennis van zaken.

Hier was een man bezig met plezier in zijn werk.

Later op de terugweg was het zichtbaar: de betreffende dame lag prachtig en glanzend gepolijst te wachten op de eerste zonnestralen. Tevredenheid is het juiste woord.

 

 

Iets verderop was er geheel geen sprake van tevredenheid. Marino Marini was voor de zoveelste keer van zijn paard gevallen en deze keer vloog ook het paard door de lucht. Hetgeen het totaalbeeld wel versterkte.

 

En na zo'n moment van chaos was het fijn achter een belendende haag een toppunt van harmonie en evenwicht te vinden. Mooi zo'n jonge boom. Het bankje eromheen deed recht aan de mogelijkheid om te groeien.

Ten einde onze eigen innerlijke groei te bevorderen gingen we naar het "wijsheidspaviljoen". 

 

 

Daar konden we individueel plaatsnemen aan de voet van het toppunt van wijsheid: de grote uil.

A. deed dat met volle overgave.

Ik bleef wat rustiger, eigen wijsheid is tenslotte ook belangrijk, maar ik had wel het gevoel dat we goed konden samenwerken.

De volgende bui maakte dat wij het grote witte gebouw binnengingen, waar ik tot mijn verbazing J. , die haar naam veranderd had ( andere J.) , waardoor ik er niet op kon komen.
Wij gingen gedurende enige tijd terug naar het Chateau Lunas, het Liesbosch in Breda, de blaffende honden van de buren,de dans in het klooster en de garnaaltjes die niet lekker roken ( lang leve de flashback - na 30 jaar ? ). Het ging goed met J. Haar grinnikje was er ook nog.

 

 

A. was inmiddels op verkenning in de boekenafdeling. Daar had men op originele wijze niet verkochte boeken gerecyceld tot tafelsteunen en boekenkasten. Er eentje tussenuit halen lukte niet. Ze zaten muurvast.

 

Ook waren er hoopvolle teksten voor de rest van de dag.

 

Op de afdeling omgevallen beelden ontmoetten wij een kleinere versie van het Vrijheidsbeeld. Marianne lag er vermoeid bij. Dat kwam mogelijk door recente kopzorgen over het defensiebeleid van Obama en consorten. Het groeide haar letterlijk boven het hoofd.

 

Veel leuker en liefdevoller ging het toe bij de buren: moeder en kind.

Door de liggende houding hoefde moeder niet steeds water te halen. Het kind kon ter plekke in haar armen in bad.

We besloten onze middag met het bezoek aan een heel vitale hond. Stevig, alert en klaar voor aktie stond hij daar.

Helaas : hij kon zijn bal niet vinden.

 

 

Het was weer mooi geweest.