Een vroeg ontbijt en een stralend blauwe zondagochtendlucht. Ik was er klaar voor : Vorige week kwam ik door prettige omstandigheden in het Wereldmuseum terecht. Nu was de Kunsthal met Peter Lindbergh aan de beurt.
Het heerlijke van de zondagochtend is toch vooral de rust en de stilte. Het Museumplein was op een enkele skater na leeg. En zo konden we samen kijken naar de traumahelikopter die ging landen op het dak van het Erasmus MC.
Ook zij waren er vroeg bij.
Bij binnenkomst in het museum werd ik door de kassiere geringd.
En geheel onverwacht liep ik daarna een expositie binnen van Afrikaans Design.
De stelling daarbij is dat design de politieke, economische, sociale, culturele en technologische veranderingen die aan de gang zijn ondersteunt en dat Afrika daar een mooi voorbeeld van is.
Zo zouden er in 2012 in Afrika 650 mobieltjes geregistreerd zijn. Aanmerkelijk meer als in de USA en Europa.
Tevens zou in Afrika het traditionele idee van design van vraagtekens worden voorzien.
Hans Anders wordt als het brillen betreft Afrika Anders. Een wonderlijke collectie, maar ik kan er niet om heen dat ik mijn vwo leerlingen in de 90-er jaren soortgelijke bizarre brillen liet solderen.
Leuk om te zien dat ze nu ook in Afrika verkrijgbaar zijn.
Zo wordt er ook gestoeid met klassieke Europese religieuze kunst door de hoofdpersonen een donker uiterlijk te geven. Grappig, maar origineel ?
En ik kwam een poster tegen die aangaf dat niet de Sinterklazen, maar de Zwarte Pieten een bedreiging vormen.
Ook het meubeldesign deed nogal klassiek aan.
Pre-Bauhaus zal ik maar zeggen.
Het meer originele werk verscheen op de afdeling mode, waar de ontwerpers hun textiele inspiratie hadden kunnen uitleven.
Daar kwam ik ook het topstuk tegen ( voor mij ) : een groot doek, dat deed denken aan de fraai geborduurde kimono's die lang geleden het Wereldmuseum sierden. Het deed mij ook denken aan een kazuifel uit de katholieke en orthodoxe kerkdiensten.
Dichterbij gekomen ( heel dichtbij ) werd zichtbaar dat het gemaakt was van lege suiker en melkpoederzakjes ( staafformaat ) en capsule-ringen van wijnflessen.
Ja geduld kan men nook deze ontwerper of - ster niet ontzeggen.
En.......eindelijk is er ook een oplossing gekomen voor de wapenwedloop in Afrika:
stoelen. Maar of ze het comfort nu echt verhogen ?
En zo wordt geleidelijk aan duidelijk dat wat wij als afvalmateriaal zien in Afrika een middel is om tot kunst te komen.
Vernieuwend is het ontwerp van krottenwijk-hoogbouw.
Over de lift moet nog worden onderhandeld.
Als verrassend ervoer ik het effect van de diawanden in een donkere ruimte. Even dacht ik in de kathedraal van Chartres te belanden. De kleurige, lichtdoorlatende beelden van zaken van alledag riepen ver-na-gotische gevoelens op.
Men doet zijn / haar best in Afrika, maar bij mij blijft toch het gevoel van goedbedoeld hobbyïsme hangen.
Mogelijk als er meer geld beschikbaar komt...........
Er was ook een hartverwarmende activiteit: Er werd een modeshow voorbereid met missen en kleding uit allerlei Afrikaanse landen. Daar deden veel jonge mensen aan mee. De muziek en de dans werden geoefend en voor wie wilde bestond de mogelijkheid op plastic tasjes te borduren ( en dat vond ik nou weer wat minder ).
Tijd om te verhuizen naar de bovenbuurman: Peter Lindbergh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten