Siebe reist door de bossen van Hoogerheide.
Ik had eens goed op mijn kalender van de herfstvakantie gekeken en zag dat ik nog wel wat ruimte had voor een paar dagen bij oma. Ik kan mij daar altijd heel goed verstoppen achter de grote bruine bank of achter de auto van de buurman.
En omdat ik me ook graag in de natuur verstop ging ik met Henk en Inge naar de Kalmthoutse Heide in de buurt van Hoogerheide. Vlak bij deBelgische grens. Ik had geen paspoort bij me, al was dat wel handig geweest tijdens mijn onverwachte omzwervingen. Geweldig hoeveel grenzen ik ( een beetje ) overschreid tijdens zo'n dag. Ik vertel er graag over.
Het begon allemaal in het natte bos, waar ik een aantal oranje-rode paddenstoelen zag staan. Gelukkig stond er een hekje voor, want ze zagen er wel heel smakelijk uit. Misschien waren het wel elfenbankjes ? Dat zou mijn zus vast leuk vinden, want die houdt van sprookjes.
Al snel moest ik aan het werk: eikels zoeken, het liefst met een hoedje. En Henk moest ook werken, want hij moest ze meedragen naar huis. Daarna zagen wij een dikke boom. Daarachter konden wij, oma en ik , ons goed verstoppen. Vooral omdat Henk niet keek. Hij was de eikels aan het inladen.
Dat leek heel spannend te worden. Maar Henk had een camera in de boom gehangen en zo kon hij op zijn laptop zien waar we zaten. Daarna moest ik een heel stuk lopen, waarbij ik steeds op de grond viel en moest opstaan. Voor Henk en Inge was dat gemakkelijker, want die bleven rechtop lopen.
Gelukkig kwamen wij bij een bankje dat vorig jaar nog in een meer had geleden.
Daar trakteerde Henk op verse ananas en oma op pitloze druiven en komkommerwater. Henk gooide nog wat water in het meer, maar veel hielp het niet. Omdat ik graag op de bodem wilde kijken, maar daar niet heen mocht, gooide ik mijn bril ernaar toe.
Slim gedaan van mij. Ik mocht 'm namelijk zelf gaan ophalen en zo kwam ik er toch.
Verderop stonden heel veel schapen te grazen. Niet echt interessant voor mij, maar Henk fotografeerde erop los, terwijl Inge alvast wat herfstwol stond uit te zoeken. Ik liep gewoon door en dacht dat het wel leuk zou zijn om in mijn eigen huis te gaan wonen. Met een slootje erlangs, waar ik dan fijn kon gaan vissen of kikkers vangen.
Op mijn omzwervingen ontdekte ik een leuk huisje voor mijzelf. Ik liet het aan Inge en Henk zien. Ik zou op zolder slapen, maar omdat de trap nog niet klaar was klom ik naar boven aan de buitenkant.
Oma zag de bui al hangen. Als ik op zolder zou zijn zou ik daar lekker gaan slapen en zou zij beneden in de tuin moeten wachten. Genoeg zei zij en omdat ik incidenteel heel gehoorzaam ben
klom ik weer naar beneden. Ach die grote mensen....
Dat betekende gelijk het einde van onze wandeling en zo gingen we naar een terras, waar ik een bolletje chocoladeijs mocht uitzoeken. Lekker bruin was dat ! Ik vond die witte van Henk er ook wel smakelijk uitzien en nadat ik had mogen proeven had ik die ook wel opgekund. Helaas kreeg ik op een lepeltje slagroom na weinig medewerking.
Naast onze auto stond een bus, waar je je hond kon later wassen en knippen.
Helaas hadden wij geen hond en dus reden we naar huis, waar oma een zomermaaltijd bereidde met vers gebakken aardappeltjes. Die wilde ik wel gelijk proeven, maar helaas verbrandde ik daarbij mijn vingertopje en moest de rest va de maaltijd met mijn vinger in de koeling zitten.
Erg onhandig als je honger hebt.
Maar het was toch een leuke dag geweest en nadat ik nog wat vanaf de bankleuning op Henk was gesprongen werd het tijd om te gaan slapen.
Het was weer mooi geweest.
Groetjes,
Siebe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten