Peter Paul Rubens in Boymans.
In het kader van ons weerzien besloten Ger en ik - broeders in de Kunsten - elkaar te ontmoeten in Museum Boymans. Maar voordat wij de hemel van Rubens gingen bestormen namen we eerst de tijd voor een kopje koffie in de expressobar van Boymans.
Emmerik en Daniëls hadden hier hun "Ook Duende" verbeeld ( wat dat ook mogen zijn ).
Hoe anders ook dan Rubens.
En toen werd het tijd voor de grote meester. Wat hier vooral te zien waren zijn olieverfschetsen. Op zich ongebruikelijk met een dergelijk materiaal. Het voordeel was dat hij a.h.w. een miniatuur maakte van een veel groter werk ( de schaalvergroting ). Boymans bracht dat mooi in beeld.
Het werd een lange wandeling langs de vele miniaturen en het werd duidelijk dat Rubens echt kon schilderen. Ook zichzelf.
Zijn thema's hadden meestal hun oorsprong in het katholicisme en de Klassieke Oudheid ( Achilles, Adonnis, Medusa, etc. ).
Wat opviel waren de prachtige diagonalen in zijn werk, de intense heftigheid van de gebeurtenissen, de aardse en vlezige aanwezigheid van vrouw en man. De mannen ( zonder tattoo's ) zouden in de sportschool geen gek figuur slaan. Vuur, passie, strijd, drama. Sommige werken hebben iets van een centrifuge.
En soms kwam er ook humor op het doek.
Zoals de Centaur met zijn buddy.
En de 2 zuilfiguren die commentaar lijken te geven op het gebeuren ( iets wat in meer werken van Rubens voorkomt ).
Dat riep voor ons herinneringen op aan motorrijden in de regio Rudesheim, de wijnfeesten, de omvallende feestboom en de uitstekende wijn die wij dronken, de dreigende Duitsers die de onschuldige Rob een schop onder zijn achterwerk gaven en gestuit werden door zeeman Jacques, een bezoek aan het ziekenhuis om grint uit mijn arm te verwijderen, met 7 man in een Kever rijden en de Rubensdames op de camping.
Ja Rubens maakt anno 2018 nog heel wat los.
En temidden van alle ontmaskeringen van Achilles, wegduiken om door de aanblik van Medusa niet versteend te worden of de kruisafname van Chistus hing af en toe een fraai potret om even vast te leggen.
En de 2 zuilfiguren die commentaar lijken te geven op het gebeuren ( iets wat in meer werken van Rubens voorkomt ).
Dat riep voor ons herinneringen op aan motorrijden in de regio Rudesheim, de wijnfeesten, de omvallende feestboom en de uitstekende wijn die wij dronken, de dreigende Duitsers die de onschuldige Rob een schop onder zijn achterwerk gaven en gestuit werden door zeeman Jacques, een bezoek aan het ziekenhuis om grint uit mijn arm te verwijderen, met 7 man in een Kever rijden en de Rubensdames op de camping.
Ja Rubens maakt anno 2018 nog heel wat los.
Het was weer mooi geweest en we hadden dorst gekregen van zoveel dynamiek en kleur en dus wandelden we naar Café Timmer ( het oudste café aan de Oude Binnenweg - hoe toepasselijk - met verwarmd terras ), waar bier in echte dunne vaasjes geschonken wordt.
Daar verbonden we opnieuw verleden en heden met elkaar tot het ( voor dat moment ) genoeg was.
Het was weer mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten