Vanmiddag op de terugweg naar huis hadden A. en ik dezelfde behoefte: stilte en ruimte om te reflecteren op de film Noah. Een indrukwekkend epos, waarvan ik blij was dat dit een 2D - uitvoering was.
Aanvankelijk had ik het idee dat ik in een goedkope B-film terecht was gekomen. Kale dorre landschappen, Kaïnachtige agressieve jagers en grote robotachtige figuren die uit rotsen waren samengesteld.
Dit veranderde toen er een magisch zaadje in de grond werd geplant. Plotseling schoten overal de planten en bomen uit de grond. Gelukkig maar, want er moest een Ark gebouwd worden.
Het verhaal is bekend: de mensheid is zondig en slecht en God geeft Noah opdracht een Ark te bouwen om de onschuldigen - de dieren - te redden van de aankomende zondvloed.
Het is de bedoeling dat Noah en zijn gezin ook zullen uitsterven.
Einde mensheid.
De instroom, invlucht van de dieren is spectaculair. Gelukkig heeft Noah een soort slaapverwekkende rook bij de hand, zodat alle dieren in een diepe slaap vallen.
Bij mensen ( ander soort ? ) gebeurt er in dit opzicht niets.
Als het echt gaat regenen willen de Kaïn - adepten mee aan boord. De grote stenen wachters - gevallen engelen - beschermen echter Ark en opvarenden.
Aan boord gebeurt nog van alles. Plotseling blijkt Noah's aangenomen dochter toch zwanger te zijn - nog wel van 2 meisjes - waardoor het uitsterven van de mensheid van de baan lijkt. Noah probeert ze nog te doden, maar zoals hij zegt: als ik deze kinderen zie voel ik alleen maar liefde.
De film heeft ook een ecologische boodschap: hoe wij als mensen met de aarde en bewoners omgaan is niet zorgzaam en respecterend.
En dat, zo maakt Noah wel duidelijk, kan leiden tot rampen.
Een film die je niet onberoerd laat.
Met een prachtige rolbezetting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten