Vandaag was het eindelijk zo ver. De rugzakken gevuld, stevige schoenen aan en ingesmeerd tegen zon en insecten reden Tij., L. en ik naar Blijdorp in Rotterdam op zoek naar de Grote Tijger.
We waren er mooi vroeg, zodat we niet in de rij hoefden te staan bij alle dieren in het Oceanium.
Er waren haaien, pinguïns, zeehonden en heel veel verschillende vissen, maar lang bleven we daar niet want Tij wilde zo snel mogelijk naar de Grote Tijger. Onderweg verzamelde hij informatie over welke dieren er wel en niet konden bijten.
De prairiehondjes deden dat wel, maar daar werd wel voor gewaarschuwd. Onvervaard echter doken I. en Tij de diepe tunnel in om deze wonderlijke dieren van dichtbij te kunnen zien.
En na een bezoek aan de olifanten in hun nieuwe zomerverblijf werd het tijd voor het tijgerpad ( het pad waar de tijger regelmatig wandelt ).
Voorzichtig zoekend, voetje voor voetje drongen wij door in het Sumatraanse oerwoud en ineens stond hij daar:
De grote Tijger.
Dat was even schrikken, maar de onverschrokken Tij stelde ons gerust en liet ons zien hoe je met zo'n tijger om kunt gaan.
En omdat dit allemaal goed afliep hadden we voldoende moed en zin om de volgende uitdaging aan te gaan: de Krokodillenrivier, een waar broeinest van krokodillen. Het was er erg heet en de kroks deden het kalmpjes aan ( en dat is juist zo gevaarlijk ).
Om een beetje bij te komen van onze avonturen dronken we iets fris en aten we iets hartigs op het grote terras bij de grote vijver. Even was ik ontroerd. Ook ik had hier gezeten toen ik bijna 5 was, alleen hadden ze toen nog geen frites.
Er waren veel grote vissen die, als je niet oppaste, zomaar een frietje bij je probeerden weg te pikken.
Daarna hebben we nog de giraffen bezocht, die een heel mooi nieuw huis hadden, maar vanwege het zomerse weer liever buiten waren. Daar pikten ze mooi een groen blaadje mee van de toeschouwers.
Daarna hebben we nog wat geklommen en geklauterd in de speeltuin "voor kleine apen". Ja kleine. Boquito mocht er niet in. Die zat een beetje zielig te zijn of aan zijn geliefde te denken. Of beide.
Tenslotte, met de blaren op onze voeten en likkend aan een ijsje verlieten we de tuin.
Het was een mooie reis geweest.
Die avond, in bed, droomde Tij nog van De Grote Tijger. En soms leek het erop dat hijzelf een beetje die tijger was geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten