Sjamanisme á la francaise.

De afgelopen dagen bezig geweest met een idee voor a.s. woensdag, de 5 ritmes - dansavond. De installatie of het altaar van de dans.

Ik wilde iets met natuurlijke materialen, iets ruimtelijks, iets sjamanistisch. En op de een of andere manier wilde ik iets met lichtheid en zwaarte.

Bij lichtheid kwam het beeld op van veren, maar ja, waar haalde ik zo snel veren vandaan ?

Nu daar werd voor gezorgd. Terugkomend van de bakker liep ik over een grasveld vol. Of er was hier een geweldig hanengevecht geweest of een echtelijk conflict was met donzen kussens beslecht.

Kortom: veren alom.
 De gêne voorbij begon ik te rapen en blij als een sjamanenkind liep ik naar huis, me voorbereidend op allerlei belangstellende vragen, die niet kwamen.

 

 

Vandaag, zaterdag kwam ik in de tuin van I. het benodigde houtwerk tegen, dat ik op een eerder moment - nog onbewust van dit alles - had afgezaagd.

Na een zorgvuldige selectie op basis van vorm en houvast kon ik het geheel gaan samenbinden en de veertjes voorzien van vissersgaren zodat ze a.h.w. draadloos door de lucht konden vliegen.

 

 

Ja, dat zag er gaaf uit, vooral als er zonlicht op viel.

De lichtheid was nu okee , nu de zwaarte nog. En daar ik recent in Frankrijk was geweest en aan het zwaarste daar ter plekke dacht, kwam ik uit bij: Jeu de Boules.

Die had ik "toevallig" nog in de auto liggen en het dient gezegd: het contrast was daar.

 

 

Sjamanisme en Jeu des Boules lijkt een onmogelijke combinatie. Maar niet bij mij.

Ik zie de dansavond met vertrouwen tegemoet.