Naar het schrijfcafé.

 

Naar het schrijfcafé.

Een keer per maand zijn wij, de schrijvers, te gast in het schrijfcafé van Janneke Hoek. Het is haar lust en leven: mensen aan het schrijven brengen. Recentelijk grapte ik nog dat zij voor mij de Minister van Ongeschreven Zaken zal mogen worden in het nieuwe kabinet. Of dat ook gebeurt is nog niet duidelijk, maar dat maakt voor ons niet uit.

Zij zet een thema neer voor de middag waar vanuit we gaan schrijven. Eerst is er een inventarisatie: wat doet dit thema met ons en welke associaties roept dat op. En daarmee gaan we aan de slag. Zij noemt dat sprintjes: 5 minuten of 10 minuten snel schrijven wat zich spontaan aandient. Daar weer iets uithalen en daar verder mee schrijven. Tussendoor zijn er dan dichtvormpjes, zoals een elfje of een woordgedicht.

Voor mij is het alsof ik een deur open doe, iets schrijf en dan een nieuwe deur doorga, enzovoort. Uiteindelijk kom ik dan op de of een essentie van al dit spontane schrijfwerk. Tussendoor en na afloop lezen wij onze vondsten aan elkaar voor met de mogelijkheid van feedback. Hieronder een voorbeeld:

Welke herinneringen dienen zich aan als je stil staat bij de leukste reizen / vakanties uit je jeugd. Zelf vind ik het leuk later wat relevant foto-materiaal erbij te vinden, zodat het nog meer tot leven komt. Dat hoeft echter niet.

Schrijfcafe’ 30 oktober 2021.

Thema 1: Uitstapjes met vader en moeder. Hoek van Holland met Jenny, bootreis op de Rijn, op de scooter in Limburg, huisje in Epe met de Tenderfamilie, Lourdes en Rome.

De Via Appia.

Niet toevallig lees ik nu een boek over de Via Appia. Een van de vele wegen die naar Rome leiden. Ik zal 17 of 18 geweest zijn als ik met mijn ouders en een groep op bedevaart ga naar Rome. Bedevaart. Ja dat maakte onderdeel uit van de wereld waarin ik verbleef. Vooral de wereld van mijn moeder met vader als volger en zoeker. Na vijf keer Lourdes, nu naar Rome. We reisden me de trein en overnachtten in het Zwitserse Bellinzona. In een hotel langs de spoorbaan, zodat we de ontberingen in de trein ’s nachts niet zouden vergeten.

In Rome logeerden we in een soort van jeugdherberg accommodatie, die mogelijk een restant was van de eerder gehouden Olympische Spelen in 1960. Het was trouwens de eerste reis waarbij ik kleurenfoto’s kon maken en ik herinner mij dat ik een groep mediterrane giechelende meisjes verleidde tot een cheese-moment. Onze gids was een priester in burger. Zijn naam weet ik niet meer. Zijn omvang wel.

Wat ik nog wel weet is het terrasje op de Piazza Navona bij de Vierstromenfontein. Daar aten we Tartuffe, een heerlijk ijsje met chocolade. En het grote gat in het Pantheon, De Trevi-fontein ( waar vandaag de G20 zich laat fotograferen ) en de Spaanse Trappen die ik recent nog in een film zag.

En dan de bijna eindeloze rij van lege kerken met de grote glanzende marmeren vloeren, het strelen van de voet van Petrus in de St. Pieter. Daar stond een baldakijn over het altaar die bij mijn parochiekerk geïmiteerd was.

Het Forum Romanum, de kleine piramide, het Colosseum, de bogen van Titus en Septimus Severus en het prachtige ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius, de laatste der 5 goede keizers. Merkwaardigerwijs komt er nu emotie, verdriet op. Ik kan het ( nog ) niet duiden. Was er iets met mijn ouders, met mij of met Marcus waar hij voor staat ( wijsheid en rechtvaardigheid ). De Via Marcus Aurelius. Ik ga ‘m later thuis opzoeken. Wie weet ontmoet ik hem dan. **

** Er komen beelden op uit de film The Gladiator. Marcus Aurelius wordt vermoord door zijn ontspoorde zoon Commodus. Deze neemt Maximus ( de beoogde troonopvolger gevangen ). The Gladiator is Maximus.

Marcus Aurelius,

Via jou kom ik terug

In het Rome van toen

En toen en nu

Ik kijk omhoog

Daar op het paard

Hef je je hand

En gebaart vrede en wijsheid.

 

 Welke boeken komen nu in je op en schrijf er een korte duiding bij:

1.       Excalibur.

De Arthurlegendes. De uitverkorene bevrijdt het zwaard Excalibur en zichzelf. Orde en rechtvaardigheid. De Ronde Tafel. De Graal.

2.       Treasure Island van Robert L. Stevenson.

3. Een gaaf boek van Steven Fry over Griekse helden, hun daden en hun misstappen.

4. Mythen. Ook van Steven Fry over het ontstaan van de wereld en de Griekse Goden. De strijd tussen goed en kwaad.

5.       Ilias / Odysseus.

Ik zie een eenogige cycloop op het paard van Troje over het westelijke strand van Klein-Azië rijden. De Sirenes zingen hun verleidelijke mantra’s, maar Odysseus hoort ze niet. Hij is voor advies naar Schoonenberg.

 

De woorden die komen bij het vertellen van de anderen en jezelf:

-          stigmata en zoektocht

-          afwezigheid en oceaan

-          dansend tussen vreugde en verdriet

-          verbeeldingskracht en onderzoekdrift

 

elfje:

dansend

tussen vreugde

en verdriet afwezig

in aloude stigmata of

niet.

 

Henk, Rotterdam, 30 oktober 2021.

Met dank aan Janneke, Marjanne en Theo.

Schrijfcafé 18 september 2101.

Groene stoplichten, een vaste plek, samen zijn, energieveld, gezelligheid.

 

Groen licht.

Is het eerste dat zo opkomt. Wonderlijk. Ik kan doorgaan. Waarnaar ? Naar een vaste plek, samen zijn, een energieveld en gezelligheid. Als 5 deurtjes die als vanzelf open gaan bij groen licht.

Groen licht is doorstroming, ik mag weer, ga je gang, op weg naar…….Doorstroming in het schrijfproces, de onderlinge verbinding, de lach en de traan. Doorstroming binnen mijzelf. Hoe heerlijk naast al de rode en oranje lichten die ik zo vaak ervaar.

Mijn oude Ben, psychosyntheseman in hart en nieren nodigde ons destijds uit om, als we ergens naar toe gingen, te gaan als een groen licht. Op straat, in de winkel, in het verkeer, in relaties met anderen en met jezelf. En ontdek hoe rode en oranje lichten bij anderen dan zomaar van kleur veranderen. Norsheid wordt glimlach, geslotenheid gaat open. Als je groen een winkel in gaat hoef je niets te kopen: een groen licht is als een geschenk. Het heeft met geven en ontvangen te maken.

 

Oranje licht.

Het licht van de twijfel, moet ik stoppen ?, kan ik nog doorgaan ? Iets in mij wil soms nog even snel door:  Green green grass of home ? Iets in mij kan ook bijtijds stoppen, gewoon omdat dat wijzer is.

 

Rood licht.

Rood slaat dood. Niks met passie voorwaarts. De boel staat stil. Iemand heeft dat verzonnen omdat de ruimtes te beperkt werden met botsingen als gevolg. Pas op gevaar, pas op boete, pas op…..heel werkzaam als we er allemaal aan meedoen. Dan is het snel weer groen en kunnen we door tot…………………….Daarom vind ik rijden op het Franse platteland zo heerlijk. Daar is alles groen.

 

De tijdgeest is uit de fles, in brokken liggen beiden op de grond of geplakt op de muur van de Tweede Kamer. Een tijdgeest van versplintering, verwarring en extreme uitersten.

 

Een compliment voor…….

Youp.

Dag Youp, bijzonder boek, jouw “Mooie woorden”. Het staat overigens ook vol met lelijke woorden, maar dat weet jij ook. Nu ik je zo lees vind ik je oprecht briljant. Je taalvondsten, de verkeerde benen, de omdraaiingen, je liederen en poëzie ( waarin je met name je empathische kant laat zien ).

Ooit draaide ik mij van je weg vanwege je grofheid en ridiculisering van veel dingen die voor mij ook heilig waren. Nu lees ik ook een laag van liefde  voor de mensen om je heen en naar jezelf. Ik bewonder de snelle wendingen en de beeldenwereld in je conferences, ook omdat ik daar aspecten van mijzelf in herken.

Nu ik dit schrijf komt de 2-jarige Marlinde in beeld. Dochtertje van Yok Lin, vriendin uit vervlogen tijden. Wij zitten voorin, zij achter. Eindeloos herhaalt zij: Henk stout, Henk stout. Om gek van te worden. De vermaningen van moeder helpen niet. Dan draai ik mij om, kijk haar aan en zeg: Marlinde lief ! het wordt en blijft stil. Ook op voor en achterbank.

Youp, ik ga verder: Pieter staat voor de deur.

Beste Pieter,

Het doet mij pijn om te zien dat de vermoeidheid je nog steeds in haar greep houdt. Voor mij ben je een “zuiveraar” en daar heb ik iets mee. En dat is zo ongeveer het moeilijkste wat je kunt beoefenen in de slangenkuil die politiek heet. Daar is bij de zittende macht geen vraag naar. Die gaat het slechts om macht en hoe die zo lang mogelijk te behouden. Dan ben jij irritant, lastig en hebben ze het liefst dat je oprot ( al gebruiken ze daar andere woorden voor ).

Ik wens je een voorspoedig herstel en dat je gezond en wel door kunt gaan met je baanbrekende werk. Ik wens je toe dat een grote groep mensen zich om jou heen schaart om te laten zien wat echte waarden zijn: eerlijkheid, openheid, zuiverheid, doorzettingsvermogen..

Waarom ben jij er niet bij, daar in de Hilversumse bossen ?. Dat laat zich raden. Daar wordt oude politiek bedreven door angstige mensen die zeggen het goed te bedoelen.

Of komen er toch verkiezingen ? Eén stem heb je al. De mijne.

 

Recent kwam ik een paar heel bijzondere mensen tegen:

Iemand met een grote wil tot het goede en het willen maken van verbindingen, die anderen en hemzelf verder kunnen brengen naar momenten van samenzijn en harmonie.

Iemand die steeds weer de moed heeft oranje en rode lichten onder ogen te komen en dan te strijden voor groen. Voor haar medemensen, haar leerlingen en voor haar zelf.

Iemand die uit durft te komen voor haar verlangens en belemmeringen. Soms sterk verbonden met de aarde. Dan weer weids vliegend in de lucht. Vaak genietend van de volheid van het leven.

Iemand, die dwars door alle hem opgelegde en vaak beangstigende rode en oranje lichten blijft gaan voor groen. In openheid, creativiteit en verbinding.

Henk 19 september 2021.