De vlinder van Numansdorp

De vlinder van Numansdorp.

Het is zondagochtend 11.00 als ik bij de jachthaven van Numansdorp arriveer voor een wandeling met I. Ik heb haar een half jaar niet gezien, maar als ik uit de auto stap voelt het als gisteren.

I. Heeft een routekaart en zo wagen wij ons in de mist en bij winterse temperaturen ( er was zon beloofd ) aan een wandeling door en langs de Numansdorpse Slikken. In het dorp aangekomen, waar de herberg pas om 13.30 uur open gaat, keren we om en gaan we via dezelfde weg terug.

Dan slaat de honger toe en belanden we in het restaurant van de Golfclub Cromstrijen, een sjieke accommodatie temidden van de gladgeschoren greens.

We worden allerhartelijkst ontvangen en na kort overleg kiezen we voor de zelfgemaakte “Erwtensoep á la Cromstrijen” , rijk gevuld, warm, smakelijk en voorzien van roggebrood met Zeeuws spek.

Het is er warm en sfeervol. Ruim en stil. Naar buiten kijkend zien we dat de mist is overgaan in lichte regen. Het groen is groengrauw geworden. 

En dan totaal onverwacht verschijnt er een vlinder.
 Veelkleurig – ik heb deze nooit eerder gezien – vrolijk ook. Een die je eerder in zuidelijker streken zou verwachten.

"Die is het Hollands Diep overgestoken" gaat zo door mij heen. 
We verwonderen ons voordat zij weer verdwijnt. 

Ik noem haar een Brabants Bontje. Het grijsgrauwe is even vervangen door  een kleurrijk palet. Een glimp, maar wel onvergetelijk.

De terugweg loopt door Tomtomische aarzelingen en twijfels wat chaotisch. Uiteindelijk lukt het ons beide richtingen naar huis te vinden. De vlinder rijdt – zo bemerk – met mij mee.

De vlinder van Maasland.

Op dinsdagavond tijdens het filosofisch café in Djoj vertelt A. dat hij in het plaatselijke tuincentrum ( Maasland ? ) kerstrozen kocht. Thuisgekomen kwam er een prachtige vlinder uit een van de planten tevoorschijn.Nooit eerder gezien.

Na de verwondering heeft hij haar ( ? ) teruggebracht naar het tuincentrum. Zo doet hij dat. Zo deelt hij verwondering en schoonheid.