Zondag 12 mei 2013.
Vandaag is het zo ver. We gaan kijken in Stekene ( België ) bij de Verbeke Foundation.
Over een groot gebied is hier beeldende kunst verzameld waar elders ( door de omvang van de projecten ) geen plaats voor gevonden kan worden.
We vinden het allemaal in een soort mix van een industrieterrein, een natuurtuin met voliéres en kippenrennen, grote glazen kassen en expositieruimtes.
Heel veel ruimte, dat is wat opvalt.
We zijn vroeg. Het personeel is alles nog aan het opstarten ( zelfs de kassa ), maar zo wordt ons verzekerd: uiteindelijk komt overal stroom op te staan.
Een goede reden om eerst de kassen in te lopen.
Naast allerlei affe en onaffe sculpturen en machineachtige objecten staan er ook bijzondere bouwsels. Zo kwam ik in contact met een caravan waarmee je op de camping altijd aanspraak zult hebben.
Minder intimiteit is mogelijk in "het glazen huis" dat in zijn / haar geheel is opgebouwd uit oude ramen. Wel lekker licht en zonnig. Helaas niet vandaag.
Verbeke zelf ontdekte jaren geleden dat een aantal zeer oude wilgen elders verwijderd zouden gaan worden. Hij liet ze uitgraven en plantte ze in zijn expo-landschap. Vervolgens werd van de wilgentakken een wonderlijk vlechtwerk gemaakt.
Alsof een reusachtige kapper aan de slag was geweest.
Hout op een andere manier geordend was elders te zien:
Een meer dierlijk gerichte kunstenaar was bezig geweest met een project waarbij hij verschillende hanen over de gehele wereld "had gekruisd". Dit om een andere, superhaan te ontwikkelen.
Er stonden dan ook diverse kanjers van zeer verschillend pluimage in de ren. Deze had voor mij het beste geluid ( Voice of Verbeke ).
En nu binnen " alles onder stroom stond " was het tijd om ons daar te gaan vermaken.
Vooral bij het aquarium, waar gefilmde beelden met vertraging en spiegels tot wonderlijk momenten leidden.
De filmpjes ervan zijn binnenkort te zien op Youtube Hotze2009.
Na een duik onder de bewegende klaproos ( die ik vorige week in kleinere vorm tegenkwam in het Stedelijk Museum Schiedam ) werd het tijd voor een warme plek met een warme drank. Een droogplaats ook voor onze natte sokken.
Die plek vonden we in een Brasserie in Hulst, net over de grens: warme koffie en een eigen cv. Met uitzicht op de wallen van Hulst.
Hulst was zoals verwacht: toeristisch, een grote kerk ( Willibrordusbasiliek uit ca. 1000 ), een kermis en heel veel café's en lingerieshops erom heen.
Op de een of andere manier bleef het maar vroeg deze dag. Ook de zon waar we op hoopten bleef slapen en zo restte ons niets anders als het kopen van een kilo slibtong om die thuis met patatten en sla te consumeren. Ook de droge witte wijn was op maat.
En daar Feyenoord nu ook definitief derde was geworden kon ik concluderen:
Weer een dag geleefd.
En dat is mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten