Het is vrijdagavond 19 december. Ik kom rond 20.00 uur binnen in Djoj waar al mijn zangvrienden en - vriendinnen zich overgeven aan het vegetarische diner bereid door bereidwillige Braziliaanse handen.
Tussendoor wordt er ook Kerstrepertoire gezongen en bij binnenkomst beland ik in een klankbad op Noujana-basis. Daarna is het tijd voor Stille Nacht, Heilige Nacht.
En het kan geen toeval zijn: de ruimte wordt plots gevuld met een groot verblindend licht.
Een wonder ? Neen dat niet.
Het is L. die haar flitslicht gebruikt.
Zij geniet daar heel veel van.
Intussen wordt het werkelijk riante en calorierijke toetje uitgedeeld.
En terwijl B. rondgaat met water in de wijn te doen - we gaan tenslotte nog heel veel zingen - vraagt onze dirigent H. of wij bereid zijn naar zaal 3 te gaan.
.
Hij geeft zelf het goede voorbeeld. Tegelijkertijd controleert hij de ramen, de gordijnen en de cv.
Het ziet er sfeervol en gezellig uit.
Het valt nauwelijks op de de zaal niet onmiddellijk vol loopt.
Ja gehoorzaamheid is een groot goed.
Uiteindelijk is iedereen binnen. Het is werkelijk een topbezetting. Er zijn zelfs oud-leden ingevlogen, dus dat belooft wat!
En omdat de Kerst over geboorte gaat beginnen we met het Requim van Andrew Loyd Webber: Pie Jesu.
Ach ja, soms moet je eerst sterven voor je opnieuw geboren kan worden.
Mooi klinkt het wel.
Daarna gaan we de warming-up in en dansen rond op de swingende klanken van Donny Hathaway. Een man met een stem als een ( kerst) klok.
Onze dirigent besteed extra aandacht aan de tenoren, die veelal de moeilijkste partij hebben.
Op zoekt naar perfektie werkt H. nog wat individueel met F. Hetgeen met jaloerse blikken wordt bekeken.
"Ik ook , ik ook" hoor ik zachtjes naast mij neuriën , maar ja ook H. heeft maar 2 handen.
Zo kunnen de bassen wat tijd nemen voor elkaar en de wellicht nog onbekende partituren. Ze zijn goed op stem.
En dan is het tijd voor het jaarlijkse lied van de bespiegeling. T. heeft het weer geschreven en in navolging van Ogene ( die op dat moment de Voice of Holland winnen ) heeft ook hij een trio gevormd.
Het lied is opgedragen aan zijn grote liefde M. En ook wij zingen haar heel veel rozen toe.
En dat alles laat haar niet onberoerd.
Na de pauze zingen we in het Frans over de os en de grijze ezel, in het duits dat er een kind is geboren en in het zuid-afrikaans dat er sprake is van homeless, homeless in het maanlicht.
Hier mogen zij die willen even helemaal los gaan.
Voor de leut en om niet al te sentimenteel te geraken gooien we er een Sijahamba tegen aan. De benen van de vloer en de armen in de lucht. Voor sommigen is dat nog wel even wennen.
Na afloop is er gelegenheid een beetje biodanza met elkaar te doen. Een select gezelschap trekt zich terug in de bar waar na wat wijn en westmalle dubbel nog een Tibie Poem wordt vertolkt.
Het is een wonderschone avond.
Met dank aan allen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten