Tennissen, nog even en dan.....

Het is vrijdagmiddag 19 december. 

Voor de mogelijk voorlaatste keer in 2014 komen we met onze vaste tennisgroep bij elkaar. Een bijzonder moment: we zijn er allemaal. Iets dat bij deze groep regelmatig uitzwervende pensionadas niet veel voorkomt.

Bovendien gaan de banen begin 2015 op de schop en krijgen we iets wat duidelijk milder voor onze pezen , spieren en gewrichten zal zijn ( niet dat we daar veel last van hebben, maar toch ).

Eerst wordt er naar hartelust gespeeld en gewisseld ( bij 5 games stapt er een nieuwe weer opgeladen kracht in en een voor herstel vatbare andere eruit ).

De sfeer is eigenlijk altijd goed en gezellig. Winnen willen we allemaal en we gaan dan soms tot het uiterste van onze mogelijkheden of nog verder. 
Dat levert soms ongekend spectaculaire momenten op.

En als je niet wint, dan mag dat ook.

Heerlijk toch !

Als we rond 15.00 uur honger en dorst krijgen ( of op achterstand staan ) lopen we collectief van de baan en duiken de dames in de keuken voor de hapjes en bedienen de mannen de bierpomp en het wijnvat. Ja, in dat opzicht is de rolverdeling nog als vroeger.

Bij ons tennis kan dat echter volstrekt anders zijn.

En dan zijn er natuurlijk diegenen die rustig wachten tot hun hapje en drankje geserveerd wordt.

En ook dat mag.

G, die straks bij zijn zoon exotisch gaat eten neemt alvast een voorschotje rivierkreeftjes op toast.

Ondertussen werken in de keuken R, M , E, en M verder aan meer van dat alles. 

4 vrouwen in de keuken. Een jongensdroom komt uit. Net als voor P. die een bier zonder schuim wel heel erg op prijs stelt.

Tenslotte komen we toch "wij allen tesamen". Het is ook een beetje Kerst en we zingen  zelfs nog een zelfherschreven "de tennissers lagen bij nachte" en het meer serieuze Stille Nacht, waarbij A. een traantje leek weg te pinken.

Gevuld, tevreden en dankbaar gingen we rond 17.00 uur naar huis.

Uitkijkend naar het nieuwe seizoen.
Maar eerst nog 29 december.