Het is zondag 9 april 2017.
Als de voorspellingen juist zijn wordt dit een ongewoon warme dag voor de tijd van het jaar. Een dag ook om de opwarming van de aarde te ervaren. En om buiten te genieten vóór de ijstijd, die er mogelijk weer achteraan komt.
Al dagen van tevoren hadden we overlegd dat een eerste stranddag in Westerschouwen wel heel fijn zou zijn. Echter gezien de te verwachten drukte van de vele winterslapers die ongetwijfeld ook wakker waren geworden, besloten we naar de Kalmthoutse Heide te gaan.
Herinneringen aan duin en bos, zonnen in eigen stoelen aan de bosrand en een Westmalle Dubbel met garnalenkroketten op het plaatselijk terras bracht ons al visioenen.
Op de site van kokenmetkarin.nl had ik al een voorproefje gezien van deze heerlijke "garnaalkroketten". Heerlijk !
En toen liep het heel anders. Veel liefhebbers, zoals wij, hadden daar ongetwijfeld ook zin in en zouden ook massaal naar Kalmthout reizen.
Weer in de file !
En dus stelde ik voor naar een van mijn favoriete relax-plekken richting Antwerpen te gaan, daar waar de verse vis in je schoot springt, nl. in De Mosten bij Meer.
En zo belandden wij na wat kronkelige omwegen dit heerlijke rustoord, gelegen aan de baai van "Altijd Beet", de plaatselijke visclub.
Na een warme rit in de auto kon deze ( en wij ) wel wat frisse lucht gebruiken. Druk was het hier zeker niet en parkeren ging moeiteloos en gratis. Eindelijk zat alles mee en kon onze ( en de door mij beloofde ) zomerervaring beginnen.
Gelukkig kwamen we er heelhuids uit en konden wij ons melden in de beschaafde wereld op het grote terras aan het ski-meer, waar wij pleisters op onze wonden aanbrachten en verkoeling genoten.
Naast ons tafeltje vond inmiddels zo'n goed gesprek plaats tussen 2 dames ( waarvan er één sprak, die heel veel het woord "lelijk" gebruikte ) , dat wij besloten verder te trekken naar de drukste plek uit de regio: daar waar de waterskiërs zich lieten rondtrekken.
"Good life" stond er op een afscherming en daar zag het hier ook naar uit. Leuk om te zien hoe - de een vaardiger dan de ander - genoten van hun "rondvaart".
Omdat het ernaar uit zag dat we hier lang op onze afvaart zouden moeten wachten en de keuken van het restaurant nog niet open was, besloten wij terug te keren naar "Altijd Beet", waar menig visje verschalkt werd.
Weer in de file !
En zo belandden wij na wat kronkelige omwegen dit heerlijke rustoord, gelegen aan de baai van "Altijd Beet", de plaatselijke visclub.
Na een lichte lunch trokken wij de wandelschoenen aan en liepen wij temidden van herten en hazen door het prachtige bos. Heel relaxed, want het was hier stil, zelfs de teken hoorde je niet.
Alleen dat ene steentje in de schoen zorgde voor wat ongemak.
Pas echt leuk werd het toen we probeerden terug te lopen naar onze startplaats en wij op een autosnelweg belandden waar de buitenspiegels rakelings langs onze oorschelpen raasden.
Dan maar dóór het bos, riep ik. En zo begon een avontuur zonder weerga:
Dwars door de woestenij, geen platgetreden paden, maar gewoon alles oer.
En dan kwam er soms een moment dat we door de bomen het bos niet meer konden zien.
Ja, dat was intens leven ( ook al liet het hier en daar een krasje achter ).
Dit bracht ons op het idee voor de avondmaaltijd en.....hoe kan het ook anders.....die zag er zo uit.....
En dat alles buiten op een mooi terras.
Jammie !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten