De Haute Saône is voor mij een gebied waar stilte nog echt te vinden is. Af en toe een ronkende tractor, combine of een barende koe daargelaten is het er stil.
Ik hou daar van.
Juist in die stilte wordt er meer hoorbaar, zoals het klinken van de glazen bij de geboorte van de kleindochter van E. en J.
Of de speelse improvisaties aan de piano van E. en J.
Of het krachtige en tegelijk liefdevolle afscheidslied dat S. zong.
Maar er waren ook harde klanken van metaal op metaal, zoals bij de riddergevechten in Molay.
Daar ging het er soms stevig aan toe en de ridders probeerden hun slagkracht te versterken met intens gebrul.
Daarna waren er bier en crêpes voor de heren. De vrede terug.
En in de zomertijd werd er weer op veel onverwachte plekken opgetreden.
Ik hoefde deze keer alleen maar even over de berg naar La Roche en Moley voor het optreden van AZAD, een hiphopband.
Normaal loop ik daar niet zo warm voor, maar deze groep speelde en danste zo inspirerend, dat wij als publiek gingen mee dansen. Plotseling was ik aan het hiphoppen met een dame uit St.Julian.
Een bijzondere ervaring die even heftig als kort was.
Zo'n gebeurtenis vind dan plaats op een mini dorpspleintje. Weer zijn er bier en crêpes. En om 22.00 uur is het afgelopen. Om 22.15 uur kun je dan weer een kanon afschieten zonder iemand te raken.
Een mooie afwisseling qua klank vond ik bij mijn boottocht op de Doubt in Besancon. Rakelings langs ruisende stroomversnellingen of de holle klanken in de tunnel onder de citadel.
Nog meer watergeluiden vond ik ( naast de nachtelijke regenbuien op mijn busje ) in Bourbonne-les-Bains, een inmiddels wat verstilde badplaats richting Vogezen.
Daar trad de Belgische band Stasia op. Geen hiphop deze keer, maar heerlijke volksmuziek voor accordeon, blaasinstrumenten en bas.
En voor wie wilde was er gelegenheid voor een wals.
De muziek was zo aanstekelijk dat ik er meer van wilde. Ik kocht de cd, die het goed deed bij het zorgeloos rijden op de smalle., maar lege wegen van de regio.
Ook dat is stilte.
Op de jaarmarkt van Champlitte was het druk en gezellig. Iedereen was in afwachting van de bekende Franse chansonnier Francois Corbier. Heerlijke songs, speels het publiek erbij betrekkend. Kortom, het was weer gezellig in het dorp.
De muzikale afsluiting van mijn vakantie was van meer serieuze aard. Enkele bewoners van het A Rigaud -complex hadden een week lang geoefend op de meer serieuze muziek en zo belandde ik op zaterdagmiddag in het mooie kerkje van Betancourt.
Tot mijn grote plezier stonden er ook enkele liedjes uit ons wereldkoorrepertoire op het programma, zodat ik half binnensmonds nog iets kon bijdragen.
Maar het mooist waren toch de bijeenkomsten bij het vuur onder een stralende sterrenhemel.
Het was ook nu weer mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten