Na alle theorie over en rond chaos was het vandaag tijd voor het echte veldwerk en kon ik mij ongestoord overgeven aan chaos in beeld.
Ik had het uitgebreid voorbereid en wist ongeveer wat ik wilde gaan doen. Ik wilde 2 én 3 dimensionaal werken. Gisteren had ik daar met de kettingzaag al wat voorbereidend werk voor gedaan.
De volstrekte willekeur waarmee ik de houtblokken neergooide om er vervolgens met uitgebreid spatten overheen te gaan gaf een gevoel van vrijheid. Ik hoefde nergens aan te voldoen en hoe harder ik de blokken zegende, des temeer ik het idee had dat de verf uit mijn hand kwam.
Ik kwam steeds meer in een Pollockiaanse sfeer terecht en ging door.
Verder, harder, natter.
Dat bracht mij wel in contact met de nadelen van deze manier van werken. Naarmate ik langer bezig was begon ik een grote overeenkomst met mijn kunstzinnige explosies te vertonen. Ik zat helemaal onder de verf.
Ook de grond om mij heen begon heldere kleurschakeringen te vertonen.
Ik kreeg zin om het mee te nemen.
Daarna werd het tijd voor het drogen. Dat kon mooi in de nieuwe houtopslag.
De plek waar al het andere hout zo mooi geordend is.
En omdat ordenen ook belangrijk is en ik niet teveel sporen wilde achterlaten gingen mijn paalschilderijtjes gewoon in de tas.
Ik kreeg een spontane associatie met loempia's. Mogelijk had ik trek.
Het was weer mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten