Zondag 28 november 2018.
Het was even wennen na een bijna onafgebroken periode van aangename, warme temperaturen. Ineens werd het koud. Overdag en 's nachts. Toen ik zaterdagavond even mijn neus buiten de deur stak was het inmiddels rond 3 graden Celsius.
Met recht het begin van de wintertijd.
De volgende ochtend was niets verandert, alhoewel.......de lucht was stralend blauw en er scheen een behaaglijke zon, mits je uit de wind bleef.
"Buiten" ademde iets van wintersport en dus ging ik kijken of er al ijs
op de Kralingse Plas lag. Dat laatste was niet het geval. Wel waren er honderden waterhoentjes bij elkaar, alsof het een jaarlijks congres betrof. Steeds als er een lichte verstoring was , b.v. door een bootje, dan kwamen ze in grote getale los van het water en snelwandelden als het ware naar een andere plek.
De hoop om een paar echte herfstfoto's te maken moest ik laten varen: het was vrijwel overal nog zomergroen.
Alhoewel.......de eiken begonnen het een beetje door te krijgen.
Ook paddenstoelen waren nauwelijks te vinden. Hier en daar een solitaire of een groepje op een gevelde boomstam.
En terwijl de wandelpaden steeds voller liepen met wandelaars en hun hondenkennels trok ik mij terug in de heemtuin. Een stilteplek met een fijne bank in de zon.
Zo blauw was de lucht zelden en het viel mij op dat met de licht wolkennsluiers het iets kreeg van het waterlicht van gisteravond. En met een beetje bijtinten werd het bijna net zo.
Met nog een laatste blik over het water en naar de zon werd het tijd om iets warms te gaan drinken.
De eerste winterdag in deze zomerse herfst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten