Meer Herfst in Meer.

Het was weer tijd om naar Meer te gaan. Fijn een dag het herfstbos in. Lekker buiten. En het zag er gisteren goed uit: geen regen, hoogstens plassen. En een grote kans op paddenstoelen.

Maar eerst de nuttige zaken, zoals het tanken bij Maes in Minderhout. In Meer betaal je 10 cent per liter benzine meer dan in Minderhout. In Minderhout is tanken dus meer de moeite waard ( meer benzine voor minder ). Bovendien is het er ruimer van opzet.

 Daarna naar de Carrefour voor kraakverse "koffiebroodjes" ( op zondag 2 voor de prijs van één !). En natuurlijk bronwater uit de Franse Ardennen en Duvel uit de abdij. Nog wat Franse kazen erbij en mijn bossenbezoek kon echt beginnen.

 

De vorige keer was men al druk bezig met het oogsten van de maïs. Niet ideaal voor de stilte, maar voor deze keer wel spectaculair.

 

 

De machines hadden nu hun werk gedaan en het zag er opgeruimd uit. En eerlijk gezegd ook troosteloos met zo'n verdwaalde halve maïskolf.

Voor de jagers ( een had een gebroken geweer ) en hun honden was het tijd om op jacht te gaan. Zonder maïsvelden was overstekend wild goed zichtbaar. Zelf zag ik geen enkel wild, wel hoorde ik knallen. Tijdens het wandelen stelde ik mijzelf gerust: als ik door hagel getroffen zou worden, dan was dat voorbestemd: gewoon doorlopen dus en.........................niet het maïsveld oversteken.

 Na een voortreffelijke lunch werd het tijd voor de wandeling. Meestal dezelfde route door "verboden" gebied. Het is een afwisseling van bos, velden en water. In dit geval: veel.

 

 

Inmiddels begon de zon tussen de wolken door te komen en voelde het soms bijna lenteachtig.

Met onderweg mooie contrasten tussen de herfstkleuren en de altijd groene hulst. Of op het "karrenspoor".

Na een korte route langs het riviertje De Mark werd het tijd om af te slaan naar een van de mooiste natuurpunten. Tevens een plek om stilte en ruimte te ervaren en af en toe te zwaaien naar passerende fietsers aan de overkant. Ja de sfeer is ontspannen en vriendelijk hier.

 

Een passerende dame met hond vraagt aan mij of ik al een ijsvogeltje heb gezien ( het Vlaams blijft altijd even wennen ). Als zij aan de overkant voorbij wandelt en kijkt, maak ik een vliegende beweging en roep: Ja , een hele grote.
 

 

Ik blijf nog even zitten, maak een korte filmimpressie en wandel dan verder langs de 4 zwartbruine paarden die onmiddellijk naar mij toe komen. Blijdschap alom.

 

 

Later bij de auto zie ik de jagers vertrekken. Ze zwaaien vriendelijk. Ik ben buiten schot gebleven.