Shirma Rouse sings gospel.

 Shirma Rouse sings gospel.

Plotseling dook er een affiche op en de waarheid daarvan werd bevestigd: Soulzangeres Shirma Rouse zou gratis optreden in de Open Hof kerk in Ommoord. Nu hou ik sowieso van gospel, het liefst als ik kan meezingen en -roepen en ik had geen andere plannen.

Om 19.20 uur landde ik op de Hesseplaats, waar het al een drukte van belang was. Bij de opening stond Eugenie te zwaaien en voetje voor voetje betraden wij het gebouw. Gelukkig met goede, wat hoger gesitueerde plaatsen, zodat wij alles wat zou gaan gebeuren goed konden zien.

Dat het gratis was werd goed zichtbaar. De kerk werd tot aan alle randjes gevuld ( al hadden er nog wel wat soulers op het podium gekund ). Overal werden stoelen vandaan gehaald. De kerkbeheerder klonk zelfs wat angstig, omdat de paden vrij moesten blijven voor noodgevallen. Gelukkig zaten wij naast de nooduitgang ( naast de stoelenopslag - nu leeg ). Ook het balkon was afgeladen. De beheerder sprak ook de wens uit dat er ooit nog eens zoveel mensen de kerk zouden betreden. Maar dan voor de dienst. Inmiddels trad Shirma in volle omvang binnen. En dat was best heel veel. Niets bleef verborgen in haar redelijk strakke knalrode jurk.

Maar eerst traden er 3 lieftallige, uiterst slanke jonge meisjes op, afkomstig uit het lokale kerkkoor, dat door een enthousiaste dirigent / pianist gepromoot werd. Dit was ook zijn trots. De dames zongen, dikwijls meerstemmig, liedjes als I'll be there, Let it be en het Afrikaanse Sihjahamba. Voor mij meezingbare songs. Dat was prima,.

Jammer daarbij was het bijna overstemmende gedreun op de piano. Dat had te maken met een microfoon in de vleugel, waarvan het niveau werd aangestuurd door een oud medewerker van Schoonenberg (? ). Normaliter zit een geluidstechnicus midden in de zaal, maar deze stond in een hoek achter de artiesten en vertrouwde er op dat het geluid wel goed was. Nou hard was het in ieder geval wel en dat deed voor mij te kort aan de lieve dames en mijn nog lievere oren.

Tijd voor Shirma. Zij werd begeleid door een heer op een keyboard. Die had de benodigde vibes en swing in zijn vingers. Toffe muziek die ons voorbereidde op de grote stem van Shirma.

 Een vriendelijke, goedlachse vrouw die haar publiek veelvuldig toesprak, daar ook contact mee zocht om hen aan te zetten om mee te zingen. Aanvankelijk - how dutch can you be - wat zachtjes en krampachtig. Het moest wel netjes blijven. Maar bij bij Amen kreeg zij toch minimaal de helft van de zaal uit de stoelen. Vooral de balkonzitters leken op te stijgen. De rest ging uiteindelijk ook mee met een energieke O Happy Day.

Tussendoor overlegde zij met haar begeleider hoe verder te gaan. Ik deed nog een luide poging om Hit The Road Jack te promoten, maar dat had geen succes. Wel werden de geluidsknoppen een stuk verder opengedraaid. Ook nu jammer omdat Shirma ook een stem heeft ( zeker bij haar meer individuele songs ) die diep kan raken en en onnodig harde begeleiding verstoort dat voor mij. Op een van mijn video's geeft ze ook aan dat het wel wat minder kan.

 Tijd voor de finale. Swing Low Sweet Chariot werd het lied. Het meisjestrio ( begrijpelijker wijs een tikkie trots om samen met een zo bekende zangeres te mogen zingen ) sloot aan en met hen iedereen in de kerk die dit lied meende te kennen. A band of angels coming after me ! Yes, O Lord !

Opnieuw liepen we voetje voor voetje de kerk uit. Sommigen ouderen vielen soms stil omdat zij een bekende zagen of twijfelden of zij wel naar de uitgang liepen. Eugenie niet, dat is een danseres die altijd de ruimte opzoekt. Bij mij werkt dat anders: ik zocht de stilte en prompt stond ik voor de deur van de Stilteruimte. Snel en geluidloos naar binnen. Een aangename stilte viel mij ten deel. Gedempt licht en metershoge blauw-witte schilderijen. Kort natuurlijk, want Eugenie was inmiddels al buiten.

Bij de uitgang was het kookboek van Shirma te koop. Dat heb ik niet gedaan. Ik wil eerst overleggen met mijn diëtist.

Al met al toch wel weer een bijzondere ervaring.

Open Hof en anderen die dit mogelijk maakten, bedankt .

Rotterdam, 24 januari 2023.

Henk.